ซินเจียง-อีกประสบการณ์สำหรับที่ต้องเรียนรู้ในวัย 50 กว่าที่จีนอีกครั้ง 15-29 พฤษภาคม 2568 (8)

https://pantip.com/topic/43543562 (4)
https://pantip.com/topic/43543694 (5)
https://pantip.com/topic/43544024 (6)
https://pantip.com/topic/43545963 (7)


วันที่ 23 พฤษภาคม 2568

วันนี้ตื่นแต่เช้ากลัวไม่ทันบัส ตามที่หาข้อมูลมาคือ 8.30  ต้องได้ไปคันนี้แหละเพราะไม่งั้นก็จะสายเสียเวลามาก รอบรถยิ่งน้อยด้วย  มาถึงสนานีที่เดิมก็สแกนกระเป๋ายื่นพาสสปอร์ตซื้อตั๋ว  มีเขาก็บอกจะเอารอบไหน  เพราะที่ไปนาราถีเต็ม  เปลี่ยนแผนซิรอไร  เอางั้นเอาบัสไปลงซินหยวนแทนแล้วกันถึงนั่นแล้วค่อยหารถไปต่อ  ไม่งั้นก็เสียเวลา  วันนี้ทั้งวัน....ตามนั้นขึ้นนั่งบัสที่เรามันอยู่ตรงไหนหว่า  หา หา เอ้ามีคนนั่ง....ไอ้เราก็สะกิด  แล้วหมือนจะโดนด่ากลับ..แหละฟังไม่ออกก็ดูออกหนาาาาาาา หน้าออกชัดเจน  นั่งไหนก็ได้ไหมอีป้า....ประมาณนี้  (ก็แกนั่งที่ฉันอยู่อะ..ไม่จบนะแต่ฝากไว้ก่อน) เราเลยได้นั่งอีกแถวถัดไป  ดูเหมือนจะไม่เต็มรถที่ไหนได้เขารอจนเต็ม...มีคนขึ้นมาก็อาการเหมือนเราตอนขึ้นแหละ  มองหน้าเราแล้วประมาณแกรรรรรรนั่งที่เราอะ....ได้เอาคืนคนข้างหน้าละ  เราก็โชว์ตั๋วแล้วบอกว่าอีข้างหน้าเนี่ยมันแย่งที่ฉันก่อน..(พร้อมโชว์ตั๋วรถ)...  ปรากฤว่าเขาเข้าใจแล้วก็บอกด้วยสีหน้าว่า เข้าใจละ....ก็ยิ้มให้ ..ส่วนผลที่ได้คืออีคนที่นั่งของเราก็มองแล้งวจบบบบบ..555.....  นั่ง ๆ นอนๆ.หลับ..ตื่นๆ ไป ถึงเวลาเขาก็เรียกเข้าห้องน้ำ  วันนี้ไม่ถ่ายอะไรระหว่างทางเลยเริ่มชินเริ่มไม่ตื่นเต้นอะไรละ  พอใกล้จะถึงเมืองหรือทางแยกเข้าเมืองหรืออะไรสักอย่างคนขับก็ถามประมาณว่าจะไปไหนนะ (เขาก็พอรู้มาบ้างเพราะถามตอนขึ้นรถและจ่ายเงิน)  จ่ายค่ารถเป็นเงินสดคะสะดวกสุด ๆ พกเงินสดแหละสะดวกสุด ๆ  แค่ย้ำอีกที...ถึงเวลาเขาก็จอดกลางทางแยกแล้วก็โบกรถที่จะไปนาราถีให้พวกเรา (เหมือนสี่ล้อเหลือง ขาว เขียว ที่วิ่งระหว่างเมืองเชียงใหม่ออกต่างอำเภอแหละ)  จอดรับตลอดทางไปเรื่อย ๆ  พอถึงเขาก็จะไปส่งที่พักเลยก็มีการถามและขอชื่อที่พักแผนที่ ก็ให้เขาไปแต่บังเอินมันเข้าไม่ได้เขากำลังเทยางมะตอยถนนเส้นหลัก  แง แง  เขาพยายามวนให้ใกล้ที่สุดนะ  สุดท้ายก็พาลงแถว ๆ หน้าอุทยานแหละ  ทีนี้พวกเราต้องลากกระเป๋าเดินเองไกลอยู่   แต่เมืองเขาหาง่ายแค่นั้นเอง



วิวที่พักคือ ตื่นเต้นอะ  แต่ แต่...มีเค้าเหมือนฝนจะมา  (ปลอบใจตัวเองที่อื่นคือถ้าข้างล่างฝนตกข้างบนคือหิมะแน่ ๆ แอบยิ้ม)  หลังจากนั้นก็นอนยาว ๆ แล้วออกมาหาอะไรไปตุนอาหารเริ่มร่อยหรอละ   เอาจริงนะ อยู่บ้านเราอาหารเหลือเฟือ กินทิ้งกินขว้าง  สำหรับที่นี่ ในความรู้สึกพวกเรา  อาหารค่อนข้างหายากอยู่  แต่รสชาติก็ไม่ได้แย่นะ  ราคาค่อนข้างสูงนิดนึ่ง  แต่โยเกิร์ตโคตรอร่อยทุกแบรนด์เลย  

วันที่ 24 พฤษภาคม  2568


เย้วันนี้ได้เที่ยวละ  แต่ แต่ แต่  ฝนตกอะปอย ๆ  แย่แล้วสิ  ทำไงดีอะ  มันช่วยไม่ได้นะเรามีเวลาที่นี่ 2 วัน  จะยังไงก็ต้องเที่ยว  ไปมันทั้งฝนงี้แหละคงไม่เยอะหรอก   เดินไปอุทยานเป็นกิโลฯ  ซื้อตัวที่ไหนอะถามใครก็ไม่รู้เรื่อต้องใช้แอปช่วยเสียละ

ทุกคนไม่รู้นะว่าเขาจะเปลี่ยนไหม...เวลาเราจะซื้อตั๋วหน้างานต้องขึ้นลิฟฟ์ไปชั้น 3 ซื้อตัวแล้วก็อ่านป้ายดี ๆ มันจะบอกแบบซื้อบุคคล ซื้อพวกทัวร์ ประมาณนี้  (เราสุ่มสี่สุ่มห้าเดินเข้าไปซื้อ โดนพวกทัวร์ด่าอะ  แต่เหมือนเจ้าหน้าที่ช่วยด่ากลับให้ประมาณว่าเขาต่างชาติ ไม่รู้   แต่เราดูออกก็ประมาณจะเอาคืนเหมือนกันนะด้วยหน้าสุดเหวี่ยงของพวดเรา555)  วิธีการซื้อตัวที่นี่ไม่ใช่ว่าจะเดิน ๆ ไปซื้อได้เลยนะ  มันมีหลายโซน ซึ่งราคาตั๋วไม่เท่ากัน  ควรศึกษาไปก่อนนะว่าต้องการโซนไหนแล้วค่อยชี้ให้เขาดู  (พวกเราไม่ได้ศึกษาไปเพราะตั้งใจจะซื้อทัวร์วันเดย์ทริป)  เลยเอ๋อๆ นิดหน่อย  สรุปพวกเราจะขึ้นกระเช้า  และไปจุดที่เป็นจุดมหาชน (จริง ๆ คือสุ่มเอาจากการแปลภาษาแหละ)





วิวที่ได้จากการนั่งกระเช้า  แม่เจ้า อยากร้องไห้  จินตนาการเอาเองเด้อออออ



อะนะ  ไหน ไหน ก็ ไหน ไหนละ ไปต่อตามที่เขาให้ไปแล้วกัน  เล่าด้วยภาพนะคะ













ไม่ไหวละวันนี้ไม่ไหวจริง  กะจะนั่งรถไปจุดอื่น ๆ ต่อ  เหมือนอุทยานทุก ๆที่  ปรากฏว่าหมดโปรจ้า (คือเหมือนตั๋วนี้ไปได้แค่ 3 จุด  ถ้าจะไปต่อคือต้องกลับลงมาที่อุทยานแล้วซื้อไปโซนอื่น....ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องกลับมาขึ้นรถที่อุทยานทุกครั้งไม่รู้เข้าใจถูกไหม ลองดูว่าจะมีผู้รู้มาแก้ไขข้อมูลนี้ให้อีกที  เพราะเหมือนตอนเราเอาตั๋วสแกนเข้า  มันจะบอกว่าเราซื้อตั๋วโซนไหนแล้วชี้เราไปชึ้นรถคันนั้น  ไม่ได้โดดขึ้นได้ทุกคัน  หลัก ๆน่าจะมี 4-5 โซนไม่แน่ใจ  แต่มีความรู้สึกงง ๆ กับวิธีการอยู่นะ...........สำหลับวันนี้ยอมแพ้..ทั้งหนาวและผิดหวัง  ตกลงกันว่ากลับไปตั้งหลักที่อุทยานก่อนดีกว่า

พอลงมาจะบ่าย 3 ละ มีแดดออกนิ๊ดนึ่ง  นั่งร้านขนมจิบชากันดูผู้คน  เขายังขึ้นไปกันอยู่  ทีนี้สองจิตสองใจละ  จะไปต่อหรือพอแค่นี้ หรือจะไปวัดกันพรุ่งนี้ดี  ในที่สุดก็ตัดใจได้เอาไว้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ดีกว่า กลับเถอะหนาวละไปหาไรซดที่ห้องพักดีกว่า  ในที่สุด  วันนี้ก็ไปหาตั๋วกลับไปอี้หนิงพรุ่งนี้ดีกว่า...ในที่สุดเราก็ได้ตั๋วบัสกลับเที่ยว 16.00 ของพรุ่งนี้เพื่อเข้าไปที่อี้หนิง  สบายใจได้  ยังไม่ค่ำไม่ใช่สิยังไม่มึด  นั่งบินโดรนเล่นในที่พักนี่แหละ  ก่อนนอน