เมื่อสิบปีก่อน มีเด็กนักเรียนหญิงชื่อ "แนน" เป็นเด็กเรียนดี นิสัยดี แต่เงียบขรึม เธอมักมานั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ คนเดียวหลังเลิกเรียนในห้อง 3/7 วันหนึ่ง แนนหายตัวไปอย่างลึกลับ ตำรวจค้นทั่วโรงเรียนก็ไม่พบ จนกระทั่งคืนหนึ่ง รปภ.ได้กลิ่นเหม็นเน่าลอยออกมาจากเพดานห้อง 3/7 เมื่อตรวจสอบ ก็พบศพของแนนถูกซุกอยู่ในช่องเก็บสายไฟเล็ก ๆ บนฝ้าเพดาน สภาพศพบิดเบี้ยวเหมือนถูกยัดเข้าไปทั้งเป็น
จากนั้นเป็นต้นมา ใครที่เข้าไปใกล้ห้อง 3/7 ในช่วงค่ำ มักได้ยินเสียงลากเก้าอี้ เสียงร้องไห้เบา ๆ หรือแม้แต่เสียงท่องสูตรคณิตศาสตร์ที่ไม่มีใครอยู่ แต่เสียงนั้น...คุ้นเคยราวกับเป็นเสียงของแนน
ครูเวรคนหนึ่งเล่าว่า เคยเห็นเงานักเรียนผู้หญิงนั่งอยู่ในห้องตอนสี่ทุ่ม แสงจากไฟทางเดินสะท้อนให้เห็นเงานั่งก้มหน้าอยู่ แต่พอเปิดประตูเข้าไป...ก็ไม่มีใคร
ทุกวันนี้ ตึก 3 ยังคงใช้เรียนกันตามปกติ แต่ไม่มีใครกล้าเดินผ่านห้อง 3/7 ตอนค่ำ และหากเธอได้ยินเสียงกระซิบชื่อของตัวเองจากห้องที่ปิดตายนั้น...จงอย่าหันไปมอง ปัจจุบันตึกได้ทุบและกำลังจะถูกสร้างใหม่
ใช่โรงเรียนเศรษฐบุตร มีนบุรีไหมคะ
จากนั้นเป็นต้นมา ใครที่เข้าไปใกล้ห้อง 3/7 ในช่วงค่ำ มักได้ยินเสียงลากเก้าอี้ เสียงร้องไห้เบา ๆ หรือแม้แต่เสียงท่องสูตรคณิตศาสตร์ที่ไม่มีใครอยู่ แต่เสียงนั้น...คุ้นเคยราวกับเป็นเสียงของแนน
ครูเวรคนหนึ่งเล่าว่า เคยเห็นเงานักเรียนผู้หญิงนั่งอยู่ในห้องตอนสี่ทุ่ม แสงจากไฟทางเดินสะท้อนให้เห็นเงานั่งก้มหน้าอยู่ แต่พอเปิดประตูเข้าไป...ก็ไม่มีใคร
ทุกวันนี้ ตึก 3 ยังคงใช้เรียนกันตามปกติ แต่ไม่มีใครกล้าเดินผ่านห้อง 3/7 ตอนค่ำ และหากเธอได้ยินเสียงกระซิบชื่อของตัวเองจากห้องที่ปิดตายนั้น...จงอย่าหันไปมอง ปัจจุบันตึกได้ทุบและกำลังจะถูกสร้างใหม่