บันทึกความฝัน พิลึกพิลั่น ซวยซ้ำซวยซ้อน

บ่ายวันหนึ่งเผลอเคลิ้มหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ฝันว่าตัวเองอยู่ในหอพักร่วมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง(ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้) แล้วอยู่ๆ มันก็โทรเรียกเด็กเอนมา 2 คนเพื่อทำกิจกรรมโบ๊ะบ๊ะอย่างที่เราน่าจะเข้าใจดี แต่ผมเกิดหิวข้าวก็เลยออกไปซื้อของกินหน้าปากซอย กลับมาเจอแม่นั่งคุยกับเด็กเอนอยู่ในห้องเพราะเข้าใจว่าเป็นแฟนเพื่อน ส่วนเพื่อนหายหัวไป(ไหนของมัน) ยังไม่พอมีหมาอีก 2 สองตัวไล่จับกระต่ายในห้อง(มาไงเนี่ย)

เหตุการณ์ดูท่าไม่ดี ก็เลยชวนทุกคนออกไปกินข้าวข้างนอก บรรยากาศจะได้ดีขึ้น แต่พอเปิดประตูหมาก็หลุดออกจากห้อง วิ่งพล่านขึ้นลงทั่วหอพัก ต้องลำบากไล่จับอยู่พักใหญ่กว่าจะยอมมอบตัว เล่นเอาเหงื่อท่วม

พอกลับเข้ามาในห้อง เจอพ่อเดินออกมาจากห้องน้ำ เอ้า! มาตอนไหน นึกว่าแม่มาคนเดียวซะอีก ก็เลยชวนพ่อออกไปด้วยกัน แต่! พ่อไม่ยอม จะรออยู่ที่ห้องพร้อมเด็กเอน (แหมๆ ลวดลายเสือเฒ่า) ต้องฉุดกระชากลากถูกันยกใหญ่กว่าจะยอมออกจากห้องได้

พอลงมาถึงหน้าตึก รถก็วิ่งมาจอดรับถึงหน้าประตู อ้าวใครขับ? ปรากฏเป็นเมีย! มาพร้อมกับลูกอีก 3 คน เท่านั้นไม่พอ เบาะหลังยังมีแฟนเก่านั่งมาด้วยและลูกหลานอีกเต็มรถ (เฮ้ย! มาไง) ยังไม่พอ ยังมีน้องสาวมาด้วยอีกคน โอยยย นี่มันวันอะไร มาทำไมกันเยอะแยะ จะมาทอดผ้าป่ากันรึไง แล้วจะเริ่มเคลียร์จากจุดไหนก่อนล่ะเนี่ย

ไป! ขึ้นรถทุกคน เดี๋ยวจะพาไปส่งบ้านให้หมด

พอขับรถออกไปได้สักพัก ผ่านงานวัดแห่งหนึ่ง รถเกิดเสียหลักพุ่งใส่กำแพงวัดจนรถแทบคว่ำ ชาวบ้านกระโดดหลบหนีตายจ้าล่ะหวั่น ต้องลำบากจอดรถลงมาเคลียร์อีก โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร ก็เลยเดินกลับไปขึ้นรถ แต่คิดในใจ หรือเราควรจอดทอดผ้าป่าซะเลย จะได้หมดเวรหมดกรรมซะที

ทันใดนั้น! เสียงมือถือก็ดังขึ้น (เสียงมือถือจริงๆ ไม่ใช่ฝัน) ลูกสาวสองขวบโทรมา ปลุกให้ผมตื่นจากฝันร้าย โอ้โห นางฟ้าของพ่อ เทวดาส่งมาโปรด แค่คิดจะทำบุญก็เห็นผลทันที

เฮ้อ...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่