ทุกคนคะเรามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องของเราเอง
เราครบกับสามีที่ไม่เอาไหนมา11ปี เริ่มแรกเราเจอเขาเราคบกับเขาเพราะเขาหน้าตาดี อย่าอื่นดีมั้ยไม่รู้ ความคิดตอนนั้นวัยรุ่นกำลังโต ครบกันได้1ปีกว่าเราคลอดลูก1คน ช่วงนั้นสามีขยันทำงานรับจ๊อบทั่วไปได้เงินมาก็ให้เราเก็บ กินเวลามาเกือบ2ปี เรามีลูกเพิ่มมาอีก1เป็น2 ช่วงนั้นเงินดีพอสมควร แต่ไม่ได้ตลอด มีขัดสนบ้างในบางครั้ง เรามีมอไซร์1คันที่เป็นชื่อเรา ตกช่วงที่เงินขาดงานไม่มี(ต้องบอกก่อนว่าเป็นงานขายมือถือตามบ้าน) ไม่มีเงินส่งงวดมอไซร์เราเลยบอกให้สามีเอารถไปคืนร้านที่ซื้อมา คุยกันดีปลอบใจกัน แต่เรามารู้ทีหลังก็ตอนที่ไฟแนนท์มาทวงรถว่าสามีไม่ได้เอารถไผคืนแต่เอาไปจำนำจอด หัวใจเราหักมาก ทำไมทำกับเราได้ลง เราก็ได้เอาเงินให้เขาไปไถ่รถ แต่ก็ไม่ได้รถคืน เราโกรธนะแต่แพ้ความอ้อนขอโทษจะเปลี่ยนตัวเอง เราก็โอเคคืนดี ชีวิตดำเนินมาเรื่อยๆจนออกรถเก๋ง1คัน เปลี่ยนงานเขาเป็นเซลล์เน็ตบ้าน เราเป็นแอทมิน เราเป็นที่รักของเจ้านายเขาเอ็นดูเรา จนวันนึงเจ้านายเรียกเราเข้าพบและบอกกับเราว่าสามีของเราถูกจับเราตกใจถูกจับเรื่องอะไร สามีของเราโทรหาเจ้านายขอยืมดงินมาประกันตัวเราและไม่ให้บอกเรา แต่เจ้านายบอกว่าต้องบอกให้เมียรับรู้ ต้องการเงินประกันตัว5หมื่น ตอนแรกเจ้านายไม่ยอมให้ บอกไม่ให้เพราะเป็นเรื่องไม่ดี แต่สุดท้ายเจ้านายก็ให้เพราะสงสารเราเขารักเรา เราได้ประกันตัวเขาออกมาและพาไปเอารถเพราะถูกจับทั้งคนทั้งรถ จังหวะแรกที่เราเปิดรถเข้าไปเราเจอรถที่รกมาก และขวดเบียร์ที่เปิดไว้ยังกินไม่หมด ใจเราหักไปอีกรอบ สามีที่ดีในสายตาเรา เราให้ไปทำงานหายอด แต่ลับหลังเราเขาเป็นอีกคนนึง สุดท้ายก็จบด้วยการขอโทษและให้อภัยคิดว่าสามีจะเปลี่ยนตัวเอง และเราก็ได้มาทำงานชดใช้เงินที่ยืมเจ้านายมา ชีวิตดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา จะมีเรื่องลับหลังตลอด ขี้เกียจทำงาน ชอบสังคมกินเหล้ากินเบียร์เราพยายามห้ามตลอดเพราะเวลากินเบียร์แล้วอารมณ์เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เราต้องทนแบบนี้มาตลอด ไม่อยากทำงาน ขี้เกียจ ทุกคำพูดว่าแต่ตัวเองเก่งมาก กว่าตัวเองหาเงินเก่ง ที่ผ่านมาเงินจ่ายหนี้ก็เป็นเราและยังดูถูกเราว่าเราเป็นพวกชอบกินเงินเดือนชอบเป็นขี้ข้า แต่หารู้ไม่ว่าเงินที่ใช้หนี้ทุกวันก็คืนเงินที่ขี้ข้าคนนี้ไปทำงานมา เขาชอบจะพูดว่าเขาดีเราหาดีไม่ได้แบบเขาหรอก แต่บอกครั้งเขาก็ดีนะคะ เขารับผิดชอบลูกรับ-ส่งลูกไปโรงเรียนตลอด เขาจะรับลูกสาวมาก เราก็ดำเนินชีวิตมาเรื่อยๆทะเลาะบ้างดีบ้างลับเจอเรื่องลับหลังจนเราเอือมละอา ทำงานบ้างไม่ทำบ้าง หนักเลยมาตกที่เรา และแล้วห็มาถึงวันที่เขาอยากเปิดร้านมือถือเราบอกเราไม่มีเงินพี่ต้องทำงานเก็บเงินเอานะ แล้วก็พูดบ่อยพูดทุกวันว่าอบากเปิดร้านมือถือ หาว่าเราไม่เปิดให้งั้นงี้ จนเราพูดทั้งน้ำตาว่าเราจะเอาเงินไหนมาเปิดให้เขา จนถึงจังหวะที่ครอบครัวทางพ่อเราเดือนร้อนเราเอาเข้าธนาคารเราเลยพอได้เงินมาบางส่วนและได้มาเปิดร้านมือถือในฝันให้เขา เงินเราลงทุนซื้อของเข้าร้านแต่ลับฟลังลูกค้ามาซื้อของเผลี่ยนจอเปลี่ยนแบตเราไม่ได้เงินด้วยเลย เขาไม่บอกเราเลย บอกแค่ว่าร้านเงียบ คือเราทำงานกินเงินเดือนเราไม่ได้อยู่ตลอดเราจะมาแค่ตอนเลิกงานเท่านั้น เขาลืมไปแลเวฟรอว่าเงินเปิดร้านเป็นเงินที่เราต้องเป็นหนี้อยู่เขาคิดเอาแต่ได้ตัวเอง เราท้อมาก เราท้อมาตลอด แต่แพ้คำอ้อนบอกจะเปลี่ยนตัวเอง จนถึงวันที่ร้านปิดเพราะเราไม่ไหวค่าเช่าก็เงินเดือนเราจ่าย ลงทุนฟิล์มเขาติดใฟ้ลูกค้าหน้าร้านเอาเงินไปกิน เราอดทนมาตลอด เราลืมบอกย้อนไปตอนร้านมือถือนิดนึง ระหว่างที่เราทำงานอยู่เราได้รับโทรศัพย์ว่าสามีเราติดหนี้เงินกูนอกระบบ เราจึงได้ไปถามเขาตอนแรกไม่ยอมรับแต่สุดท้ายก็ยอมรับ เราเลยได้เอาเงินที่เราเก็บไว้ไปให้เขาใช้หนี้เพราะเราไม่อยากให้เขาคิดมากลำบากเป็นเงินหมื่นกว่าบาท สุดท้ายเป็นเราเองที่ทรมานจิตใจมาและนับไม่ถ้วนแต่เราก็ยังเลือกที่จะอยู่กับเขา เขาสัญหาว่าจะไม่ทำอีก เวลาผ่านมา6เดือน เรารู้เรื่องอีกครั้งว่าเขาติดเงินหู้นอกระบบอีกรอบนี้หนัก2หมื่นบาท เราแตกสลายมากๆแต่สุดท้ายก็เอาเงินให้เขาไปใช้หนี้เพราะเขาร้องไห้กราบเท้าเราขอให้เราช่วยเพราะพ่อแม่เขาไม่ช่วยแล้ว จบลงด้วยการให้อภัยและคืนดี ทุกคนว่าเราโง่มั้ยคะ และทุกครั้งยังมีลับหลังลับๆล้อๆมาตลอดเชื่อสิคะว่าคนเป็นเมียจะรู้เอา แต่บางทีเราเลือกปล่อยผ่านบางทีมีทะเลาะบ้าง ทุกวันนี้เราทุกใจมากหลังจากปิดร้านมือถืองานไม่ทำ อยู่บ้านก็นอน นอนทั้งวันไม่ทำอะไร กลางวันนอน กลางคืนก็นอน คือเราทำงานประจำเป็นเราเองมั้ยที่ต้องเหนื่อย ตลอดเวลาเขาจะพูดตลอดว่าเขาดี เขาไม่รู้ตัวเองว่าเขาแย่ขนาดไหน ระหว่างทางที่เราเล่ามายังมีเรื่องทุกใจอีกมากมายที่เราเล่าไม่หมดลืมบ้างอะไรบ้าง เราขอให้เขาออกไผจากชีวิตเราหลายครั้งเขาก็ไม่ยอมไป เราไม่รู้จะทำยังไง จนทุกวันนี้เราคิดว่าการฆ่าตัวตายจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดที่จะหนี้เขาพ้น เราคิดมาสักพักจนได้มานอนเล่าเรื่องแย่ๆของตัวเอง เราอยากหลุดพ้น มีการตายแบบไหนที่ทรมานน้อยๆมั้ยคะ แนะนำเราหน่อยได้มั้ย ทุกวันนี้เราเหนื่อยมากๆเราไม่มีความสุขเลย เราท้อ เราคิดไว้คือผูกคอตาย
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ
ทนกับผู้ชายที่ไม่เอาไหน(ทนได้ยังไง)
เราครบกับสามีที่ไม่เอาไหนมา11ปี เริ่มแรกเราเจอเขาเราคบกับเขาเพราะเขาหน้าตาดี อย่าอื่นดีมั้ยไม่รู้ ความคิดตอนนั้นวัยรุ่นกำลังโต ครบกันได้1ปีกว่าเราคลอดลูก1คน ช่วงนั้นสามีขยันทำงานรับจ๊อบทั่วไปได้เงินมาก็ให้เราเก็บ กินเวลามาเกือบ2ปี เรามีลูกเพิ่มมาอีก1เป็น2 ช่วงนั้นเงินดีพอสมควร แต่ไม่ได้ตลอด มีขัดสนบ้างในบางครั้ง เรามีมอไซร์1คันที่เป็นชื่อเรา ตกช่วงที่เงินขาดงานไม่มี(ต้องบอกก่อนว่าเป็นงานขายมือถือตามบ้าน) ไม่มีเงินส่งงวดมอไซร์เราเลยบอกให้สามีเอารถไปคืนร้านที่ซื้อมา คุยกันดีปลอบใจกัน แต่เรามารู้ทีหลังก็ตอนที่ไฟแนนท์มาทวงรถว่าสามีไม่ได้เอารถไผคืนแต่เอาไปจำนำจอด หัวใจเราหักมาก ทำไมทำกับเราได้ลง เราก็ได้เอาเงินให้เขาไปไถ่รถ แต่ก็ไม่ได้รถคืน เราโกรธนะแต่แพ้ความอ้อนขอโทษจะเปลี่ยนตัวเอง เราก็โอเคคืนดี ชีวิตดำเนินมาเรื่อยๆจนออกรถเก๋ง1คัน เปลี่ยนงานเขาเป็นเซลล์เน็ตบ้าน เราเป็นแอทมิน เราเป็นที่รักของเจ้านายเขาเอ็นดูเรา จนวันนึงเจ้านายเรียกเราเข้าพบและบอกกับเราว่าสามีของเราถูกจับเราตกใจถูกจับเรื่องอะไร สามีของเราโทรหาเจ้านายขอยืมดงินมาประกันตัวเราและไม่ให้บอกเรา แต่เจ้านายบอกว่าต้องบอกให้เมียรับรู้ ต้องการเงินประกันตัว5หมื่น ตอนแรกเจ้านายไม่ยอมให้ บอกไม่ให้เพราะเป็นเรื่องไม่ดี แต่สุดท้ายเจ้านายก็ให้เพราะสงสารเราเขารักเรา เราได้ประกันตัวเขาออกมาและพาไปเอารถเพราะถูกจับทั้งคนทั้งรถ จังหวะแรกที่เราเปิดรถเข้าไปเราเจอรถที่รกมาก และขวดเบียร์ที่เปิดไว้ยังกินไม่หมด ใจเราหักไปอีกรอบ สามีที่ดีในสายตาเรา เราให้ไปทำงานหายอด แต่ลับหลังเราเขาเป็นอีกคนนึง สุดท้ายก็จบด้วยการขอโทษและให้อภัยคิดว่าสามีจะเปลี่ยนตัวเอง และเราก็ได้มาทำงานชดใช้เงินที่ยืมเจ้านายมา ชีวิตดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา จะมีเรื่องลับหลังตลอด ขี้เกียจทำงาน ชอบสังคมกินเหล้ากินเบียร์เราพยายามห้ามตลอดเพราะเวลากินเบียร์แล้วอารมณ์เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เราต้องทนแบบนี้มาตลอด ไม่อยากทำงาน ขี้เกียจ ทุกคำพูดว่าแต่ตัวเองเก่งมาก กว่าตัวเองหาเงินเก่ง ที่ผ่านมาเงินจ่ายหนี้ก็เป็นเราและยังดูถูกเราว่าเราเป็นพวกชอบกินเงินเดือนชอบเป็นขี้ข้า แต่หารู้ไม่ว่าเงินที่ใช้หนี้ทุกวันก็คืนเงินที่ขี้ข้าคนนี้ไปทำงานมา เขาชอบจะพูดว่าเขาดีเราหาดีไม่ได้แบบเขาหรอก แต่บอกครั้งเขาก็ดีนะคะ เขารับผิดชอบลูกรับ-ส่งลูกไปโรงเรียนตลอด เขาจะรับลูกสาวมาก เราก็ดำเนินชีวิตมาเรื่อยๆทะเลาะบ้างดีบ้างลับเจอเรื่องลับหลังจนเราเอือมละอา ทำงานบ้างไม่ทำบ้าง หนักเลยมาตกที่เรา และแล้วห็มาถึงวันที่เขาอยากเปิดร้านมือถือเราบอกเราไม่มีเงินพี่ต้องทำงานเก็บเงินเอานะ แล้วก็พูดบ่อยพูดทุกวันว่าอบากเปิดร้านมือถือ หาว่าเราไม่เปิดให้งั้นงี้ จนเราพูดทั้งน้ำตาว่าเราจะเอาเงินไหนมาเปิดให้เขา จนถึงจังหวะที่ครอบครัวทางพ่อเราเดือนร้อนเราเอาเข้าธนาคารเราเลยพอได้เงินมาบางส่วนและได้มาเปิดร้านมือถือในฝันให้เขา เงินเราลงทุนซื้อของเข้าร้านแต่ลับฟลังลูกค้ามาซื้อของเผลี่ยนจอเปลี่ยนแบตเราไม่ได้เงินด้วยเลย เขาไม่บอกเราเลย บอกแค่ว่าร้านเงียบ คือเราทำงานกินเงินเดือนเราไม่ได้อยู่ตลอดเราจะมาแค่ตอนเลิกงานเท่านั้น เขาลืมไปแลเวฟรอว่าเงินเปิดร้านเป็นเงินที่เราต้องเป็นหนี้อยู่เขาคิดเอาแต่ได้ตัวเอง เราท้อมาก เราท้อมาตลอด แต่แพ้คำอ้อนบอกจะเปลี่ยนตัวเอง จนถึงวันที่ร้านปิดเพราะเราไม่ไหวค่าเช่าก็เงินเดือนเราจ่าย ลงทุนฟิล์มเขาติดใฟ้ลูกค้าหน้าร้านเอาเงินไปกิน เราอดทนมาตลอด เราลืมบอกย้อนไปตอนร้านมือถือนิดนึง ระหว่างที่เราทำงานอยู่เราได้รับโทรศัพย์ว่าสามีเราติดหนี้เงินกูนอกระบบ เราจึงได้ไปถามเขาตอนแรกไม่ยอมรับแต่สุดท้ายก็ยอมรับ เราเลยได้เอาเงินที่เราเก็บไว้ไปให้เขาใช้หนี้เพราะเราไม่อยากให้เขาคิดมากลำบากเป็นเงินหมื่นกว่าบาท สุดท้ายเป็นเราเองที่ทรมานจิตใจมาและนับไม่ถ้วนแต่เราก็ยังเลือกที่จะอยู่กับเขา เขาสัญหาว่าจะไม่ทำอีก เวลาผ่านมา6เดือน เรารู้เรื่องอีกครั้งว่าเขาติดเงินหู้นอกระบบอีกรอบนี้หนัก2หมื่นบาท เราแตกสลายมากๆแต่สุดท้ายก็เอาเงินให้เขาไปใช้หนี้เพราะเขาร้องไห้กราบเท้าเราขอให้เราช่วยเพราะพ่อแม่เขาไม่ช่วยแล้ว จบลงด้วยการให้อภัยและคืนดี ทุกคนว่าเราโง่มั้ยคะ และทุกครั้งยังมีลับหลังลับๆล้อๆมาตลอดเชื่อสิคะว่าคนเป็นเมียจะรู้เอา แต่บางทีเราเลือกปล่อยผ่านบางทีมีทะเลาะบ้าง ทุกวันนี้เราทุกใจมากหลังจากปิดร้านมือถืองานไม่ทำ อยู่บ้านก็นอน นอนทั้งวันไม่ทำอะไร กลางวันนอน กลางคืนก็นอน คือเราทำงานประจำเป็นเราเองมั้ยที่ต้องเหนื่อย ตลอดเวลาเขาจะพูดตลอดว่าเขาดี เขาไม่รู้ตัวเองว่าเขาแย่ขนาดไหน ระหว่างทางที่เราเล่ามายังมีเรื่องทุกใจอีกมากมายที่เราเล่าไม่หมดลืมบ้างอะไรบ้าง เราขอให้เขาออกไผจากชีวิตเราหลายครั้งเขาก็ไม่ยอมไป เราไม่รู้จะทำยังไง จนทุกวันนี้เราคิดว่าการฆ่าตัวตายจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดที่จะหนี้เขาพ้น เราคิดมาสักพักจนได้มานอนเล่าเรื่องแย่ๆของตัวเอง เราอยากหลุดพ้น มีการตายแบบไหนที่ทรมานน้อยๆมั้ยคะ แนะนำเราหน่อยได้มั้ย ทุกวันนี้เราเหนื่อยมากๆเราไม่มีความสุขเลย เราท้อ เราคิดไว้คือผูกคอตาย
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ