ผมมีเรื่องอยากจะรู้ว่าคนอื่นคิดยังไง

แบบว่าผมเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดแล้วเมื่อตอนเด็กผมก็ยอมรับว่าตอนเด็กผมไม่ค่อยช่วยงานบ้านเลยผมอาศัยกับตายาย ส่วนญาติแกก็ไปทำงาน พ่อแม่ผมก็ไม่ได้มาอาศัยด้วยแล้วตาแกป่วยละแกก็พึ่งจะเสียไปผมเสียใจมากผมคิดกับตัวเองว่าผมต้องทำอะไรมากกว่าที่เคยเป็นปัจจุบันผมทำหน้าที่แค่ ล้างจานกับแก้วน้ำและก็กวาดถูบ้าน2ชั้นคนเดียวละช่วยยกของอะไรตามปกติ แต่ผมล้างจานทุกวันนะถึงจะไม่ได้ทันทีบ้างแต่ก็ทำส่วนเรื่องกวาดถูผมก็ทำแต่ไม่ได้ทุกวัน แล้วเวลาญาติมา ผมก็จะต้องกวาดถูบ้านอะไรให้เรียบร้อยก่อนเพราะถ้าไม่เรียบร้อยก็จะโดนว่าผมเลยกลัวละเวลาณาติมาผมจะทำอะไรทันทีตลอดเพราะผมไม่อยากโดนว่าผมจะโดนใช้ตลอดผมก็ยอมๆแล้วที่บ้านผมแกทำที่ล้างจานใหม่ในห้องครัวผมก็จะล้างจานตรงนั้นประจำผมจะบอกยายไว้ว่าถ้าจะให้ล้างมาวางไว้มันก็จะมีบางที่แกวางไว้ละแกก็จะยกถ้วยจานไปล้างเองละไม่ได้ฟังที่ผมบอกแกเลยแกชอบทำงั้นละผมก็ล้างแล้วนะตรงที่ผมล้างมันกองไว้เยอะอยู่แต่ผมไม่รู้ว่าอีกส่วนยายยกไปข้างนอกผมอาจจะผิดที่ไม่ได้ดูดีๆแล้วผมก็ไปกินข้าวยายแกก็ไปล้างละญาติผมแกก็เห็นยายล้างละแกก็ว่าผมว่าไม่รู้จักช่วยงานผมรู้สึกแย่นิดหน่อยเวลาผมทำผมตั้งใจอยากให้พวกแกเห็นนะว่าผมทำตลอดไม่ใช่ผมไม่ช่วยอะไรไม่ทำอะไรเลยผมชอบทำตอนที่ไม่มีใครเลยแบบก็เดินไปทำพอทำเสร็จก็ออกมานั่งเล่นไอแพดบ้างมือถือบ้างผมอาจจะทำตัวสบายเกินไป
ผมแค่อยากจะรู้ว่าผมควรปรับตัวยังไงให้ดีขึ้นแล้วก็จะไม่โดนว่า เพราะผมรู้สึกแย่ทุกครั้งที่ผมโดนว่า       เรื่องผมอาจจะไม่ได้เป็นเด็กดีอะไรเลยแต่ผมแค่อยากจะระบายออกมา