ขอเล่าเรื่องชนชั้นกลางระดับสูง

ชนชั้นกลางระดับสูง Upper Middle Class to ระดับสูง Upper Class 

เราขอเล่าเรื่องที่เราประสบมานะคะ มันเป็นแค่ส่วนเล็กๆส่วนหนึ่งที่เราเจอ ดังนั้นไม่ได้เหมารวม 

ครอบครัวเราอยู่ในชั้นกลางระดับสูงเมื่อก่อนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับสังคมจอมปลอมนี้เราตั้งใจเรียนอย่างเดียว ไปไหนตามสังคมพ่อแม่ก็เอาเราไปด้วยแทบทุกครั้ง เราไปก็เพื่อไปกินอาหารอร่อยๆอย่างเดียวกับไปเจอลูกๆเพื่อนพ่อแม่เราที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก 

แต่ตั้งแต่พ่อแม่เราเสียชีวิตทั้งคู่พร้อมกัน เราก็ได้เจอกับพวกสวมหน้ากากสองหน้าจนเราต้องปรับเปลี่ยนชีวิตที่คอยหลบอยู่หลังพ่อแม่กลายมาเป็นพวกที่ต้องหน้าหนา ปฏิเสธคน ต้องสู้ขึ้นมา 

เราสามคนพี่น้องเหมือนอยู่ในฝูงไฮยีน่า ต้องคอยระวังระแวงพวกที่จะมาหาผลประโยชน์กับต้องคอยพิทักษ์สมบัติของพ่อแม่ที่สร้างมา

ยกตัวอย่างเช่น พวกนี้มาขอซื้อหุ้นบริษัท หุ้นต่างๆ จากพวกเราในราคาต่ำกว่าตลาดโดยล่อเป็นเงินสดให้ 

หาทางจะเอาคนเก่าแก่จากบริษัทที่มีฝีมือออกไปเป็นของตัวเอง 

มาขอซื้อบ้านที่อยู่ปัจจุบันไปในราคาต่ำ 

มาขอซื้อพวกกระเป๋าแบรนด์เนมของแม่เราที่สะสมไว้ นาฬิกาหรูของพ่อเรา รถยนต์รุ่นหายาก สร้อย ของประดับต่างๆ 

คนพวกนี้ขอเรียกว่ามาตื้อขอซื้อทั้งๆที่พวกเราสามคนไม่เคยประกาศหรือเคยคิดจะขายอะไรกินทั้งนั้น 

คือพวกเราไม่ได้เดือนร้อนเรื่องเงิน แค่เงินประกันชีวิตที่พ่อแม่ทำให้ พวกเราก็มีกินมีใช้อยู่ได้

พี่ชายคนโตและคนรองเราอายุยังไม่ถึง 30 แต่ต้องมานั่งบริหารงานต่อสู้กับพวกเล่ห์เหลี่ยมจัดทุกวัน หน้าตาทรุดโทรมทั้งคู่ ไม่เห็นรอยยิ้มมานานแล้ว 

ส่วนเราก็ยังเรียนอยู่ 

ชีวิตมันไม่แน่นอนพลิกผันจริงๆ ทุกคนก็รู้บ้านเราไม่ได้ลำบากอะไรแต่มาฉวยโอกาสในช่วงพวกเราอ่อนแอ สภาพจิตใจไม่คงที่ 

ตอบไปแล้วว่า ไม่ขาย ก็ยังวนเวียนมาอยู่ 

เบื่อที่ต้องมาต้อนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ทั้งๆที่เราสามคนอยากจะอยู่เงียบๆ คือ เราไม่อยากจะคุยใครเจอใคร แต่ด้วยมารยาทก็ต้องคุย 

ไม่พอยังจะมาจับคู่ให้พวกเราสามคนไปอีก 

บางคนก็มาขอยืมเงินพี่ชายเรา มาชวนไปลงทุนบ้าง เอาลูกหลานผู้หญิงมานำเสนอบ้าง

โครตจะน่ารำคาญเลย 

ขอบคุณนะที่รับฟังมีอีกเยอะแต่พยายามจะคิดบวกในสถานการณ์ติดลบ