ปัญหาเหมือนทุกๆบ้านเลยครับ ทุกบ้านมีหนี้
แต่เดิม ผมช่วยซัพพอร์ต ช่วยมาตลอด เท่าที่ช่วยได้ แต่ก็มีเกินตัวไปบ้าง
แต่มันค่อยๆหนักขึ้นเรื่อยๆ ระยะเวลาค่อนข้างยาวนาน 6-7 ปีได้
จนมันหนัก จนผมเริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้ว ไม่งั้นมันจะกระทบกับแพลนอนาคตของตัวเอง
ผมเลยตัดสินใจเด็ดขาด เปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ผมก็เลยตัดปัญหา เปลี่ยนที่ตัวเองละกัน
ผมตัดสินใจตัดขาดกับทางบ้าน แต่ยังติดต่อกับน้องครับ
ช่วยค่ากินค่าใช้จ่าย ของน้องที่ยังเรียนมหาลัยอยู่
ส่วนเรื่องหนี้ผมไม่รับรู้แล้ว
แรกรู้สึกผิดมากๆเลยครับ รู้สึกเป็นคนไม่ดี คนอกตัญญู จากคนรักครอบครัวมากๆ
แต่สักพักเริ่มดีขึ้น จนผ่านมาได้ประมาณ 2 ปี
.
ทางบ้านทักมาด่าผมครับ อาจจะไม่เชิงด่าแต่เป็นคำพูดทำนองที่ไม่ค่อยดีครับ
ผมดิ่ง ผมดาวน์มากเลยครับ ความรู้สึกผิดมันเต็มไปหมดเลย
คิดทบทวนตลอดเวลา หรือผมตัดสินใจผิด ผมต้องช่วยหนี้ ไม่หนีหายไปไหนหรือเปล่านะ
แต่ผมก็รักตัวเอง รักครอบครัวที่ผมกำลังจะสร้างเหมือนกัน
ผมคิดว่าผมเป็นลูกอกตัญญูแล้วครับ
แต่เดิม ผมช่วยซัพพอร์ต ช่วยมาตลอด เท่าที่ช่วยได้ แต่ก็มีเกินตัวไปบ้าง
แต่มันค่อยๆหนักขึ้นเรื่อยๆ ระยะเวลาค่อนข้างยาวนาน 6-7 ปีได้
จนมันหนัก จนผมเริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้ว ไม่งั้นมันจะกระทบกับแพลนอนาคตของตัวเอง
ผมเลยตัดสินใจเด็ดขาด เปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ผมก็เลยตัดปัญหา เปลี่ยนที่ตัวเองละกัน
ผมตัดสินใจตัดขาดกับทางบ้าน แต่ยังติดต่อกับน้องครับ
ช่วยค่ากินค่าใช้จ่าย ของน้องที่ยังเรียนมหาลัยอยู่
ส่วนเรื่องหนี้ผมไม่รับรู้แล้ว
แรกรู้สึกผิดมากๆเลยครับ รู้สึกเป็นคนไม่ดี คนอกตัญญู จากคนรักครอบครัวมากๆ
แต่สักพักเริ่มดีขึ้น จนผ่านมาได้ประมาณ 2 ปี
.
ทางบ้านทักมาด่าผมครับ อาจจะไม่เชิงด่าแต่เป็นคำพูดทำนองที่ไม่ค่อยดีครับ
ผมดิ่ง ผมดาวน์มากเลยครับ ความรู้สึกผิดมันเต็มไปหมดเลย
คิดทบทวนตลอดเวลา หรือผมตัดสินใจผิด ผมต้องช่วยหนี้ ไม่หนีหายไปไหนหรือเปล่านะ
แต่ผมก็รักตัวเอง รักครอบครัวที่ผมกำลังจะสร้างเหมือนกัน