สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่อง คสพ ของเรากับผู้ชายคนหนึ่ง
เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วค่ะ แต่มาอยู่ด้วยกันประมาณ1ปี ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันก็มีทั้งดีและไม่ดี เขาชอบโกหกเราอยู่บ่อยๆพอเราจับได้เขาก็ไม่เคยขอโทษหรือยอมรับผิด เราร้องไห้เสียใจเขาไม่เคยปลอบเราเลยสักครั้ง เขาไม่มีสถานะให้เราด้วยเพราะเราทะเลาะกันเขาบล็อกเราหมด ยกเว้นไลน์ เราก็ยอมเพราะเราเคยพูดแล้วก็มีปากเสียงจนเรากลัวที่จะพูด เพราะรักคำเดียว เลยคิดว่าอยู่ด้วยกันก็พอ จนสะสมเรื่อยๆ ทั้งโกหก ไม่มีเวลาให้เรา นึกถึงเราสิ่งสุดท้าย *เรื่องเล็กๆที่สะสม แบบ (เราจะไปกินชาเขาบอกให้เรารอเขาอาบน้ำขอเล่นมือถือก่อน รอจนถึงบ่าย พอบ่ายเพื่อนเขาโทรมาชวนกินข้าว เขาก็ลงไปกินข้าวกับเพื่อนเลยแบบไม่อาบน้ำ และสรุปวันนั้นเราไม่ได้กิน และเพื่อนอีกคนรถพัง เขาไปรับไปส่งตลอด ไม่เคยชวนเราไปกินข้าวหรือไปไหน จะไปกับเพื่อนอย่างเดียว จนเราทนไม่ไหวเลยพูดสิ่งที่ต้องการไปว่าเราขอให้มีเวลาให้เราบ้างชวนเราไปด้วย เขาก็ตอบว่าจะอัดไปไงสามคนตัวมันก็ใหญ่ เราเลยทะเลาะกันอีก เขาเก็บของไปอยู่กับเพื่อนแต่เรื่องที่ย้ายคือเขาบอกเราว่าไปทำงาน4วันต่าง จว แต่มีคนเห็นว่าเขาพ่วง ผญ ไปเขาบอกเราว่าน้อง เรื่องนี้ที่ทะเลาะจนเขาเก็บของไป แต่เราก็คุยกันบ้างตอนไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรายังไม่พร้อมที่จะเสียเขาไป วันนี้เราให้เขาพาไปกินข้าวเราบอกตอนเย็น เขาก็รับปาก จน4ทุ่ม เขาบอกกำลังไป เรารอ เที่ยงคืนก็ยัง ตั้งแต่ทะเลาะกัน3-4วันเราไม่ได้กินข้าวเลยกินไรไม่ได้ เรารอเขายันเกือบตี2 เราคิดมากไม่รู้จะทำไรเราเลยเดินๆ เราก็ถ่ายรูปให้เขาว่าเราเดินมาแล้วไม่ต้องมาก็ได้ ฝนก็ตก แต่เขามาขับมาที่เราแต่เอาเพื่อนมาด้วย เราเลยไม่ไปด้วยเราก็เดินต่อ เพราะเราคิดว่ายังไงเขาก็วนกลับไปส่งเพื่อน เพื่อมารับเรา แต่เขาไม่มา ทั้งที่ทางก็มืดและะเราเดินตอนตี2กว่าแล้ว เขาก็ทักมาว่าเราต้องการไรมากเปล่า และเราก็โทรหาเขาแต่เขาไม่รับ และพิมพ์มาว่ามาหาของกิน เราสตั้นไปเลยนี่เขาไม่ได้เป็นห่วงกูจริงๆ ทำไมกูถึคิดว่าเเขาจะวนมารับ สรุปตัวเองไปหาไรแดกสบายใแรรและตอนที่เราเดินกลับมาหอ เราก็เดินไปคิดไปรู้สึกสงสารตัวเอง ถามว่าเขาดีเหรอก็เปล่า และจะทนทำไม เรายอมรับว่ายังรักอยู่แต่การรักเขามันทำร้ายตัวเอง เราเลยตัดสินใจยอมรับ จะไม่ใจอ่อนที่เวลาเขาผิดเราให้อภัยเขาได้เป็น10ครั้ง แต่ครั้งนี้เราไม่เอาแล้วเราพอแล้ว แล้วเรามั่นใจว่าเราออกมาได้จริงๆ เราสัญญากับตัวเองว่าวันนี้ ต้องจบ คสพ แบบนี้สักที
แยกย้ายกันไปเติบโต?
เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วค่ะ แต่มาอยู่ด้วยกันประมาณ1ปี ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันก็มีทั้งดีและไม่ดี เขาชอบโกหกเราอยู่บ่อยๆพอเราจับได้เขาก็ไม่เคยขอโทษหรือยอมรับผิด เราร้องไห้เสียใจเขาไม่เคยปลอบเราเลยสักครั้ง เขาไม่มีสถานะให้เราด้วยเพราะเราทะเลาะกันเขาบล็อกเราหมด ยกเว้นไลน์ เราก็ยอมเพราะเราเคยพูดแล้วก็มีปากเสียงจนเรากลัวที่จะพูด เพราะรักคำเดียว เลยคิดว่าอยู่ด้วยกันก็พอ จนสะสมเรื่อยๆ ทั้งโกหก ไม่มีเวลาให้เรา นึกถึงเราสิ่งสุดท้าย *เรื่องเล็กๆที่สะสม แบบ (เราจะไปกินชาเขาบอกให้เรารอเขาอาบน้ำขอเล่นมือถือก่อน รอจนถึงบ่าย พอบ่ายเพื่อนเขาโทรมาชวนกินข้าว เขาก็ลงไปกินข้าวกับเพื่อนเลยแบบไม่อาบน้ำ และสรุปวันนั้นเราไม่ได้กิน และเพื่อนอีกคนรถพัง เขาไปรับไปส่งตลอด ไม่เคยชวนเราไปกินข้าวหรือไปไหน จะไปกับเพื่อนอย่างเดียว จนเราทนไม่ไหวเลยพูดสิ่งที่ต้องการไปว่าเราขอให้มีเวลาให้เราบ้างชวนเราไปด้วย เขาก็ตอบว่าจะอัดไปไงสามคนตัวมันก็ใหญ่ เราเลยทะเลาะกันอีก เขาเก็บของไปอยู่กับเพื่อนแต่เรื่องที่ย้ายคือเขาบอกเราว่าไปทำงาน4วันต่าง จว แต่มีคนเห็นว่าเขาพ่วง ผญ ไปเขาบอกเราว่าน้อง เรื่องนี้ที่ทะเลาะจนเขาเก็บของไป แต่เราก็คุยกันบ้างตอนไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรายังไม่พร้อมที่จะเสียเขาไป วันนี้เราให้เขาพาไปกินข้าวเราบอกตอนเย็น เขาก็รับปาก จน4ทุ่ม เขาบอกกำลังไป เรารอ เที่ยงคืนก็ยัง ตั้งแต่ทะเลาะกัน3-4วันเราไม่ได้กินข้าวเลยกินไรไม่ได้ เรารอเขายันเกือบตี2 เราคิดมากไม่รู้จะทำไรเราเลยเดินๆ เราก็ถ่ายรูปให้เขาว่าเราเดินมาแล้วไม่ต้องมาก็ได้ ฝนก็ตก แต่เขามาขับมาที่เราแต่เอาเพื่อนมาด้วย เราเลยไม่ไปด้วยเราก็เดินต่อ เพราะเราคิดว่ายังไงเขาก็วนกลับไปส่งเพื่อน เพื่อมารับเรา แต่เขาไม่มา ทั้งที่ทางก็มืดและะเราเดินตอนตี2กว่าแล้ว เขาก็ทักมาว่าเราต้องการไรมากเปล่า และเราก็โทรหาเขาแต่เขาไม่รับ และพิมพ์มาว่ามาหาของกิน เราสตั้นไปเลยนี่เขาไม่ได้เป็นห่วงกูจริงๆ ทำไมกูถึคิดว่าเเขาจะวนมารับ สรุปตัวเองไปหาไรแดกสบายใแรรและตอนที่เราเดินกลับมาหอ เราก็เดินไปคิดไปรู้สึกสงสารตัวเอง ถามว่าเขาดีเหรอก็เปล่า และจะทนทำไม เรายอมรับว่ายังรักอยู่แต่การรักเขามันทำร้ายตัวเอง เราเลยตัดสินใจยอมรับ จะไม่ใจอ่อนที่เวลาเขาผิดเราให้อภัยเขาได้เป็น10ครั้ง แต่ครั้งนี้เราไม่เอาแล้วเราพอแล้ว แล้วเรามั่นใจว่าเราออกมาได้จริงๆ เราสัญญากับตัวเองว่าวันนี้ ต้องจบ คสพ แบบนี้สักที