ค่ะตามหัวกระทู้เลยคือเราพึ่งเสียแม่ไปเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว เราเสียใจมากและช็อคมากๆ แม่เราป่วยเป็นรองโควิดมา3ปีรักษามาทุกที่ไม่หายหมอตรวจหาโรคไม่เจอโรงพยาบาลดังๆพาแม่ไปรักษาก็ไม่หายผลคือเหมือนเดิมแม่เราร่างกายอ่อนแอลงมากๆเรียกว่าเป็นผู้ป่วยติดเตียงเลยต้องป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยาพาไปขับถ่ายต่างๆนาๆ เรากับพ่อดูแลแม่มาตลอด3-4ปี ติดเมื่อเดือนที่แล้วแม่มีอาการดีขึ้นบ้างและไม่นานแม่ก็ทานอาหารได้เยอะขึ้นและบอกกับเราว่าพรุ่งนี้จะกินข้าวเพิ่มขึ้นอีกเราดีใจมากๆที่แม่พูดแบบนี้เพราะแม่ทานอาหาได้น้อยมากๆในแต่ละวัน พอสิ้นสุดคำนั้นตกเย็นเราเข้าไปห้องดูแม่เพราะจะปลุกแม่มากินยาแต่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นหน้าซีดตัวซีดแขนขาเย็นเรารู้ได้ทันทีแม่จากเราไปแล้วเราร้องไห้แทบขาดใจกินไม่ได้นอนไม่หลับไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อมันเคล้งไปหมด แม่คือทุกอย่างของเรา แม่คือเป้าหมายเดียวของเราที่ทำให้เราอยากมีชีวิตต่อเราสัญญากับแม่จะหาตังเยอะๆพาแม่ไปเที่ยวที่ๆอยากไป กินเท่าที่ใจต้องการแต่ตอนนี้แม่ไม่ได้อยู่ข้างแม่แค่วที่ตั้งเป้าหมายไว้ทั้งหมดมันพังลงมาหมดเราไม่มีจุดหมายในชีวิตไม่มีเป้าหมายถึงในชีวิตเราไมกับพ่อความสัมพันธ์ไม่ดีเท่าไหร่พ่อเคยบอกไว้ว่าถ้าแม่ไม่อยู่แล้วพ่อจะหาภรรยาใหม่พร้อมสร้างครอบครัวใหม่ พ่อไม่ค่อยชอบเราเพราะเราเป็นผู้หญิงพ่อใฝ่ฝันอยามีลูกกเป็นผู้ชายมาตลอด เราคือลูกคนเดียวแม่ไม่สามารถคลอดลูกได้อีกหลังจากคลอดเราออกมา เรารู้สึกชีวิตไม่มีค่าอะไรให้อยู่แล้วตอนนี้ความสุขหนึ่งเดียวของเราได้จากไปแล้ว