ผมกำลังเจอมรสุมที่หนักพอสมควรในวัย 34 เลยอยากหาทางออกแม้บางครั้งก็อยากพอแล้ว
ผมทำงานประจำ และเลี้ยงลูก 2 คน และแม่ 1 คน ผมอาศัยอยู่ในกรุงเทพด้วยการเช่าบ้าน
ผมมีรายได้ 2 ทาง คืองานประจำและรับงานนนอก รายได้รวมๆ อยู่ที่ประมาณ 5-6 หมื่นบาทต่อเดือน
ผมเคยมีเงินเก็บประมาณ 3 แต่หมดไปแล้ว เพราะก่อนหน้าที่ผมจะทำงานประจำผมรับงานเอง และเงินบางส่วนใช้จ่ายล่วงหน้า ก่อนที่ลูกค้าจะจ่ายเงินให้ผม และตอนนี้ลูกค้าบางเจ้ายังวางบิลไว้อยู่ ผมเลยเอาตัวเองมาทำงานประจำ แต่รับงานนอกน้อยลง เพื่อให้มีเงินหมุนใช้ในบ้านก่อน
ค่าใช้จ่ายผมหมดไปกับการชำระหนี้สิน ที่หยิบยืมเพื่อนๆมา หลายคนที่ยื่นมือมาช่วย แต่ตอนนี้เหมือนผมไม่สามารถจัดการมันได้ดีเท่าไหร่นัก แอบเครียดแต่ไม่อยากส่งผลเรื่องนี้กับครอบครัว ผมต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไป ก็ 35% ของรายได้ หนี้สินอีกแทบไม่เหลือ
ผมต้องเดินทางไปทำงานไกลจากบ้านประมาณ 20 กิโล ขับมอเตอร์ไซค์ไปเพื่อประหยัดเงิน ข้าวพยายามไม่กินนอกบ้านเลย กลับไปกินข้าวที่บ้านทุกวัน แต่มันเหนื่อมากครับ ทำงาน 7 วันติด เวลาอยู่กับลุกและครอบครัวน้อยลงมากๆ เลยรู้สึงเคว้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมมีรายจ่ายยิบย่อยเต็มไปหมด แต่เงินในบัญชีไม่พอจ่ายแล้ว แต่หลายอย่างจำเป็นต้องจ่าย เช่นค่าไฟ ค่าใช้จ่ายที่โรงเรียนลูก พอมันมีมาทุกๆวัน นิดๆหน่อยๆ ก็ท้อมากเลยครับ จะไปขอยืมเพื่อนก็ก็ยังไม่ทันได้คืน
ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง อยากอยู่กับล๔กแบบมีควาวมสุข อยากทำงานแบบที่ไม่ต้องกังวลว่าพรุ่งนี้จะเอาเงินไหนมาจ่ายค่านั่นนี่ อยากกอดลูกแบบที่กอดด้วยความสุข ไม่ได้กอดเพราะสงสารชีวิตตัวเอง ถ้าชีวิตผมตัวคนเดียวอาจจะพอหาทางแก้ไขได้ แม่ครอบครัวที่ตัวเองเป็นที่พึ่งมันเหนื่อยมากๆครับ ที่ต้องทำงานทุกวัน ผมเวลาจะเศร้ายังแทบไม่มีเลยครับ ต้องคิดงาน ทำงานตลอดเวลา ผมพยายามเอาตัวเองไปพักผ่อนแล้ว แต่มันก็ไม่ดีขึ้นครับ เพราะปัญหามันคือเรื่องเงินจริงๆ
ใครมีอะไรแนะนำผมไหมครับ ผมอยากผ่านตรงนี้ไปได้จริงๆ ผมเหนื่อยแล้วครับ
ทุกคนผ่านวิกฤตชีวิตไปได้ยังไงบ้างครับ
ผมทำงานประจำ และเลี้ยงลูก 2 คน และแม่ 1 คน ผมอาศัยอยู่ในกรุงเทพด้วยการเช่าบ้าน
ผมมีรายได้ 2 ทาง คืองานประจำและรับงานนนอก รายได้รวมๆ อยู่ที่ประมาณ 5-6 หมื่นบาทต่อเดือน
ผมเคยมีเงินเก็บประมาณ 3 แต่หมดไปแล้ว เพราะก่อนหน้าที่ผมจะทำงานประจำผมรับงานเอง และเงินบางส่วนใช้จ่ายล่วงหน้า ก่อนที่ลูกค้าจะจ่ายเงินให้ผม และตอนนี้ลูกค้าบางเจ้ายังวางบิลไว้อยู่ ผมเลยเอาตัวเองมาทำงานประจำ แต่รับงานนอกน้อยลง เพื่อให้มีเงินหมุนใช้ในบ้านก่อน
ค่าใช้จ่ายผมหมดไปกับการชำระหนี้สิน ที่หยิบยืมเพื่อนๆมา หลายคนที่ยื่นมือมาช่วย แต่ตอนนี้เหมือนผมไม่สามารถจัดการมันได้ดีเท่าไหร่นัก แอบเครียดแต่ไม่อยากส่งผลเรื่องนี้กับครอบครัว ผมต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไป ก็ 35% ของรายได้ หนี้สินอีกแทบไม่เหลือ
ผมต้องเดินทางไปทำงานไกลจากบ้านประมาณ 20 กิโล ขับมอเตอร์ไซค์ไปเพื่อประหยัดเงิน ข้าวพยายามไม่กินนอกบ้านเลย กลับไปกินข้าวที่บ้านทุกวัน แต่มันเหนื่อมากครับ ทำงาน 7 วันติด เวลาอยู่กับลุกและครอบครัวน้อยลงมากๆ เลยรู้สึงเคว้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมมีรายจ่ายยิบย่อยเต็มไปหมด แต่เงินในบัญชีไม่พอจ่ายแล้ว แต่หลายอย่างจำเป็นต้องจ่าย เช่นค่าไฟ ค่าใช้จ่ายที่โรงเรียนลูก พอมันมีมาทุกๆวัน นิดๆหน่อยๆ ก็ท้อมากเลยครับ จะไปขอยืมเพื่อนก็ก็ยังไม่ทันได้คืน
ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง อยากอยู่กับล๔กแบบมีควาวมสุข อยากทำงานแบบที่ไม่ต้องกังวลว่าพรุ่งนี้จะเอาเงินไหนมาจ่ายค่านั่นนี่ อยากกอดลูกแบบที่กอดด้วยความสุข ไม่ได้กอดเพราะสงสารชีวิตตัวเอง ถ้าชีวิตผมตัวคนเดียวอาจจะพอหาทางแก้ไขได้ แม่ครอบครัวที่ตัวเองเป็นที่พึ่งมันเหนื่อยมากๆครับ ที่ต้องทำงานทุกวัน ผมเวลาจะเศร้ายังแทบไม่มีเลยครับ ต้องคิดงาน ทำงานตลอดเวลา ผมพยายามเอาตัวเองไปพักผ่อนแล้ว แต่มันก็ไม่ดีขึ้นครับ เพราะปัญหามันคือเรื่องเงินจริงๆ
ใครมีอะไรแนะนำผมไหมครับ ผมอยากผ่านตรงนี้ไปได้จริงๆ ผมเหนื่อยแล้วครับ