แอบน้อยใจในบางครั้งที่ไม่เคยมีใครมองว่าเป็น 'เพื่อนสาว' 'กะเทย' หรือ 'ผู้หญิง' เลย

อันนี้เป็นกระทู้ระบายของจขกท.ที่ยาวนิดหน่อย และอาจจะไม่มีคนอ่านหรือตอบก็ได้ ขอเท้าความก่อนว่าจขกท.เป็นกะเทยเด็กวัย 14 อยู่ม.3 คนไทยสัญชาติไทยแต่ทวด(พ่อของตา)เป็นคนจีน ผิวขาวกรรมพันธ์ นน.58 สูง 162 หุ่นอวบๆ มีเนื้อแต่ไม่ถึงขั้นอ้วน ลดน้ำหนักมาได้ 4 กก.ถ้านับมาตั้งแต่เดือนมกราปีนี้ที่ตอนนั้นนน.62 สูง 160 เสียงทุ้มแมน เราเป็นคนที่ดูไปทางเงียบๆมากกว่า เดินแบบจริตนางงามไม่ได้เลย ไม่รู้ศัพท์กะเทยหลายคำด้วยซ้ำ มีไอดอลเป็นพี่ปอย ตรีชฎาถึงแม้จะเรียบร้อยไม่ได้ครึ่งของเขาเลยก็ตาม

จขกท.โดนเพื่อนล้อตั้งแต่อนุบาลว่า 'อีตุ๊ด' ตอนนั้นเราไม่ยอมรับและปฎิเสธ ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าคืออะไรด้วยซ้ำ พอเข้าประถม จขกท.ก็เริ่มรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ผช.แท้ ไม่ชอบเล่นกีฬา ชอบอะไรสวยๆงามๆ เอาผ้าขนหนูมาทำผมเปีย แต่อธิบายไม่ถูกว่าคืออะไร มีพี่(ลูกพี่ลูกน้อง)เป็นกะเทย เลยโดนถามว่า 'พี่เป็นกะเทย น้องก็ต้องเป็นกะเทยเหมือนกันแน่ๆเลย' ยอมรับว่าตอนนั้นอายมากเพราะโดนถามเชิงล้อเลียน  พอเข้าป.4 เราเข้าใจว่าสิ่งที่เราเป็นคืออะไร ครอบครัวก็เหมือนเริ่มจะพอดูออกแต่ยังไม่แน่ใจ ญาติชอบมาถามเล่นๆว่า 'เป็นตุ๊ดหรือผช.' มีครั้งนึงที่รุ่นพี่ป.5 (ปัจจุบันน่าจะม.4แล้ว) โดนล้อว่าเป็นเกย์ เพื่อนเขากับเพื่อนเราล้อเขาแต่ไม่ได้ล้อจริงจังมาก เราก็เลยล้อตามเพราะเห็นเพื้อนล้อกัน ยอมรับว่าหลังจากตอนนั้นรู้สึกผิดมาก ผิดหวังกับตัวเอง ไปๆมาๆก็ไปบอกกับแม่ว่าเราเป็นอะไร แล้วเริ่มเปิดตัวไม่ปิดบังแล้ว แต่ตอนเด็กๆนี่คือไม่มีจริตเลย เหมือนเด็กผช.มาก ต่างจากตอนนี้ที่ยังออกสาวหน่อยๆ

พอเข้ามัธยมมาคือทุกอย่างเปลี่ยนหมด เราเริ่มออกสาวมากขึ้นแต่ไม่ค่อยมีจริตมาก เริ่มรักสวยรักงามมากขึ้น เริ่มดูแลตัวเอง เริ่มใช้โฟมล้างหน้า กับ ว่านหางจระเข้ ทาครีม แต่ยังไม่แต่งหน้า(พึ่งเริ่มหัดทาลิปมันไม่นานมานี้) เพื่อนผช.ในห้องส่วนใหญ่กับผญ.บางคน รู้ว่าเป็นอะไรแต่บางคนที่ไม่ค่อยได้สุงสิงด้วยจะเข้าใจว่าเป็นเกย์มากกว่าตุ๊ด บางคนก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ คิดว่าเป็นชายแท้เรียบร้อย คือเราจะดูเรียบร้อย-เงียบๆในห้อง แต่ถ้ารู้จักกันจริงๆจะรู้ว่าดื้อ, พูดมาก, พูดไม่รู้เรื่อง, ออกสาวด้วย

พอตั้งแต่ม.2 มาเริ่มรู้สึกกังวลกับเริ่มเพศสภาพมากขึ้น อยากให้ทุกคนมองเป็นผญ.(เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว) อย่างมากสุดก็ช่วยมองเป็นกะเทยหน่อยได้ม้ายย แต่ด้วยความจริตเราไม่ชัดมากขนาดนั้น คนที่ไม่เคยรู้จักเราบางทีจะมองเป็นชายแท้เรียบร้อย ถึงจะรู้ว่าเป็นอะไรก็ไม่มีใครจะมองเป็นเพื่อนสาวด้วย เขาจะมองเราเป็นเพื่อนผช.มากกว่า กลุ่มที่เรามี เขาก็รู้ว่าเป็นนะ แต่มองเป็นเพื่อนเกย์มากกว่า (กลุ่มหลวมๆของเรากับเพื่อนอีก 3 คน ยอมรับว่าจริงๆกลุ่มเราสนิทกันระดับนึงแต่ไม่มาก) เขาจะเรียกเราว่าเป็น นาย(ชื่อเรา) ยายเขาก็ยังมีความหวังนิดนึงว่าเราจะเป็นชายแท้ เพราะพี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเราก็เป็นไปแล้ว แต่งหน้า, แต่งหญิง, จริตสาวแบบชัดเจนต่างจากเราเวอร์ ยาวเขาเคยถามด้วยซ้ำว่า 'จะเป็นผญ.หรือผช.' 'เป็นชายแท้ดีกว่าไหม' คือเขาไม่ได้ต่อต้าน ไม่ได้รังเกียจแต่ก็นั่นแหละ.... แต่ตอนที่ลิปมันเราหัก ยายเขาก็เอาลิปมันของยายมาให้ใช้นี่แหละ

เพื่อนที่เรียนห้องข้างๆกันคนนึงเป็นผญ. มันคิดว่าเราเป็นเกย์ขณะที่เราพูดไป 38 ล้านรอบจนปากจะฉีกถึงแคมในแล้วว่าเราเป็นกะเทยไม่ใช่เกย์ (เกย์คือชายชาย จะแมนๆเตะบอลหรือออกสาวพอๆกับพี่กะเทยบางคนแต่ถ้าเขายังคงรูปลักษณ์ความเป็นชาย-ไม่ได้อยากเป็นผญ.หรือยังถือตัวเป็นผช.ก็คือเกย์ / กะเทยอย่างเราคือ อยากเป็นผญ.หรืออาจจะอยากเป็นกะเทยเลย, เราและกะเทยส่วนใหญ่ชอบผช.ก็จริง แต่จริงๆแล้วก็มีกะเทยที่ชอบหญิงกับทอมหรืออื่นๆด้วยเพราะคำว่ากะเทยไม่ได้พูดถึงรสนิยมทางเพศเลย แต่มันหมายถึงการแสดงออกทางเพศ ไม่เหมือนเกย์ที่แปลตรงตัวว่าการรักเพศเดียวกัน)

แม่ : สนับสนุน, ใจดี, เข้าใจแต่ก็หวังอยากให้เป็นชายแท้อยู่. ตอนเด็กๆเคยคิดว่า แม่ คิดว่าเราเป็นลูกสาว ยอมรับแบบ 100% จนวันนึงเล่าเรื่องที่ว่า 'เพื่อนเราคนนึงเป็นทอมมาปรึกษาว่าพ่อแม่มันไม่สนับสนุน อยากให้เป็นหญิงแท้เลย' แล้วคราวนี่แม่ก็พูดทำนองว่า 'เอาจริงๆแม่ก็ยังหวังให้หนูเป็นชายแท้นะ แต่ถ้าหนูจะเป็น แม่ก็คงเปลี่ยนไม่ได้' พอเราโตขึ้นเราก็เข้าใจอะไรมากขึ้น เราก็รู้ได้แหละว่าพ่อแม่ไม่มีทางมองเราเป็นลูกสาว 100% หรอก บางครั้งก็หลุดเรียกเราเป็น ลูกชาย หรือ หล่อ ด้วยซ้ำ พอเขารู้ตัวก็จะรีบเปลี่ยนเป็น คนสวย หรือ ลูกสาว นั่นแหละ เขาไม่ผิดหรอกก็เพศกำเนิดตอนเราเกิดคือผช.นี่เนาะ

น้าสาว : เขาเป็นคนที่เราเคยคิดว่าน่าจะคิดว่าเราเป็นลูกสาวมากกว่าแม่ อาจจะเป็นในทางที่เขาไม่เคยหลุดเรียกเราว่าเป็น หลานชาย เลยนั่นแหละ จนกระทั่งเมื่อคืน เรากับยายจะไปนอนบ้านน้าซึ่งถือเป็นบ้านเก่าของยายทุกวันเสาร์ วันนั้นน้าดื่มเหล้าตอนดึกมากละ เราเล่นโทรศัพท์ส่วนยายหลับแล้ว น้าเป็นคนที่ดื่มเหล้า-เบียร์แล้วจะเออ พูดตรงๆคือพูดขวานผ่าซาก แล้วเขาก็ถามว่า 'หนูแน่ใจใช่ไหมว่าจะเป็นกะเทย' เราแอบตกใจกับคำถามของเขาแต่ก็ทำเป็นเล่นโทรศัพท์แล้วตอบไปแบบมั่นใจว่า 'หนูเป็นกะเทยแน่นอน' (เราไม่เคยเป็นชายแท้ตั้งแต่ประถมแล้ว ใช่ว่าพึ่งจะมาเปลี่ยนตอนไหน อีกอย่างเรารู้ตัวเองดี สามารถตอบได้แบบมั่นใจ) แล้วเขาก็ถามต่อว่า 'มั่นใจใช่ไหม ไม่ใช่ว่าเป็นเลียนแบบพี่(ลูกพี่ลูกน้อง / ที่เรากล่าวไปก่อนหน้านี้ว่าเขาเป็นกะเทย คนนี้ท่าทางออกตั้งแต่ 2 ขวบแล้ว)' เราก็ตอบว่ามั่นใจ เขาก็ถามคำถามสุดท้าย 'หนูเคยชอบผญ.ไหมหรือว่าไม่เคย' (มีแต่ยายกับแม่ที่เคยถาม แม่ถามครั้งสองครังแล้วไม่เคยถามอีกเลย แต่น้าไม่เคยถามเลย) เราตอบกลับว่า 'หือ ไม่เคยสนใจผญ.เลย' แล้วเขาก็ไม่ถามไรต่อ. พูดตรงๆว่าสิ่งที่น้าถามเมื่อคืนยิ่งทำให้เราปวดใจแปลกๆ มันทำให้เราคิดมากตั้งแต่เมื่อคืนจนวันนี้

พ่อ : ตั้งแต่เปิดตัวมา ไม่เคยว่าแต่.... เขาจะชอบแซวว่า 'เดินแมนๆสิ อย่าเดินบิดตูด' หรือว่าจะชอบพูดทำนองว่า 'โตมามีลูกให้พ่อก่อน แล้วจะเป็นค่อยเป็นไป' เพราะเราเป็นลูกคนเดียวซะด้วย มีครั้งนึงที่เราบอกไปว่าเดี๋ยวเลี้ยงหมาเป็นลูกได้ไหม (ตอนนั้นป.5-6 ยังเด็กๆ ตอบไปแบบไม่คิดไรเพราะเอาตรงๆคือเราเป็นแบบนี้ มีลูกนี่คือ No way) ตอนนั้นพ่อเขางอนเลยแหละ พ่อเราเลยถือว่าต่างจากคนอื่นๆในครอบครัวเราที่อาจจะไม่ได้มองเป็นกะเทยหรือลุกสาว 100% แต่ก็ไม่เคยแซวหรือพูดแบบนี้

ใจจริงก็อยากให้ทุกคนมองเป็นผญ. แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก อย่างน้อยก็ช่วยมองเป็นเพื่อนสาวหรือกะเทยหน่อยก็ได้ เวลาโดนเรียกว่าหล่อก็แอบเสียใจอยู่นะ แต่พอโดนเพือนคนนึงทักว่าเดี๋ยวนี้สวยมากก็ทำให้ใจฟูมากกก ครั้งนึงคิดว่าเคยอยากลองเปลี่ยนบุคลิคให้เป็นแบบพี่กะเทย จริตสายฝอมั่นๆ เดินแบบให้คนอื่นรู้ไปเลย เพราะเรามีเพื่อนในห้องอีกคนนึงเป็นเหมือนกัน นางเป็นแบบกะเทยมั่นใจในตัวเองสูง ตลก จริตชัด แสดงออกชัดเจนเลยว่าเป็นกะเทย ทุกคนก็มองนางเป็นเพื่อนสาวหมด ขณะที่เราออกเงียบๆด้วยซ้ำ แต่พอจะเปลี่ยนจริงๆก็ทำไม่ได้เพราะว่าบุคลิคเรามันไม่ใช่แบบนั้น

ปล. ขอโทษเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในพันทิปที่พิมพ์ยาวไปหน่อย อาจจะตาลายนิดหน่อย พยายามเว้นวรรคให้แล้ว