เมื่อได้ยินยายแก้วพูดว่า ถ้าตุ๊กแก ตูเป็นอะไรนะจะตีมึ...ให้ยับเหมือนตุ๊กแกเลย เอาไงหละทีนี้มืดแล้วเหนื่อยมาหิวข้าวด้วย แต่พวกยายแก้วและ ลูกหลานของเขากำลังกินข้าวกันอยู่ตอนที่ผมมาตากผ้า. ผมเลยตัดสินใจขว้าไม้ แถวนั่น ตีเข้าหัวทีเดียวเลย. ตุ๊กแกกระตุ๊กแค่เปปเดียวก็นิ่งไป ผมเลยจับมันโยนเข้าไปในท้องร่องสวน  รีบตากผ้า พอเสร็จว่าจะไปกินข้าว เพราะว่าหิวมาก แต่พอไปเปิดฝาชีดู คุณพระ สลัดผักเอย. แกงเขียวหวานมีแต่น้ำมะเขือก็ไม่เหลือ. ผัดผักบุ้งเหลือแต่เต้าเจี้ยวกับน้ำ. ที่เหลือเยอะก็น้ำพริกกะปิกับผัก. โถนี่เด็กน้อย ป.1นะเหลือแค่นี้ผมยืนเออ. อยู่โต๊ะกับข้าวพักนึงยายแก้วเห็นจึงบอกว่ามึ...กินได้ไหม. เหลือแค่นี้แหละกินได้ก็กินกินไม่ได้เรื่องของมึ..แต่กินแล้วก็ล้างจานด้วย จานในอ่างของพวกตูด้วย  ตอนนั้นคิดในใจ. คิดวิเคราะแยกแยะ. ผมต้องกินไปเพื่อที่ให้ตัวเองไม่หิวทั้งที่ไม่เคยดินเผ็ดมาก่อน. กินไปน้ำตาไหลไป ไม่ได้ซึ้งนะมันเผ็ด. กินเสร็จผมก็เอาจากทั่งหมดไปล้าง พอไปถึงซิ้งล้างจาน. แหมทำไปได้สงสัยจานหมดบ้านแล้วมั้ง เอาไม่เป็นไรระหว่างที่ล้างจาน ยายแก้วก็เดินมาบอกว่า มึ..เห็นกระโถน4ใบนั้นไหม. มึ...ต้องเอาขึ้นไปบนบ้านทุกคืนแล้วเอาลงมาล้างตอนเช้าทุดวัน มันคือหน้าที่มึ..ซักผ้าล้างจาน ด้วยห้ามเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ปู่กับย่ามึ...ฟังนะไม่งั้นมึ..โดนชุดใหญ่แน่ อาบน้ำเสร็จก็ดูปิดไฟ ข้างล่างให้เรียบร้อย เช็กให้ดีแล้วค่อยขึ้นมานอน.  ผมได้ยินแบบนี้ดีใจมากเพราะง่วงมากคิดว่าคงได้นอนที่นอนนุ่มๆหละคงไม่ใจร้ายเกินไป. ผมอาบน้ำเสร็จก็เอากระโถนใส่ฉี่ทั้ง4ใบ เดินขึ้นไปบนบ้าน ผมเห็นเขานอนกันบนเตียงผมก็กระโดดขึ้นไป ผมก็กระเด้งลงมาอย่างไวด้วย.  ten. ใครก็ไม่รู้ แล้วก็บอกว่าที่นอนมึ...ข้างๆเตียงมีเสื่อกับหมอนสี่เหลี่ยมแข็งๆดียังมีผ้าห่มให้ ยายแก้วบอกว่าถ้าเกิดปวดฉี่ห้ามฉี่ใส่กระโถนพวกเขา. ให้ลงไปฉี่ข้างล่าง โหผีจะหลอกไหม. แล้วกระโถนเยี่ยวกับหัวนอนผมก็อยู่แบบไกล้ชิดกัน ......นี่แค่การเริ่มต้นเจอกันในบทที่4 ขอบคุณครับ