ทำไมตัวเราถึงมีความรู้สึกโดนลำเอียง

เรามีความรู้สึก ว่าแม่ลำเอียง
กับเรา : แม่ชอบบ่น ชอบว่า ทำอะไรขัดใจไปหมด แต่พอมีเรื่อง ไม่สบาย โทรศัพท์ ทำไม่ได้ ให้พาไปซื้อของ อะไรที่คิดว่าเราทำให้ได้ ใช้เราหมด คำพูดแสลงหูมีให้ฟังตลอดบั่นทอนจิตใจมากๆ แต่แม่ก็ดี เพราะเค้าดูลูกให้เรา แต่ก็หลายอย่าง ที่เราน้ำท่วมปาก พูดไม่ได้ ได้แต่รู้สึก

กับพี่ชาย
ไม่เคยบ่นต่อหน้า แต่มาบ่นให้เราฟังแทน
ไม่ชอบอะไรไม่พูดตรงๆกับพี่ มาพูดกับเรา (เพื่อ??) แต่เวลาพี่ชายพูดอะไร เห็นด้วยไปหมด นั่น ก็ดีนี่ก็ดี ทำงานอะไรก็ดี
เชื่อไปหมด

ด้วยเหตุนี้ ทำให้เราก้าวร้าวกับแม่ โดยไม่รู้ตัว เมื่อก่อนเรารู้สึกได้ ไม่ได้เป็นแบบนี้ เรามีความคิดที่เข้าใจมาตลอด ไม่ว่าแม่จะทำอะไรให้พี่ชาย เราเข้าใจไม่เคยมีความคิด เหมือนตอนนี้เลย เท่าเทียมกัน พอมาหลังๆ เหมือนมันไม่ใช่ เราเฝ้าถามตัวเองเสมอ ว่าคิดมากไป หรืออคติ มากไปหรือป่าว เราเจอแบบนี้ทุกวัน รู้สึกไม่มีความสุขเลย อยากไปให้ไกลแต่ไปไหน ก็ไม่ได้ เพราะลูก ไม่อยากให้ลูกลำบาก  ทำเราต้องมีความรู้สึกแบบนี้ ครอบงำอยู่ในใจตลอดเลย รู้สึกแย่มากค่ะ