สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราสงสัยว่าการที่เราเป็นเพื่อนสนิทกันมันทำให้เรามีเส้นบางๆกั้นว่าเราไม่ควรล้ำไปมากกว่านี้รึเปล่า??
เรากับเพื่อนสนิทคนนั้นรู้จักกันมาประมาณ 8 ปีค่ะ ช่วง 3 ปีแรกๆยังไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ มาสนิทช่วงหลังจาก 3 ปีนั้น ซึ่งการเป็นเพื่อนสนิทของเรามันก็เหมือนจะเกินไปสำหรับคนนอกที่มองเข้ามา เราจะคุยเล่นกัน กวนกันไปกวนกันมา แล้วก็สกินชิพกันหนักค่ะ บางทีมันก็จะมานอนตักบ้าง นั่งพิงบ้าง ซึ่งพอเราแบบลูบหัวมันหรืออะไรมันก็ไม่เคยขัด ไม่ว่าจะทำอะไรกับมันมันยอมตลอดเลยค่ะ
ตอนแรกเราไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนะคะ มันเป็นความรู้สึกแค่ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันจริงๆ (เพื่อนสนิทช่วงนั้นมีแฟนอยู่แล้ว) แล้วช่วงหลังจากที่เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น แฟนนางเริ่มแบบคอยมองเรา ยิ่งถ้าสมมุติว่าแฟนนางมานอนตักเรานางจะยิ่งแบบเข้ามาเล่นกับแฟนนาง แล้วทำเหมือนกับอยากให้ทุกคนรู้ว่านี่เป็นแฟนของนางนะ (นิสัยเราแมนๆลุยๆ เลยทำให้สนิทกับเพื่อนผู้ชายง่าย เพื่อนผู้ชายให้คนอื่นแล้วก็สนิทนะคะ) (เรากับแฟนเพื่อนสนิทรู้จักกันมาก่อนเพื่อนสนิทเราค่ะ) ซึ่งในเรื่องนี้เรารู้ว่าเราผิด แฟนใครใครก็คงหึงซึ่งเราก็เข้าใจตรงนี้ แต่คือตอนนั้นเราบริสุทธิ์ใจจริงๆก็คือเราเป็นเพื่อนกันจริงๆ
จนผ่านมาอีกประมาณปีนึง เราเริ่มรู้สึกดีๆด้วย ด้วยความที่มันมีคนคอยพูดอยู่ตลอดว่าเรากับเพื่อนสนิทเหมือนแฟนกัน เพื่อนสนิทเราคือคอยดูแลดีมาก เราแทบจะอยู่ในสายตามันตลอด
เราเคยหลุดออกไปว่าชอบมัน มันก็อึ้งๆทำตัวไม่ถูก แต่สุดท้ายก็ได้เคลียร์กันนะคะ เราบอกมันว่าถ้าเรารู้สึกชอบมันมากกว่าเดิมอ่ะ เราจะบอกให้มันรู้ แต่หลังจากเรื่องนี้เราก็เงียบไปเลยก็คือไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก แล้วพวกเราก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม
จนผ่านมาอีก 2 ปี เราได้มีโอกาสกลับไปเจอกันอีก การกลับไปเจอครั้งนี้มันเหมือนอะไรที่นานมาก พอได้เจอหน้ากันแล้วก็มองมันเป็นเพื่อนปกติแล้ว แต่อยู่ๆพอเราสังเกตสายตามัน เรารู้สึกว่าสายตาที่มันมองมาที่เรามันเป็นอะไรที่แบบว่าเหมือนมองคนที่รักมากๆคนนึง พอเราสังเกตเห็นแบบนั้นเราก็เลยลองมองมันกลับแบบตรงๆ ซึ่งมันก็ไม่ได้หลบตาแล้วมันก็ยังมองด้วยสายตาแบบนั้น แล้วตลอดเวลาที่เราได้เที่ยวกันมันคอยอยู่ข้างเรา คอยดูแลเหมือนที่มันเคยทำมาตลอด มีครั้งหนึ่งเราเดินอยู่ข้างกัน แล้วเราไม่ได้ดูทางเราเลยเบี่ยงไปชนมัน แล้วเราจะล้ม ตอนนั้นเราไม่ได้จะคว้าใครเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มเลย คือเรารู้ตัวว่าเรายังทรงตัวได้อยู่ แต่มันหันมาคว้ามือเราทันที มันไม่ได้คว้าที่แขนหรือว่าอะไรที่แบบตกใจแล้วหันมารีบๆคว้า แต่มันคว้าเข้าที่มือเราพอดีจริงๆ
เพราะเหตุก่รณ์ที่เราเจอวันนั้นวันเดียว ทำให้เราคิดขึ้นมาว่า หรือจริงๆเรารักกันว่ะ (ซึ่งปัจจุบันตอนนี้เพื่อนเราก็มีแฟนอยู่แล้ว)
เรารู้ว่าเราควรอยู่ในฐานะเพื่อนต่อไป แต่บางทีพอได้เห็นสายตามัน ก็ทำให้เรารู้สึกถึงความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้มัน บางทีมันก็อึดอัด บางทีก็เสียใจ ช่วงหนึ่งเราเคยคิดด้วยว่าทำไมแฟนมันถึงไม่เป็นเรา
ปล.ตัดใจไปเมื่อ 2 ปีก่อน
ปล.2.มันมาทำให้รู้สึกดีอีกครั้ง
เราแค่อยากถามความเห็นของทุกคนว่า เรื่องระหว่างเรากับเพื่อนสนิทมันดูเป็นยังไงกันแน่??
เพื่อนสนิท??
เรากับเพื่อนสนิทคนนั้นรู้จักกันมาประมาณ 8 ปีค่ะ ช่วง 3 ปีแรกๆยังไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ มาสนิทช่วงหลังจาก 3 ปีนั้น ซึ่งการเป็นเพื่อนสนิทของเรามันก็เหมือนจะเกินไปสำหรับคนนอกที่มองเข้ามา เราจะคุยเล่นกัน กวนกันไปกวนกันมา แล้วก็สกินชิพกันหนักค่ะ บางทีมันก็จะมานอนตักบ้าง นั่งพิงบ้าง ซึ่งพอเราแบบลูบหัวมันหรืออะไรมันก็ไม่เคยขัด ไม่ว่าจะทำอะไรกับมันมันยอมตลอดเลยค่ะ
ตอนแรกเราไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนะคะ มันเป็นความรู้สึกแค่ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันจริงๆ (เพื่อนสนิทช่วงนั้นมีแฟนอยู่แล้ว) แล้วช่วงหลังจากที่เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น แฟนนางเริ่มแบบคอยมองเรา ยิ่งถ้าสมมุติว่าแฟนนางมานอนตักเรานางจะยิ่งแบบเข้ามาเล่นกับแฟนนาง แล้วทำเหมือนกับอยากให้ทุกคนรู้ว่านี่เป็นแฟนของนางนะ (นิสัยเราแมนๆลุยๆ เลยทำให้สนิทกับเพื่อนผู้ชายง่าย เพื่อนผู้ชายให้คนอื่นแล้วก็สนิทนะคะ) (เรากับแฟนเพื่อนสนิทรู้จักกันมาก่อนเพื่อนสนิทเราค่ะ) ซึ่งในเรื่องนี้เรารู้ว่าเราผิด แฟนใครใครก็คงหึงซึ่งเราก็เข้าใจตรงนี้ แต่คือตอนนั้นเราบริสุทธิ์ใจจริงๆก็คือเราเป็นเพื่อนกันจริงๆ
จนผ่านมาอีกประมาณปีนึง เราเริ่มรู้สึกดีๆด้วย ด้วยความที่มันมีคนคอยพูดอยู่ตลอดว่าเรากับเพื่อนสนิทเหมือนแฟนกัน เพื่อนสนิทเราคือคอยดูแลดีมาก เราแทบจะอยู่ในสายตามันตลอด
เราเคยหลุดออกไปว่าชอบมัน มันก็อึ้งๆทำตัวไม่ถูก แต่สุดท้ายก็ได้เคลียร์กันนะคะ เราบอกมันว่าถ้าเรารู้สึกชอบมันมากกว่าเดิมอ่ะ เราจะบอกให้มันรู้ แต่หลังจากเรื่องนี้เราก็เงียบไปเลยก็คือไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก แล้วพวกเราก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม
จนผ่านมาอีก 2 ปี เราได้มีโอกาสกลับไปเจอกันอีก การกลับไปเจอครั้งนี้มันเหมือนอะไรที่นานมาก พอได้เจอหน้ากันแล้วก็มองมันเป็นเพื่อนปกติแล้ว แต่อยู่ๆพอเราสังเกตสายตามัน เรารู้สึกว่าสายตาที่มันมองมาที่เรามันเป็นอะไรที่แบบว่าเหมือนมองคนที่รักมากๆคนนึง พอเราสังเกตเห็นแบบนั้นเราก็เลยลองมองมันกลับแบบตรงๆ ซึ่งมันก็ไม่ได้หลบตาแล้วมันก็ยังมองด้วยสายตาแบบนั้น แล้วตลอดเวลาที่เราได้เที่ยวกันมันคอยอยู่ข้างเรา คอยดูแลเหมือนที่มันเคยทำมาตลอด มีครั้งหนึ่งเราเดินอยู่ข้างกัน แล้วเราไม่ได้ดูทางเราเลยเบี่ยงไปชนมัน แล้วเราจะล้ม ตอนนั้นเราไม่ได้จะคว้าใครเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มเลย คือเรารู้ตัวว่าเรายังทรงตัวได้อยู่ แต่มันหันมาคว้ามือเราทันที มันไม่ได้คว้าที่แขนหรือว่าอะไรที่แบบตกใจแล้วหันมารีบๆคว้า แต่มันคว้าเข้าที่มือเราพอดีจริงๆ
เพราะเหตุก่รณ์ที่เราเจอวันนั้นวันเดียว ทำให้เราคิดขึ้นมาว่า หรือจริงๆเรารักกันว่ะ (ซึ่งปัจจุบันตอนนี้เพื่อนเราก็มีแฟนอยู่แล้ว)
เรารู้ว่าเราควรอยู่ในฐานะเพื่อนต่อไป แต่บางทีพอได้เห็นสายตามัน ก็ทำให้เรารู้สึกถึงความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้มัน บางทีมันก็อึดอัด บางทีก็เสียใจ ช่วงหนึ่งเราเคยคิดด้วยว่าทำไมแฟนมันถึงไม่เป็นเรา
ปล.ตัดใจไปเมื่อ 2 ปีก่อน
ปล.2.มันมาทำให้รู้สึกดีอีกครั้ง
เราแค่อยากถามความเห็นของทุกคนว่า เรื่องระหว่างเรากับเพื่อนสนิทมันดูเป็นยังไงกันแน่??