จัดพอร์ตการเงินว่ายากแล้ว…จัดพอร์ต “ความพอใจ” ยากกว่า

ทุกวันนี้เราพูดกันเรื่อง "พอร์ตการเงิน" เยอะมาก
ว่าต้องลงทุนแบบไหน กระจายความเสี่ยงยังไง
จะเกษียณเมื่อไหร่ ใช้เท่าไหร่ถึงจะพอ

แต่…สิ่งที่คนวัยใกล้เกษียณ ( 50+ ) อย่างผมเจอบ่อยกว่า คือ
“พอร์ตใจ” มันไม่สมดุล
⏳ พอร์ตเงินโต แต่ใจยังรู้สึกไม่พอ
📉 มีเงินเก็บ แต่ใจยังกลัวไม่มี
💹 ลงทุนดีแค่ไหน ก็ยังไม่วางใจ
เพราะเราถูกปลูกฝังให้ วัดค่าของชีวิตด้วยตัวเลข

แต่พอถึงวัยนี้…
ผมเริ่มเข้าใจว่า
การวางแผนชีวิตที่แท้จริง
ต้องวางแผน “ความรู้สึก” ควบคู่ไปด้วย

ผมเริ่มจัดพอร์ต “ความพอใจ” แบบนี้ครับ:
มีพอร์ตที่โตช้า…แต่ไม่ต้องเปิดเช็คทุกวัน
มีทองที่ไม่ขาย…แต่รู้ว่าแค่มีไว้ก็อุ่นใจ
มีหุ้นที่ปันผล…แต่ใจไม่หวังจะรวยข้ามคืน
มีชีวิตที่ดูเรียบ…แต่ไม่รู้สึกขาด
สุดท้าย…

เราไม่ได้ต้องการเงินมากที่สุด
เราแค่ต้องการ “ความสงบ” ที่พอจะนั่งจิบกาแฟ
แล้วไม่กังวลว่าจะรอดไหมในวันข้างหน้า
ถ้าวันนี้คุณมีพอร์ตเงินแล้ว
ลองหันมาดู “พอร์ตความพอใจ” ของตัวเองดูบ้างนะครับ
บางที…มันคือพอร์ตที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราเลยก็ได้

แลกเปลี่ยนประสบการณ์
และเรียนรู้ร่วมกันนะครับ
ขอบคุณมากครับ