ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ 9ปี กับกายถอยความใสใจ

หัวข้อ AB เป็นแฟนกันมีลูกด้วยกัน

Aผู้ชาย Bผู้หญิง

เอแต่ก่อนเคยรักบีมากทุกอย่างต้องมีบีตลอด

ในรูปในสตอรี่ในโพสมีบีตลอด 

อยู่มานานเข้า เอเริ่ม ไม่ใส่ใจ ละเลย ไม่ค่อยสน สนใจแต่ตัวเอง

บีก้ค่อยถามตลอดแต่กับไม่ได้คำตอบบีก็ทนๆๆมาเรื่อยๆ เพราะคือคำว่าครอบครัว

อยู่มาวันนึ่ง เอเนีย เล่นเฟสนะ บีก็เลยแต่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันหลอก 

แต่บีก้ความว่าเป็นห่วงแฟนต้องคอยดูเช็คส่องทุกวัน

ละก้มาอยุ่วันนึ่งนายเอได้หายจากไปโดยการบ๊อกเอทิ้งทั้งที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะ  งงง สิ ขนาดไม่ใช่เพื่อนกันยังปิดกลัวบีจะเห็นพบอะไร บีก็ถามแล้วถามอีกโดยที่ได้คำตอบมาว่า หาไม่เจอเองหรือป่าวไม่ได้บ๊อก 

บีไม่ได้โง่ถึงขนาดที่โดนบ๊อกแล้วไม่รุ้ตัวนะ

ถามไปถามมาเอเริ่มไม่พอใจพูดใสขึ้นมาว่า มีน่าที่ทำอะไรก้ทำแค่นันชีวืตฉันไม่เคยก้าวก่ายอะไรเฉยได้ก้เฉยอย่างวุ่นวาย

บีก็ what ??? คำนี้ออกมาได้ไง 

บีเริ่มคิด รูปไม่เคยลง ทุกอย่างไม่เคยลง ไม่เคยมีบีในสายตาเลยสักนิด ไม่เคยใสใจ ไม่เคยแคร์ไม่เคยมีคำว่าครเบครัว 

เอก็เริ่มไม่พอใจเริ่มพูดว่า อย่าให้กุหมดความอดทนกุตัดได้หมดอย่าเยอะให้มาก

บีแบบนี้ก้พูดได้หรอกะใครที่เป็นครอบครัว 

บีนึกได้ สงสัย มองเราเหมือนความตัวนึงที่ไว้ใช้งานงกๆๆ อยู่เพราะคำว่าทนอยู่กับคำว่าอดทนหรอ

รอบตัวบีมีแค่ เอกับลูก แต่รอบตัวเอมีทุกคน 

บีทนอยู่เพื่ออะไร  บีควรเดินออกไปจากชีวิตแล้วเริ่มต้นใหม่คงไม่สายไปใช่ไหม  ทุกการกระทำทุกคำพูดมันจุกอยู่ในอกบีเป็นล้านๆความหมาย  หากบุญกรรมมันทำให้มาเจอกันแค่นี้ ให้มันจบโดยเร็วไว ไม่จากเป็นก้จากตายก็แล้วกัน