เวลาอยู่บ้านผมมักจะรู้สึกไม่มีแรงจูงใจทำอะไรสักอย่าง อยากอยู่เฉยๆ รู้สึกโดนดูดพลังงานที่เป็นแบบนั้นเพราะปัญหาครอบครัวผม ผมมักจะอยู่กับแม่ตลอดตั้งแต่เด็กเพราะพ่อต้องไปทำงานที่ กทม. ทำให้ต้องผมต้องใช้ชีวิตกับแม่มาตั้งแต่เด็กและแม่ผมมักจะเป็นคนไร้เหตุผลในบางเรื่อง บางครั้งก็เอาผมไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ชอบหัวร้อนด่าแบบขาดสติเวลาทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแต่แม่ก็มีด้านดีอยู่บ้าง ส่วนปัญหาครอบครัวผมคือ ตั้งแต่ผมเรียน ป.2 เวลาผมทำอะไรผิดหน่อยแม่ก็จะด่าแบบไร้น้ำหนักทั้งที่ความผิดผมมันไม่ได้หนักเลยและมันเริ่มหนักขึ้นตั้งแต่ผมย้ายโรงเรียนไปเรียนใกล้บ้านเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ผมผิดนิดผิดหน่อยและมีครั้งนึงผมจำได้ว่ามันหนักมากๆ ผมนั่งอยู่ห้องนั่งเล่นนั่งฟังแม่ด่าด้วยคำรุนแรงคำดูถูกพร้อมคว้างปาข้าวของออกมานอกห้องผมใจสั่นมาก เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆครับ พอผมเข้าเรียน ปวช. และเป็นโรงเรียนประจำทำให้ผมต้องไปอยู่หอพร้อมกับเพื่อนๆและไอ่การอยู่กับเพื่อนๆที่หอนี่แหละครับที่ทำให้ผมมีไฟมีแรงจูงใจในการทำงานและเรียนและผลการเรียนดีบ้างไม่ดีบ้างแม่ก็ด่าคำพูดรุนแรงเช่นเคยแต่ผมก็ยอมรับเพราะผมผิดจริงที่ยังพยายามไม่มากพอทำให้ต้องติด F และเท่าที่ผมจำได้ตั้งแต่เข้า ปี1 ผมเริ่มมีความคิดที่ออกไปทางต่อต้านคำด่าของแม่เวลาแม่ทักไลน์มาด่าเมื่อไหร่ผมแค่กดเข้าไปเลื่อนๆไม่อ่านเพราะผมคิดว่าจะอ่านไปทำไมให้เสียสุขภาพจิตเพราะที่เรียนอยู่ทุกวันมันก็เครียดพออยู่แล้วจนเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของปี3เทอม2 คือช่วงที่ผมต้องทุ่มแรงกายแรงใจให้กับโปรเจคจบและการสอบวัดระดับความรู้วิชาชีพเป็นรุ่นแรกและไอ่การสอบนี่มันหนักมากผมต้องไปสอบใหม่กับเพื่อนๆ 2 วันเพราะโดนแก้งานกลับบ้าน 5 ทุ่มทุกวันสอบ(อาจารย์เดดไลน์ตั้งแต่ 2 ทุ่มนอกนั้นผมออกไปกินข้าวพร้อมเพื่อนในเมือง) พอสอบเสร็จผ่านไปได้ด้วยดีผมโล่งใจมากเหมือนยกเอเวอเรสต์ออกจากอกเลยครับ พอปิดเทอมยาวเตรียมเข้ามหาลัยผมต้องกลับมาอยู่บ้านยาวๆพร้อมกับรับจ้างช่วยแม่ทำงานก็มีบางครั้งที่ผมทำผิดก็โดนด่าอีกยาวมา 3 วันจนวันนั้นผมทนไม่ไหวตอนนั้นเหมือนอารมณ์ที่ผมอัดอั้นมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้มันระเบิดออกมาผมทักไประบายให้พ่อฟังครั้งแรกว่าผมไม่อยากอยู่กับแม่แล้วพ่อก็แนะนำอะไรต่างๆให้ผม ผมก็เก็บไปคิดใหม่และกลับไปทำงานกับแม่เหมือนเดิมตั้งแต่นั้นผมก็คิดอะไรหลายๆอย่าง ทบทวนความรู้สึกตัวเองคิดถึงเรื่องอนาคตตัวเอง ผมคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกจนตอนนี้ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้วผมต้องย้ายไปอยู่หอใกล้ ม. ทำให้ต้องห่างบ้านและผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะเรียนให้ได้เกรดดีๆไม่หางานเสริมทำในเทอมแรกเพื่อที่จะขอทุนของ ม.ได้และจะไม่กลับบ้านยาวๆเพราะอยากฟื้นฟูสุขภาพกายและจิตตัวเองทำให้ผมมีคำถามขึ้นมาในหัวว่า ถ้าผมไม่กลับยาวๆจะเป็นอย่างไรครับ
บ้านไม่ใช่ Safe zone ผมและผมมีคำถามครับ