สวัสดีค่ะ เราอายุ21 ค่ะช่วงเมษาที่ผ่านมา เราพึ่งจบ ม.6มาใหม่ๆเลยนะคะช่วงอายุ19 แล้วเราก็ว่างงานมาตลอดเลยค่ะเราอยู่อ.แม่สาย จ.เชียงรายนะคะ

ช่วงมกราคมปี2658 ที่ผ่านมา เรากับแฟนได้ไปทำงานที่กรุงเทพฯลาดกระบัง แขวงทับยาวค่ะ เราไปทำแค่เดือนเดียวเราไปกรุงเทพฯ 2มกราฯ ​กลับเชียงรายมาเมื่อ 4กุมภาฯ ค่ะเรากับแฟนกลับมาพร้อมกันค่ะ แฟนเราเป็นผู้หญิงนะคะ อยู่อ.เชียงแสน จ.เชียงรายค่ะ คือเรากับแฟนทำงานคนละกะกันค่ะ เราทำงานบริษัทค่ะ แฟนทำหน้าที่ไลพ์สดขายสินค้า แฟนเราเข้างานบ่ายโมงถึงเที่ยงคืน ส่วนเราทำงานตั้งแต่8โมงเช้าถึง6โมงเย็นค่ะ ​ เราทำงานเป็นแอดมินค่ะ ลักษณะงานคือขายสินค้าในลาซาด้าช็อปปิ้งติ๊กตอกช็อปค่ะ

เรามีนายจ้าง2คนเป็นแฟนกันค่ะ เรากับแฟนพักอยู่บ้านนายจ้างที่กรุงเทพฯนี่แหละค่ะ ตอนเราลงไปกรุงเทพฯนายจ้างเราเป็นคนออกค่าเดินทางให้เราไปทำงานที่กรุงเทพฯให้ทั้งหมด ส่วนแฟนเราเขาทำงานที่นี่มา3ปีแล้วค่ะ

(ขอตัดช่วงเวลานี้ออกค่ะ)
ต่อค่ะ
เรากับแฟนกลับมาจากกรุงเทพฯพร้อมกันค่ะ พ่อเราคิดว่าเรากลับมาเพราะเราทำงานไม่รอด แต่เราก็อธิบายค่ะว่าเราทำงานได้  ตอนที่เรากลับมาจากกรุงเทพฯ เรามาลงที่แม่สาย เราไปอยู่บ้านแฟนเราได้เดือนกว่าก็กลับมาอยู่บ้านตัวเองค่ะ พอเรากลับมาที่นี่เราไม่มีงานทำค่ะ คือมันไม่มีงานที่เราอยากทำ ส่วนใหญ่งานที่นี่มีแต่งานพาร์ทไทม์ #ซึ่งเราไม่ค่อยอยากทำงานพาร์ทไทม์สักเท่าไหร่ค่ะ เราชอบทำงานประจำมากกว่าค่ะ

พ่อแม่เราแยกทางกันค่ะเราอยู่กับพ่อค่ะ ส่วนแม่เราอยู่สมุทรสาครค่ะ เราได้โทรไปคุยกับแม่แล้วตั้งแต่เราไปทำงานที่กรุงเทพฯค่ะ พอเราอยากจะกลับไปทำงานที่เดิมที่กรุงเทพฯ แต่ครอบครัวเราไม่อยากให้เราไปค่ะ เราอยู่ที่นี่เราไม่มีงานทำเลยค่ะและงานที่นี่หายากมากๆค่ะ

เราได้ทักกลับไปคุยกับนายจ้างเราที่กรุงเทพฯค่ะว่าเราอยากกลับไปทำงานที่เดิมค่ะ แต่พอเราบอกพ่อเรา  พ่อเราไม่ให้ไปเลยค่ะ พอเราโทรไปบอกแม่เราแม่ก็ไม่ให้ไปเช่นกันค่ะ เพราะช่วงที่เราไปแล้วเรากลับมาเรากลับมากระทันหันและไม่ได้กลับไปทำต่อตอนนี้เราว่างงานมาตั้งแต่กุมภาฯจนถึงตอนนี้จะสิ้นเดือนพฤษภาฯแล้วเราก็ยังว่างงานอยู่ เราไม่มีเงินใช้ไม่มีงานทำ พอเราบอกพ่อเราอยากกลับไปทำงานที่เดิม อย่างน้อยๆเราก็มีเงินใช้มีงานทำมีข้าวให้กิน (สงสัยใช่มั้ยคะว่าทำไมเราพูดแบบนี้ ใช่ค่ะเราอยู่แม่สายเราไม่ค่อยได้ทานข้าวเพราะเราไม่มีเงินใช้เลยค่ะ เราต้องขอพ่อเราตลอดซึ่งพ่อเราก็ไม่ให้ บอกให้เราออกไปหางานทำเอง)  ซึ่งเราไม่อยากทำงานที่นี่ค่ะและงานที่นี่หายากมากค่ะ เราอยากกลับไปทำงานที่เดิมมากค่ะ

เราพูดเท่าไหร่พ่อเราก็ไม่อนุญาติให้เรากลับไปทำงานที่เดิมเลยค่ะ ซึ่งตอนนี้เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วค่ะ  เราก็ยังทักไปคุยกับนายจ้างเราอยู่ค่ะว่าเราจะกลับไปทำงานจริงๆ แต่ตอนนี้เราไม่รู้จะพูดอย่างไรกับพ่อเราเลยค่ะ เพราะพ่อเราคิดว่าตอนที่เรากลับมาครั้งล่าสุด เรากลับมาเพราะทำงานไม่รอด แต่เรากลับมาช่วงนั้นคือเราอยากกลับมาอยู่บ้านก่อนค่ะแล้วเราจะกลับไปทำที่เดิมค่ะ

เราเป็นคนนึงที่ทุกอย่างต้องอยู่ภายใต้การตัดสินใจของครอบครัว เราอายุ21จบม.6 มาแล้วก็จริงค่ะ เราเป็นเด็กเรียนดีค่ะ เกรดเฉลี่ยเราไม่เคยต่ำกว่า3.15 เลยค่ะ
เราอยากไปทำงานที่กรุงเทพฯเพราะเราอยากไปทำงานหาประสบการณ์บ้าง แต่ครอบครัวเราไม่เห็นด้วยอะไรเลยค่ะ

ใช่ค่ะ คุณสงสัยใช่มั้ยคะว่า เราต้องตัดสินใจเองทุกอย่างเดินทางของตัวเองได้แล้วแต่ไม่เลยค่ะ เราเหมือนลูกไก่ในกำมือของพ่อแม่ จะไปไหนก็ต้องรายงานตลอด เราไม่มีอิสระในการไปไหนเลยค่ะ แม้แต่การทำงาน เราคิดตลอดค่ะว่า เราจะทำอย่างไรต่อดี แต่เราก็คิดไม่ออกเลยค่ะ  พ่อแม่คิดว่าเราทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้เราทำได้เองทุกอย่างค่ะ แต่ครอบครัวทำไมต้องกีดกันเราทุกอย่าง

ตอนนี้เราคิดอย่างเดียวค่ะว่า เราอยากกลับไปทำงานที่เดิมที่กรุงเทพฯมากๆค่ะ เราจะพูดอย่างไรให้พ่อเรา อนุญาติให้เรากลับไปทำงานที่เดิม ​เหมือนช่วงต้นปีบ้างคะ