ต่อเลยนะไม่อจากรำเยอะ. จุดเริ่มต้นของจุดเปลี่ยนชีวิต เปลี่ยนกระทั่งนิสัยและสันดาร  เมื่อถึงเวลาที่ผมจะต้องขึ้นเรียนชั้น ป.1  ผมได้ยินปู่กับย่าผมคุยกันว่าจะส่งผมไปเรียนที่จังหวัด นนท์. เรียนโรงเรียนที่นั่นดีกว่าที่นี่ ผมไม่รู้และไม่เข้าใจว่ามันดีกว่ายังไง เพราะว่า ที่ที่ ผมอยู่บ้านผมมันก็ใจกลางกรุงเทพ แล้วโรงทุกทีมันก็คงดีเหมือนกันหมด. มันจะดีไม่ดีอยู่ที่ตัวบุคคล  ประโยค์มาคิดได้ตอนโตนะ.  ตอนนั้นคิดแค่วาเราจะต้องไปอยู่กับใครวะ ยายคนนั้นเป็นใคร ผมก็ได้แต่เก็บเอาไว้ในใจว่า ยาย แก้ว. นามสมมุติ.   คือใครผมไม่รู้จักไม่เคยเห็นไม่เคยคุย ผมไม่มีสิทที่จะขัดขืน. เพราะแค่ผมเถียงหรือทำให้ย่าไม่พอใจ ผมก็จะโดนย่าตีทันที.  ๆตีด้วยอะไรก็ได้ที่อยู่ไกล้มือเขา ดังนั้นชีวิตผม มันจะอยู่ในความกดดันตลอด. ไม่เคยได้แสดงออกทางความคิดไดๆทั้งสิ้น. ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องเป๊ะตามที่ย่ากับปู่บอก. แล้ววันที่ผมอยากรู้ก็มาถึง. งันนั้น ปู่กับย่า. เรียกแม่ผมมา แล้วก็พ่อผม. ทุกคนรวมทั้งผมนั่งกันพร้อมหน้าบนเก้าชึดรับแขกไม้สัก  ปู่ก็เริ่มพูดว่าจะเอาผมไปเรียนที่นนท์ อยู่กับยายแก้ว. ไม่ต้องห่วงไม่มีปันหาแน่นอน เพราะยายแก้วเขารักเด็กผู้ชาย. พ่อกับแม่ผมก็เหมือนโดนปู่ผมมันมือชกด้วยคำที่ว่าอยู่ที่นั่นมันสบาย. ที่บ้านมีแต่ผู้หญิง. ยายแก้วคือเมียอีกคนของปู่. ปู่ไม่ใช่ปู่แท้ๆของผม ย่าผมไปแย่งเขามา พูดง่าย คือย่าผมเป็นเมียน้อยของปู่  มีลูกสาว3คนอยู่ที่บ้านหลังนั้น เอาหลานเมียน้อยไปฝากเมียหลวงเลี้ยง. โอ้คิดได้ยังไงกัน  พอถึงช่วงที่โรงเรียนเขารับสมัคเรียน  ปู่เป็นตนจัดแจงพาผมไปสมัคแล้วซื้อชุดทำทุกอย่าง.  ดูแกมีความสุข ที่ส่งผมมาอยู่ที่นี่. เหลืออีก15วันโรงเรียนจะเปิด ผมได้ย้ายมาอยู่ที่นี่แบบใจหาย. ใจไม่ดีเลย เหมือนจะรู้ว่าชีวิต ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง......เจอกันในบทที่2ก่อนบทที่1 มีปฐมบท นะคัฟ