อยากได้กำลังใจ หรือหนูควรเดินตามทางที่ครอบครัวเลือก

คือหนูอยู่กับแม่กับน้อง3คนค่ะหนูช่วยแม่ขายของตั้งแต่ป2เอาตรงๆหนูก็เหนื่อยมากนะคะหนูอยุ่กับแม่ตอนไหนเวลาแม่อารมณ์ไม่ดีหรือหนูทำไม่ได้ดั่งใจก็จะถืบตบหนูตลอดเลยตอนนั่นหนูเด็กมากๆที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้หนูเหนื่อยมากตอนนั่นจนคิดหาทางจบชีวิตครั้งแรก หนูอยู่กับแม่หนูไม่เคยมีความสุขเลยค่ะบอกตรงๆเลย จนตอนนี้หนูอายุ15อีกปีเดียวก็มปลายแล้ว หนูได้คุยเรื่องการเรียนกับแม่ไว้ไกลมากแต่ท่านไม่เคยให้กำลังใจหนูสักครั้งมีแต่ทำลายความรู้สึกทั้งเรื่องการเรียนทั้งเรื่องงานเรื่องเงินมันหนักมากจริงๆ หนูต้องอดข้าวเผื่อให้น้องและแม่เอาเงินไปซื้อข้าวกินเพราะแม่ชอบบ่นบ่อยๆไม่มีเงินน้องใช้เปลืองหาไม่ทันหนูได้ยินแบบนั่นจึงคิดว่า เงินที่หนูหามาจากที่รับจ้างนู้นนี้ขายของให้เพื่อนแล้วเงินมันไม่พอหรอ หนูจึงเสียสละอดข้าวไม่ได้กินมา1อาทิตย์แล้วค่ะเพราะจะให้น้องกับแม่มีกินกัน แต่หนูเสียความรู้สึกมากที่ท่านไม่เคยสนับสนุนการเรียนของหนูเลยที่ผ่านมาหนูพยายามมากหนูพยายามสุดความสามารถของหนูจนไม่รู้จะบอกยังไง จนเขาได้บอกหนูว่า"จะไปเรียนทำไม" รร.ที่หนูเรียนและรรที่หนูจะเข้าเป็นรรรัฐด้วยซ้ำหนูไม่เข้าใจหรือหนูเป็นคนเอาแต่ใจกันแน่คะ อาจจะพิมไม่เข้าใจหน่อยนะคะ