ตอนนี้ผมกำลังขึ้นปีสองครับ แต่เมื่อตอนผมม.6 ผมสอบไม่ผิดแพทย์ทั้งๆที่มันเป็นความตั้งใจของผมตั้งแต่เด็กเป็นอาชีพที่ใฝ่ฝัน
ในตอนนี้ผมเรียนคณะวิทยาศาสตร์สาขาหนึ่ง ผมไม่ได้เสียดายแล้วที่สอบไม่ติด เพราะตอนนี้ผมชอบสาขาที่ตัวเองเรียนอยู่ และย้อนคิดกลับไปคงเป็นอาชีพที่อาจไม่เหมาะกับผมในตอนนี้ แต่ปัญหามันมีอยู่ว่าผมมีแผลใจกับมันครับ ผมไม่สามารถเห็นอะไรเกี่ยวกับหมอหรือนศพ.ได้ครับ ไม่ว่าจะเป็นสื่อในตต.หรือซีรีส์ก็ตาม มีเหตุการณ์วันที่ผลประกาศว่าผมไม่ติดหมอ แล้ววันถัดไปผมต้องไปรพ.เป็นเพื่อนแม่ ผมเห็นหมอหรือนศพ.แล้วผมเกิดอาการใจสั่น หัวใจเต้นเร็ว
ในวันนั้นผมร้องไห้ออกมาด้วย ตอนนั้นผมรู้สึกทำใจไม่ได้ที่ตัวเองไม่ได้เรียนคณะนั้นแต่คนอื่นเขาสมารถทำสำเร็จ
แต่ตอนนี้ผมไม่รู้อย่างนั้นแล้วแต่อาการใจสั่นหัวใจเต้นเร็ว และไม่อยากเห็นอะไรที่เกี่ยวกับนศพ.ยังเป็นอยู่ครับ(บางทีผมก็แอบสงสัยว่าผมคิดไปเองรึป่าว แต่ผมรู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกครั้งเลยครับ)ผมควรแก้ปัญหาตรงนี้ยังไงดีครับมันแอบกวนใจผมอยู่ตลอด
***ผมคิดว่าคงปรึกษานักจิตวิทยาไม่ได้เพราะไม่อยากให้ครอบครัวรู้เพราะที่บ้านไม่ค่อยเข้าใจปัญหาด้านสุขภาพจิตครับ
ผมสอบไม่ติดหมอและมันเป็นแผลใจจนถึงทุกวันนี้
ในตอนนี้ผมเรียนคณะวิทยาศาสตร์สาขาหนึ่ง ผมไม่ได้เสียดายแล้วที่สอบไม่ติด เพราะตอนนี้ผมชอบสาขาที่ตัวเองเรียนอยู่ และย้อนคิดกลับไปคงเป็นอาชีพที่อาจไม่เหมาะกับผมในตอนนี้ แต่ปัญหามันมีอยู่ว่าผมมีแผลใจกับมันครับ ผมไม่สามารถเห็นอะไรเกี่ยวกับหมอหรือนศพ.ได้ครับ ไม่ว่าจะเป็นสื่อในตต.หรือซีรีส์ก็ตาม มีเหตุการณ์วันที่ผลประกาศว่าผมไม่ติดหมอ แล้ววันถัดไปผมต้องไปรพ.เป็นเพื่อนแม่ ผมเห็นหมอหรือนศพ.แล้วผมเกิดอาการใจสั่น หัวใจเต้นเร็ว
ในวันนั้นผมร้องไห้ออกมาด้วย ตอนนั้นผมรู้สึกทำใจไม่ได้ที่ตัวเองไม่ได้เรียนคณะนั้นแต่คนอื่นเขาสมารถทำสำเร็จ
แต่ตอนนี้ผมไม่รู้อย่างนั้นแล้วแต่อาการใจสั่นหัวใจเต้นเร็ว และไม่อยากเห็นอะไรที่เกี่ยวกับนศพ.ยังเป็นอยู่ครับ(บางทีผมก็แอบสงสัยว่าผมคิดไปเองรึป่าว แต่ผมรู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกครั้งเลยครับ)ผมควรแก้ปัญหาตรงนี้ยังไงดีครับมันแอบกวนใจผมอยู่ตลอด
***ผมคิดว่าคงปรึกษานักจิตวิทยาไม่ได้เพราะไม่อยากให้ครอบครัวรู้เพราะที่บ้านไม่ค่อยเข้าใจปัญหาด้านสุขภาพจิตครับ