แต่งนิยาย : เฟิร์น กับ พาย : ตอนที่ 2 : มารีน 👎👿
เฟิร์น : กลับบ้านกันเถอะพาย
พาย : ดีเลย พักผ่อนหย่อนใจ ให้แสนสุขสบาย
เมื่อกลับถึงบ้าน
เฟิร์น : ใครนอนอยู่ตรงนั้นน่ะ ใช่เพื่อนของพายหรือเปล่า
พาย : นั่นไม่ใช่เพื่อนของพายนะ ว่าแต่นั่นไม่ใช่เพื่อนของเฟิร์นเหรอ
เฟิร์น : เฟิร์นไม่รู้จักคนๆนั้นเลย จู่ๆเข้ามานอนในบ้านพวกเราได้ไงกัน
พาย : งั้นคนๆนั้นก็คือผู้บุกรุกน่ะสิ
เฟิร์น : ใช่แล้วพาย บุกรุกแบบนี้ คิดว่าพวกเรายอมได้ไหมล่ะ
พาย : จะว่าไป ก็ยอมได้นะ 😌
เฟิร์น : นั่นสิ จริงด้วย ก็แค่ผู้บุกรุก งั้นพวกเราไปดูทีวีกันเถอะ 😌
พาย : จัดไปเฟิร์น
ผู้บุกรุกก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ยัยเด็กสาวผมบ๊อบ มารีนนั่นเอง 😒 มันโผล่มาในจักรวาลนี้ได้ไงฟะ!?
…
อ่อ ใช่แล้ว มันมีพลังแฟนตาซีสุดวิเศษ จะทะลุมิติที่สิบหรือร้อยหรือล้าน หรือแม้แต่ฝ่าในจำนวนอนันต์ได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
และแล้วมารีนก็ได้ตื่นขึ้นมา
มารีน : เฮ้ย นี่มารีนอยู่ที่ไหนเนี่ย นี่ไม่ใช่บ้านของมารีนสักหน่อย
สุดยอดจริงๆ มีพลังแบบไม่รู้ตัวเองซะด้วย 😒
มารีน : มีคนอยู่ในบ้านด้วย มารีนต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้แล้วล่ะ บุกรุกบ้านคนอื่นแบบนี้ ไม่สมควรเลยนะ แม้มารีนจะไม่รู้ก็เถอะ ว่าบุกรุกมาได้ไงกัน
คุยคนเดียวเก่งขนาดนี้ สมกับเป็นนางเอก แต่เสียใจด้วย ที่มันเป็นไม่ได้กับเรื่องนี้ เพราะว่าจองกันสองคนเรียบร้อยแล้ว!
มารีน : ไม่มีหน้าต่าง? แล้วประตูไหนคือประตูออกจากบ้านกันล่ะเนี่ย?
…
มารีน : งั้นลองขึ้นปล่องไฟดู
โผล่มาที่ห้องครัว แทนที่จะอยู่บนหลังคา เป็นบ้านที่ถูกออกแบบได้ประหลาดจริงๆ
เฟิร์น : สวัสดี ผู้บุกรุก
พาย : นอนหลับสบายเลยล่ะสิ
มารีน : เอ่อ… คือ… มารีน… ไม่ได้ตั้งใจนะคะ 😰
เฟิร์น : ไม่ต้องกลัว มากินอาหารด้วยกันสิ ทำตัวให้เหมือนบ้านของตัวเองเลย
พาย : ใช่แล้ว พวกเราเป็นกันเอง พวกเรายินดีต้อนรับทุกคน
มารีน : 😰😰😰
เฟิร์น : พายไปทำอาหารมาให้กินหน่อยสิ
พาย : ได้เลยเฟิร์น
เวลาต่อมา
มารีน : นั่นมันผงซักฟอกนะคะ!!! ใส่ลงไปได้ไง!!! 😱😱😱
เฟิร์น : จะร้อนรนไปทำไม ก็บอกแล้วไงว่า ทำตัวให้เหมือนบ้านของตัวเองเลย
มารีน : แต่เมื่อกี้… เอ่อ… ใส่ผงซักฟอกลงไปในหม้อ 😰😰😰
พาย : อ่อ พอดีผงชูรสมันหมด พายก็เลยใส่ผงซักฟอกแทนน่ะ
มารีนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนอึ้งกับความชิลล์ๆของ เฟิร์น กับ พาย ที่แบบว่าชิลล์จัดๆเลยล่ะ
เฟิร์น : ผู้บุกรุกมากินด้วยกันสิ
มารีน : เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ มารีนเกรงใจค่ะ
พาย : ถ้าอยากกินเมื่อไร ก็กินได้ทุกเมื่อเลยนะ
หลังจากที่กินเสร็จ
เฟิร์น : อาหารฝีมือพาย รสชาติอร่อยจริงๆ 😊
พาย : ผงซักฟอก เคล็ดลับความกลมกล่อม
เฟิร์น : ต่อไปก็ใช้แทนผงชูรสได้เลยนะเนี่ย
พาย : ได้เลยเฟิร์น
มารีน : 🫠🫠🫠
วันต่อมา เฟิร์น กับ พาย ไม่มีอาการใดๆเลย ร่างกายปรกติดีทุกอย่าง แต่มารีนได้สลบไปหนึ่งวันเต็ม ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินด้วยซ้ำ ช่างเป็นวีรสตรีที่น่าสมเพชเสียจริงๆ 👎👿
ตอนที่ 2 พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวอนาคตค่อยทำการ ต้มยำทำแกง อีนังเด็กแก่แดดนี่ให้หนักสุดๆ ให้มันรู้กันชัดๆกันไปเลย ว่าคนที่ใช่คนที่เท่น่ะ ไม่ต้องพยายามสรรหาให้น่ารำคาญ (เกลียดโกรธแค้นมารีนเป็นการส่วนตัว 🤣)
แต่งนิยาย : เฟิร์น กับ พาย : ตอนที่ 2 : มารีน 👎👿
เฟิร์น : กลับบ้านกันเถอะพาย
พาย : ดีเลย พักผ่อนหย่อนใจ ให้แสนสุขสบาย
เมื่อกลับถึงบ้าน
เฟิร์น : ใครนอนอยู่ตรงนั้นน่ะ ใช่เพื่อนของพายหรือเปล่า
พาย : นั่นไม่ใช่เพื่อนของพายนะ ว่าแต่นั่นไม่ใช่เพื่อนของเฟิร์นเหรอ
เฟิร์น : เฟิร์นไม่รู้จักคนๆนั้นเลย จู่ๆเข้ามานอนในบ้านพวกเราได้ไงกัน
พาย : งั้นคนๆนั้นก็คือผู้บุกรุกน่ะสิ
เฟิร์น : ใช่แล้วพาย บุกรุกแบบนี้ คิดว่าพวกเรายอมได้ไหมล่ะ
พาย : จะว่าไป ก็ยอมได้นะ 😌
เฟิร์น : นั่นสิ จริงด้วย ก็แค่ผู้บุกรุก งั้นพวกเราไปดูทีวีกันเถอะ 😌
พาย : จัดไปเฟิร์น
ผู้บุกรุกก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ยัยเด็กสาวผมบ๊อบ มารีนนั่นเอง 😒 มันโผล่มาในจักรวาลนี้ได้ไงฟะ!?
…
อ่อ ใช่แล้ว มันมีพลังแฟนตาซีสุดวิเศษ จะทะลุมิติที่สิบหรือร้อยหรือล้าน หรือแม้แต่ฝ่าในจำนวนอนันต์ได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
และแล้วมารีนก็ได้ตื่นขึ้นมา
มารีน : เฮ้ย นี่มารีนอยู่ที่ไหนเนี่ย นี่ไม่ใช่บ้านของมารีนสักหน่อย
สุดยอดจริงๆ มีพลังแบบไม่รู้ตัวเองซะด้วย 😒
มารีน : มีคนอยู่ในบ้านด้วย มารีนต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้แล้วล่ะ บุกรุกบ้านคนอื่นแบบนี้ ไม่สมควรเลยนะ แม้มารีนจะไม่รู้ก็เถอะ ว่าบุกรุกมาได้ไงกัน
คุยคนเดียวเก่งขนาดนี้ สมกับเป็นนางเอก แต่เสียใจด้วย ที่มันเป็นไม่ได้กับเรื่องนี้ เพราะว่าจองกันสองคนเรียบร้อยแล้ว!
มารีน : ไม่มีหน้าต่าง? แล้วประตูไหนคือประตูออกจากบ้านกันล่ะเนี่ย?
…
มารีน : งั้นลองขึ้นปล่องไฟดู
โผล่มาที่ห้องครัว แทนที่จะอยู่บนหลังคา เป็นบ้านที่ถูกออกแบบได้ประหลาดจริงๆ
เฟิร์น : สวัสดี ผู้บุกรุก
พาย : นอนหลับสบายเลยล่ะสิ
มารีน : เอ่อ… คือ… มารีน… ไม่ได้ตั้งใจนะคะ 😰
เฟิร์น : ไม่ต้องกลัว มากินอาหารด้วยกันสิ ทำตัวให้เหมือนบ้านของตัวเองเลย
พาย : ใช่แล้ว พวกเราเป็นกันเอง พวกเรายินดีต้อนรับทุกคน
มารีน : 😰😰😰
เฟิร์น : พายไปทำอาหารมาให้กินหน่อยสิ
พาย : ได้เลยเฟิร์น
เวลาต่อมา
มารีน : นั่นมันผงซักฟอกนะคะ!!! ใส่ลงไปได้ไง!!! 😱😱😱
เฟิร์น : จะร้อนรนไปทำไม ก็บอกแล้วไงว่า ทำตัวให้เหมือนบ้านของตัวเองเลย
มารีน : แต่เมื่อกี้… เอ่อ… ใส่ผงซักฟอกลงไปในหม้อ 😰😰😰
พาย : อ่อ พอดีผงชูรสมันหมด พายก็เลยใส่ผงซักฟอกแทนน่ะ
มารีนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนอึ้งกับความชิลล์ๆของ เฟิร์น กับ พาย ที่แบบว่าชิลล์จัดๆเลยล่ะ
เฟิร์น : ผู้บุกรุกมากินด้วยกันสิ
มารีน : เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ มารีนเกรงใจค่ะ
พาย : ถ้าอยากกินเมื่อไร ก็กินได้ทุกเมื่อเลยนะ
หลังจากที่กินเสร็จ
เฟิร์น : อาหารฝีมือพาย รสชาติอร่อยจริงๆ 😊
พาย : ผงซักฟอก เคล็ดลับความกลมกล่อม
เฟิร์น : ต่อไปก็ใช้แทนผงชูรสได้เลยนะเนี่ย
พาย : ได้เลยเฟิร์น
มารีน : 🫠🫠🫠
วันต่อมา เฟิร์น กับ พาย ไม่มีอาการใดๆเลย ร่างกายปรกติดีทุกอย่าง แต่มารีนได้สลบไปหนึ่งวันเต็ม ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินด้วยซ้ำ ช่างเป็นวีรสตรีที่น่าสมเพชเสียจริงๆ 👎👿
ตอนที่ 2 พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวอนาคตค่อยทำการ ต้มยำทำแกง อีนังเด็กแก่แดดนี่ให้หนักสุดๆ ให้มันรู้กันชัดๆกันไปเลย ว่าคนที่ใช่คนที่เท่น่ะ ไม่ต้องพยายามสรรหาให้น่ารำคาญ (เกลียดโกรธแค้นมารีนเป็นการส่วนตัว 🤣)