คือว่า จขกท ติดมหาลัยรอบ3ค่ะ  นิเทศศาสตร์​ม.อ. เรื่องระยะทางใกล้ไกลไม่มีปัญหาแต่ว่าทางบ้านไม่อยากให้ไป ด้วยเหตุผลที่ว่า เพราะเป็นสามจังหวัดภาคใต้ กลัวว่าจะมีใครมาทำอะไร กลัวเรื่องความปลอดภัย เลยอยากให้ จขกทไปต่อรอบ4 ความเครียด ความรู้สึก​แย่ๆรุมโถมเข้ามาไม่หยุด คาดหวังไว้ว่าเราจะติดมหาลัยที่รอบ3ให้ได้ แต่ก็ต้องสละสิทธิ์​รอบ3ทิ้งเพื่อไปรอบ4 ที่ผ่านมาต้องทนเห็นคนอื่นมีที่เรียนก่อนมาตลอด ต้องอดทนต่อคำพูดของคนอื่นที่ว่าเราว่าจะไม่มีที่เรียนแน่ๆ ต้องทนต่อคำพูดของผู้ใหญ่ที่เปรียบเทียบ จขกท กับพี่สาวมาตลอด ว่าทำไมพี่สาวทำได้แต่ตัวเองทำไม่ได้ พอโอกาสมาถึง จะได้พิสูจน์​ตัวเองแล้วแท้ๆว่าเราก็ทำได้ มีที่เรียนได้ แต่ก็ต้องมาผิดหวัง มีความสุข​ที่ติดมหาลัยได้แค่แปปเดียว ก็ต้องมาจมปักกับความรู้สึกแย่ๆเหมือนตอนที่ยังไม่มีที่เรียน ต้องมานั่งเครียดนั่งกังวลว่าจะมี่ที่เรียนมั้ยในรอบสุดท้าย มันกดดันไปหมด ไม่มีใครให้กำลังใจ ทุกคนก็เอาต่พูดเหมือนว่ามหาลัยมันจะติดกันง่ายๆ สำหรับคนที่ต้องมาหาที่เรียนใหม่กว่ามันจะติดสักที่มันลำบากมาก และยากมาก เพื่อนๆมีก็เหมือนไม่มี เหมือนเรามองเข้าเป็นเพื่อนแค่ฝ่ายเดียว ไม่มีใครอยู่ข้างเราไม่มีใครให้กำลังใจเราเลย อย่างกับว่าเราอยู่คนเดียวมาตลอดๆทั้งๆมีผู้คนอยู่รอบข้าง ต้องจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆมาคนเดียวตลอดบอกใครก็ไม่ได้ บอกกับบ้างคนก็เหมือนไม่บอก บ้างครั้งก็สงสัยนะว่าตัวเรามีอะไรดีบ้างรึเปล่า มีค่าพอให้ใครอื่นมาใส่ใจรึเปล่า มีค่าพอในสายตาใครรึเปล่า เกิดมาแล้วเจอแต่เรื่องแย่ๆแต่แต่อะไรที่มาทำลายความรู้สึก ทำไมต้องเกิดมาหล่ะถ้ามันจะมีแต่เรื่องแย่ๆขนาดนี้(เคยคิดจะทำร้ายตัวเองด้วยนะสุดท้ายก็ไม่กล้า ทำไมได้)​อยากจะเข้มแข็ง เป็นคนที่ไม่อ่อนแอ อยากเป็นคนที่ไม่ถูกมองว่าอ่อนแอ และด้อยกว่าคนอื่น อยากเป็นคนที่มีความสุขเหมือนคนอื่นบ้าง ทำไมมันยากจังคะ