อังคารเล่าเรื่องผี:คนเห็นผี

ห่างหายไปนานกับการเล่าเรื่องผีส่วนตัวเราเอง เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความเชื่อเรื่องนี้สักเท่าไหร่และก็ไม่เคยได้เจอแบบจังๆปะๆสักครั้งส่วนใหญ่มาในรูปแบบไม่แน่ใจว่าใช่ป่ะวะแต่!!!!!!!!!มันมีอิเพื่อนในกลุ่มสมัยเรียนอยู่คนหนึ่งที่มันบอกเสมอว่ามันเห็นผี!!และแทบทุกครั้งที่ไปกับมันไม่มีเรื่องเฉียดตายก็มีเรื่องหลอนชื่อไอ้อาม ชื่อในวงการที่เพื่อนๆเรียกกันก็คือนางอารี่ กะเทยควายหัวใจมด  และเรื่องนี้มันก็มีอยู่ว่าช่วงนั้นก่อนเรียนจบอาจารย์ได้มีกิจกรรมให้นักศึกษาเป็นค่ายอาสาเพื่อเก็บคะแนนก่อนเรียนจบ ไอ้เราก็เลยเลือกลงพื้นที่แถวโรงเรียนแถวอิสานเพื่อทำห้องน้ำโรงเรียนเป็นเวลา4คืน5วัน ไอ้2-3วันแรกมันก็ปกติดีแหละ แต่เรื่องมันเกิดเมื่อเข้าวันที่4 หลังจากเข้านอนกันตามปกติ อยู่ๆอินางอารี่มันก็บอกว่าปวดท้องเข้าห้องน้ำเลยมาปลุกเราไปเป็นเพื่อนเพราะมันกลัวทุกสัพสิ่งบนโลกใบนี้โดยเฉพาะผี ตอนที่มันปลุกน่าจะเวลาประมาณตี2-3 เลยต้องลุกไปเป็นเพื่อนมันทั้งๆที่ก็โคตรง่วง โดยความที่ตัวบ้านกับห้องน้ำมันอยู่ไกลกันพอสมควรเราก็เลยเลือกที่นั่งรอมันอยู่แถวแคหลังบ้านที่ห่างจากห้องน้ำไปประมาณ300เมตร รอมันประมาณ15นาทีมันก็เดินหน้าตื่นออกมาจากห้องน้ำและวิ่งปรู๊ดขึ้นบ้านแบบไม่รอเราสักนิดเรียกเท่าไหร่ก็ไม่หัน พอเราเเดินตามมาถึงมุงก็ถามมันว่าเป็นอะไรทำไมอยู่ๆก็วิ่งมาไม่รอกูเลย มันก็เลยเปิดผ้าห่มที่คลุมโปร่งอยู่เหมือนกำลังจะเอยปากบอกอะไรเราสักอย่างแต่พออยู่ๆมันก็ร้องกรี๊ดแล้วพูดแต่ประโยคว่าหนูกลัวแล้วๆและตัวก็สั่นและหงายท้องหลับนิ่งไปเฉยๆพยายามปลุกก็ไม่ตื่น จนคนในบ้านตื่นและถามว่าเกิดอะไรขึ้นไอ้เราที่จับต้นชนปลายไม่ถูกก็ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะคนต้นเรื่องอย่างนางอารีมันก็เป็นลมล้มพับไปแล้ว แม่ใหญ่ในบ้านก็เลยบอกให้เอาผ้าเอายาดมมาให้เช็ดตัวกับให้มันดมเดี๋ยวก็น่าจะดีขึ้นผ่านไปประมาณ2-3ชั่วโมงมันก็ตื่นเลยได้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเมื่อคือก็วิ่งหน้าตื่นขึ้นบ้านและก็กรี๊ดลั่นบ้านแบบนั้น มันก็เลยเล่าให้ฟังว่าหลังจากมันเข้าห้องน้ำเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำเตรียมจะเดินไปหาเราที่นั่งรออยู่แต่สายแต่เหลือบไปเห็นข้างๆห้องน้ำว่ามีคนนั่งยองๆอยู่ข้างห้องน้ำเลยคิดว่าเป็นเราที่นั่งปัฉวะอยู่เพราะห้องน้ำมันมีห้องเดียว ก็เลยเดินไปใกล้ๆและเรียกชื่อเราเบาๆแต่พอคน คนนั้นหันมามันกลับเป็นยายแก่ๆคนหนึ่งกำลังเคี้ยวหนูตัวเป็นๆเต็มๆและจ้องหน้ามัน มันบอกว่าตอนนั้นจะร้องกร๊ดแต่ยายคนนนั้นเอานิ้วมือมาส่งเสียงจุ๊ๆที่ปากและยิ้มให้มัน มันเลยได้แต่ร้องไห้มาก้าวขาออกก็เลยรีบวิ่งหนีขึ้นบ้าน พอขึ้นมาถึงบ้านตอนที่เปิดผ้าห่มมากะจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้เราฟังมันก็บอกว่ามันเห็นยายคนนั้นห้อยหัวมาตรงหน้าต่างและทำมือส่งเสียงจุ๊ๆเหมือนตอนแรกและจ้องหน้าตาขวางแต่ปากยิ้ม มีคราบเลือดกับขนหนูติดอยู่ที่ซอกฟันและภาพมันก็ตัดไปเลย หลังจากฟังที่มันเล่าส่วนตัวเราเองเราก็รู้สึกว่ามันเอาอีกแล้วเหรอวะ มันเจออะไรแปลกๆอีกแล้วแต่ก็ไม่เชิงไม่เชื่อเพราะถึงแม้ตัวเราไม้ห็นแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีจริง จนป้าเจ้าของบ้านบอกว่ามันเป็นปอบยายนาบ้านมันอยู่แถวท้ายวัดตอนแรกก็อาศัยอยู่ในแถวหมูบ้านนี้แต่โดนชาวบ้านไล่ หลวงพ่อที่เป็นเจ้าอาวาสเก่าเห็นก็เลยเวทนาให้ที่อยู่แถวท้ายวัดและบอกว่าอย่าไปสร้างบาปสร้างกรรมให้ใครอีก หลังจากนนั้นก็ไม่เคยมีสัตว์ให้หมู่บ้านตายเลย จนหลังจากเจ้าอาวาสมรณะนี้แหละถึงมีคนเห็นซากนกซากหนูตายบ่อยๆ แต่ไม่เคยมาสัตว์ใหญ่ตาย แล้วเพื่อนๆล่ะคะเชื่อมั้ยว่าปอบมีอยู่จริงมั้ยยังไงคอมเม้นบอกกันหน่อยนะคะ