โจวจี้คำฉันท์ (นิทานราชอุทาหรณ์)

　　鄒忌脩八尺有餘，而形貌昳麗。朝服衣冠，窺鏡，謂其妻曰：「我孰與城北徐公美？」其妻曰：「君美甚，徐公何能及君也？」城北徐公，齊國之美麗者也。忌不自信，而復問其妾曰：「吾孰與徐公美？」妾曰：「徐公何能及君也？」旦日，客從外來，與坐談，問之客曰：「吾與徐公孰美？」客曰：「徐公不若君之美也。明日徐公來，孰視之，自以為不如;窺鏡而自視，又弗如遠甚。暮寢而思之，曰：「吾妻之美我者，私我也;妾之美我者，畏我也;客之美我者，欲有求於我也。」
            โจวจี้มีกายสูงแปดศอกเศษ ทั้งรูปร่างสง่างาม เช้าหนึ่งขณะแต่งตัว ก็ส่องกระจกพลางพูดกับภรรยาว่า “เรากับสวีกงที่ทางเหนือผู้ใดงามกว่ากัน” ภรรยาตอบว่า “ท่านงามนัก สวีกงไฉนจะเทียบท่านได้” ฝ่ายสวีกงที่ทางเหนือ เป็นบุรุษรูปงามแห่งแคว้นฉี โจวจี้ยังมิคลายใจ จึ่งถามอนุภรรยาอีกว่า “เรากับสวีกงผู้ใดงามกว่ากัน” อนุภรรยาตอบว่า“สวีกงไฉนจะเทียบท่านได้” วันถัดมามีแขกมาเยือน เมื่อนั่งสนทนาด้วยก็ถามแขกว่า “เรากับสวีกงผู้ใดงามกว่า” แขกตอบว่า “สวีกงงามเทียบท่านมิได้เลย” รุ่งขึ้น สวีกงมาหา เมื่อเพ่งพิศถี่ถ้วนก็รู้แก่ใจว่าตนเทียบมิได้ พอส่องกระจกดูตัวก็ยิ่งเห็นว่าไกลกันนัก ครั้นค่ำจึ่งนอนใคร่ครวญว่า “ที่ภรรยาว่าเรางามด้วยมีฉันทาต่อเรา อนุภรรยาว่าเรางามด้วยยำเกรงเรา แขกว่าเรางามด้วยอยากให้เราช่วยเหลือ”

　　於是入朝見威王，曰：「臣誠知不如徐公美。臣之妻私臣，臣之妾畏臣，臣之客欲有求於臣，皆以美於徐公。今齊地方千里，百二十城，宮婦左右莫不私王，朝廷之臣莫不畏王，四境之內莫不有求於王：由此觀之，王之蔽甚矣。」王曰：「善。」乃下令：「群臣吏民能面刺寡人之過者，受上賞；上書諫寡人者，受中賞；能謗譏於市朝，聞寡人之耳者，受下賞。」
            ฉะนั้น จึ่งไปเข้าเฝ้าพระเจ้าฉีเวยอ๋อง กราบทูลว่า “ข้าพระบาททราบดีว่างามเทียบสวีกงมิได้เลย แต่เพราะภรรยาของข้าพระบาทมีฉันทาต่อข้าพระบาท อนุภรรยาของข้าพระบาทยำเกรงข้าพระบาท แขกของข้าพระบาทอยากให้ข้าพระบาทช่วยเหลือ จึ่งพากันว่างามกว่าสวีกง บัดนี้แคว้นฉีกว้างใหญ่พันลี้ มีร้อยยี่สิบป้อมปราการ สนมกำนัลต่างมีฉันทาต่อพระองค์ ขุนนางราชสำนักต่างยำเกรงพระองค์ ทั่วทุกสารทิศต่างอยากให้พระองค์ช่วยเหลือ ปรารภดั่งนี้ พระองค์ทรงโดนอำพรางหนักหนาทีเดียวพระเจ้าข้า” ฉีอ๋องตรัสว่า “ชอบล่ะ” แล้วมีพระราชบัญชาว่า “ขุนนางน้อยใหญ่ตลอดถึงราษฎร หากทัดทานข้อผิดพลาดของเราต่อหน้าพระที่นั่ง จักได้บําเหน็จชั้นเอก หากถวายฎีกาทัดทานเรา จักได้บําเหน็จชั้นโท หากวิพากษ์วิจารณ์ในที่ชุมชนจนความทราบถึงหูเรา จักได้บําเหน็จชั้นตรี”

　　令初下，群臣進諫，門庭若市；數月之後，時時而間進；期年之後，雖欲言，無可進者。燕、趙、韓、魏聞之，皆朝於齊。此所謂戰勝於朝廷。
            เมื่อแรกมีพระราชบัญชา บรรดาขุนนางพากันทูลทัดทานจนท้องพระโรงประหนึ่งตลาดสด ผ่านไปไม่กี่เดือน ก็ยังพอมีบ้างประปราย พอได้ปีหนึ่ง ถึงจะใคร่ทูลก็หาข้อทูลมิได้ แคว้นเยียน จ้าว หาน เว่ย แจ้งดั่งนั้น ก็พากันมานบนอบต่อแคว้นฉี ประการนี้จึ่งว่าแม้ประทับในท้องพระโรงก็ทรงชัย