ความฝันแบบนี้คืออะไร

หมอกบางขาวลอยเหนือทุ่งแสงแรกของวันเลียผิวข้าวอ่อนเสียงระฆังวัดไกลพาใจฉันกลับไปสู่ความเงียบขณะที่เสียงควายลากไถยังเป็นบทสวดของผืนดิน ฉันเคยนั่งฟังเสียงลมผ่านรวงข้าวเหมือนฟังคำสอนของฤๅษีในถ้ำหิมาลัยแต่แ

🌙 ตอนที่ 1 — เสียงนั้น…ใต้เงาไม้ ผมไม่แน่ใจนักว่าทำไมถึงเลือกมาที่นี่ บางทีอาจเพราะอยากหนีจากสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ — ชีวิตในเมืองที่เต็มไปด้วยเสียงโทรศัพท์และงานที่ไม่เคยสิ้นสุด หร

เงาแสงอาทิตย์เอนอาบยอดไม้เฒ่าสายลมโบราณพัดผ่านราวกับเสียงครวญจากกาลเวลาใบไม้แกร่งในวันวานบัดนี้แห้งกรอบอยู่บนกิ่งที่เคยโอบอุ้มชีวิต เสียงจั๊กจั่นเก่าก้องอยู่ในความทรงจำของลมทุกถ้อยคำยังไม่สิ้นจากผืนดิ

บทนำ ค่ำคืนหนึ่งในช่วงปลายรัชกาลที่ ๖ แสงจันทร์ริบหรี่ลอยเคว้งอยู่เหนือผืนน้ำคลองที่สงบนิ่ง บรรยากาศรอบด้านเงียบสงัดจนได้ยินเพียงเสียงจิ้งหรีดเรไรระงมอยู่ไกล ๆ และเสียงลมพัดต้องยอดไม้ไหวเบา ๆ สะท้อนเ

🕯️ คำนำ “รอยกรรม” คือเงาที่ติดตามมนุษย์ไม่ว่าสว่างหรือมืด คือเสียงเรียกจากอดีต ที่แม้สิ้นลมหายใจแล้วก็ยังไม่ดับสูญ ในยุคที่บางกอกยังมีลำน้ำใหญ่คดเคี้ยวผ่านบ้านเรือนไม้และเสียงกังสดาลวัดย

เช้าวันถัดมา แสงแดดอุ่นจัดของสายวันใหม่สาดลงบนสนามหญ้ากว้างของมหาวิทยาลัย ใบหญ้าเปียกชื้นสะท้อนประกายวาวเหมือนคริสตัล แต่กลับไม่มีความอบอุ่นใดซึมซับเข้าไปถึงใจของมินเลย แม้ร่างกายได้ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่