ตั้งแต่ทำงานมาคนนี้ ปึ้ง สุดในชีวิต ชีวิตทำงานในเมืองก็ว่าเหนื่อยแล้ว

ยังเจอหัวหน้า หน้านิ่ง มึน ทรงดี เบื้องหลังหนังผี "หลอกเก่ง"
เราได้มีโอกาสทำงานแห่งหนึ่ง อยู่กับหัวหน้างานที่ตำแหน่งสูง ดูภายนอกดูดีมากน่าเชื่อถือ ก่อนมาร่วมงานก็เคยคิดได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาบ้าง
พอตัวว่ารู้ว่า "อยู่เป็น" บุคลิกกับทักษะพิเศษ นั้นคือ วันหนึ่งว่าคนนั้น พอมาอีกวัน เอ้าชมกันเฉยเลย
เราก็คิดว่าวันเวลาจะเปลี่ยนคนได้ แต่เอาจริง "ไม่เปลี่ยนเลย" เราก็ต้องทนทำอยู่ต่อไปแบบเหงา เขาทำเหมือนเราเป็นคนนอกมาเสมอ
และที่สำคัญตั้งแต่ทำงานกับคนนี้มา ไม่เคยได้กินน้ำ นม ขนม อาหาร อะไรเลยจากหัวหน้าคนนี้ ซึ่งเราไม่ได้คาดหวังนะว่าจะได้นะอะไรจากเขา
แต่น้ำใจสำคัญ ต้องแสดงน้ำใจ ออกมาบ้างกับลูกน้อง เรียกได้ว่า "เหนียวมาก"
เขาจะคุยเฉพาะเด็กของเขาเท่านั้น และประเด็นสำคัญจะคุยกับแต่ "ผู้หญิงหน้าตาดี"
การบริหารทีมเก่งมาก วางแผนทั้งหมด เพื่อให้ตัวเอง "รอด"
ใครจะลาออก ป่วย ไม่สบาย ช่างเพราะว่าไม่ใช่เรื่อง "ของฉัน"
"ช่างมัน" เราจะสื่อว่า การถามสารทุกข์ สุกดิบ ควรมีบ้าง วิชา ภาวะผู้นำ "เบื้องต้น"
แค่เราเชื่อในสิ่งที่เราทำว่า สิ่งที่เราทำมีคุณค่า และเชื่อมั่นในศักยภาพของตัวเอง
ไม่รู้ว่าเพื่อนๆ หลายคนน่าจะเคยเจออะไรแบบนี้เหมือนเรา
คิดถึงหัวหน้าเก่าที่ดีที่เราเคยร่วมงาน สั่งสอน สะสม ตักเตือนเรา
ไม่ใช้แค่สอนการทำงาน แต่ยังสอนการใช้ชีวิต

ชีวิตการทำงานจะดี ถ้าเราเจอคนที่ เป็นผู้นำทีม ไม่ใช่ ผู้นำตัวเอง ให้ตัวรอด
จริงๆ เศร้าใจ สงสารตัวเอง สงสารบริษัท ในยามเศรษฐกิจแบบนี้
ทางที่จะสามัคคีกัน เฮ้อ
สุดท้ายจะดูว่า จะจบลงอย่างไร