ผมอายุ 51
เงินเดือนเกินแสน
มีตำแหน่ง
มีห้องทำงาน
มีคนเคารพ
แต่ช่วงหลังๆ ผมมักนั่งคุยกับตัวเองเงียบๆ
เหมือนคนกำลังเตรียม
“ออกจากงาน” โดยไม่ลาออก

ไม่ใช่ว่าเบื่องาน
แต่… เบาระบบ (ไม่อินกับระบบ)

ประชุมที่เหมือนเดิมทุกไตรมาส
KPI ที่ออกแบบเพื่อเอาตัวรอด
คำขวัญองค์กรที่ทุกคนท่อง
แต่ไม่มีใครรู้สึก

ทุกวันผมยังไปทำงานนะครับ
ยังทำให้ดี ยังรับผิดชอบ ยังยิ้มได้

แต่ลึกๆ เหมือนกำลังทำ “ภารกิจเงียบ”
เก็บเงินเงียบๆ
สร้างพอร์ตเงียบๆ
ออกจากระบบเงียบๆ
เหมือนนินจาที่ไม่รบกับใคร
แต่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายตัว

ผมเริ่มจัดชีวิตใหม่
ไม่ซื้อของที่ไม่จำเป็น
ไม่อยู่ในวงเมาท์โต๊ะกาแฟ
ไม่เอาหัวใจไปฝากไว้กับคำชม
หรือคำตำหนิ
ผมเอาหัวใจกลับมาไว้กับตัวเอง

ถ้าคุณอายุ 50+ เหมือนผม
ผมอยากชวนตั้งคำถามว่า
“เราจะอยู่อย่างไรให้ไม่ต้องเป็นทาสระบบไปจนเกษียณ?”

เพราะความมั่นคงที่แท้จริง
ไม่ใช่งานดี เงินเยอะ

แต่คือ…
การมีสิทธิ์เลือกเดินออกมาโดยไม่แตกหัก
และยังมีพลังพอจะสร้างชีวิตแบบที่ตัวเองเชื่อ

ขอบพระคุณทุกความคิดเห็นนะครับ