สวัสดีค่ะ ชื่อปลายฟ้าค่ะ อายุ15ย่าง16ค่ะ อยากจะรู้ว่าตัวเองเป็นซึมเศร้า หรือ เครียดมากเกินไปกันแน่แต่อาการที่จะบอกต่อไปนี้ค่อนข้างกระทบกับชีวิตประจำวันค่ะ
นอนไม่ค่อยหลับ หลับยาก ตื่นตี2ตี3แทบทุกคืน ฝันร้ายจนชิน อารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวหงุดหงิด หงุดหงิดง่าย ร้องไห้ไม่มีสาเหตุ เบื่อ ท้อ ไม่อยากคุยกับใครไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ไม่อยากทำอะไรซักอย่าง บางครั้งกินเยอะกินอิ่มแล้วแต่ก็กินจนไม่เหลือ บางครั้งไม่อยากกินอะไรเลย เครียด กังวล จนไม่อยากมีชีวิตต่อและไม่อยากทำอะไรเลย เคยทำร้ายตัวเองด้วยค่ะมันควบคุมตัวเองไม่ได้มันหนักขึ้นเรื่อยๆค่ะถึงขั้นเลือดตกยางออก เป็นแบบนี้มาตั้งแต่อายุ13–14แล้วค่ะแต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยมันแย่ลงเรื่อยๆจนรู้สึกว่ามันทำให้ใช้ชีวิตลำบากตอนอายุ14เคยไปหาหมอแต่เราอธิบายให้เค้าฟังไม่ถูก ไม่รู้เรื่อง หมอเลยสรุปว่าเราเครียดมากเกินไปตอนนั้นก็คิดว่าตัวเองงี่เง่าก็เลยไม่เคยไปหาหมออีก เคยเปิดใจบอกแม่แต่แม่บอกว่าเราเป็นบ้า แต่ก็พาไปหาหมอนั่นแหละ พอหมอสรุปแบบนั้นแม่ยิ่งบอกว่า "ไม่ได้เป็นก็อยากจะเป็น หมอบอกแค่เครียดเกินไปก็เลิกคิดมากได้แล้ว" ทำนองนี้ ครอบครัวค่อนข้าง Toxic ค่ะ เป็นครอบครัวใหญ่ผู้ใหญ่ในบ้านมีแค่คุณยายค่ะเราโตสุดเลยมีหน้าที่เยอะความกดดันก็เยอะมีลูกพี่ลูกน้องที่เป็นเด็กทั้งหมด4คนค่ะไม่รวมเรา พ่อแม่แยกทางกันหมดทุกคนค่ะรวมถึงเราด้วย น้าที่เป็นพ่อของเด็กพวกนั้นแย่มากค่ะไม่มีความรับผิดชอบมันเลยลำบากมาถึงเราค่ะนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เราอาการแย่ลงเรื่อยๆ ช่วงนี้สังเกตุตัวเองมาซักพักแล้วว่าเริ่มลืมเรื่องในอดีตทั้งๆที่ไม่น่าจะลืมเพราะผ่านมาไม่นาน ลืมแทบทุกเรื่องเลย ก็เลยอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่เคยบอกความทุกข์ใจให้ใครรับรู้เลยค่ะ
อาการพวกนี้มันทำให้ทรมาณมากเลยค่ะ ควรหาหมอดีมั้ยคะ?
อยากรู้ว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าหรือเปล่า
นอนไม่ค่อยหลับ หลับยาก ตื่นตี2ตี3แทบทุกคืน ฝันร้ายจนชิน อารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวหงุดหงิด หงุดหงิดง่าย ร้องไห้ไม่มีสาเหตุ เบื่อ ท้อ ไม่อยากคุยกับใครไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ไม่อยากทำอะไรซักอย่าง บางครั้งกินเยอะกินอิ่มแล้วแต่ก็กินจนไม่เหลือ บางครั้งไม่อยากกินอะไรเลย เครียด กังวล จนไม่อยากมีชีวิตต่อและไม่อยากทำอะไรเลย เคยทำร้ายตัวเองด้วยค่ะมันควบคุมตัวเองไม่ได้มันหนักขึ้นเรื่อยๆค่ะถึงขั้นเลือดตกยางออก เป็นแบบนี้มาตั้งแต่อายุ13–14แล้วค่ะแต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยมันแย่ลงเรื่อยๆจนรู้สึกว่ามันทำให้ใช้ชีวิตลำบากตอนอายุ14เคยไปหาหมอแต่เราอธิบายให้เค้าฟังไม่ถูก ไม่รู้เรื่อง หมอเลยสรุปว่าเราเครียดมากเกินไปตอนนั้นก็คิดว่าตัวเองงี่เง่าก็เลยไม่เคยไปหาหมออีก เคยเปิดใจบอกแม่แต่แม่บอกว่าเราเป็นบ้า แต่ก็พาไปหาหมอนั่นแหละ พอหมอสรุปแบบนั้นแม่ยิ่งบอกว่า "ไม่ได้เป็นก็อยากจะเป็น หมอบอกแค่เครียดเกินไปก็เลิกคิดมากได้แล้ว" ทำนองนี้ ครอบครัวค่อนข้าง Toxic ค่ะ เป็นครอบครัวใหญ่ผู้ใหญ่ในบ้านมีแค่คุณยายค่ะเราโตสุดเลยมีหน้าที่เยอะความกดดันก็เยอะมีลูกพี่ลูกน้องที่เป็นเด็กทั้งหมด4คนค่ะไม่รวมเรา พ่อแม่แยกทางกันหมดทุกคนค่ะรวมถึงเราด้วย น้าที่เป็นพ่อของเด็กพวกนั้นแย่มากค่ะไม่มีความรับผิดชอบมันเลยลำบากมาถึงเราค่ะนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เราอาการแย่ลงเรื่อยๆ ช่วงนี้สังเกตุตัวเองมาซักพักแล้วว่าเริ่มลืมเรื่องในอดีตทั้งๆที่ไม่น่าจะลืมเพราะผ่านมาไม่นาน ลืมแทบทุกเรื่องเลย ก็เลยอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่เคยบอกความทุกข์ใจให้ใครรับรู้เลยค่ะ
อาการพวกนี้มันทำให้ทรมาณมากเลยค่ะ ควรหาหมอดีมั้ยคะ?