สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องความรักอยากจะได้ความคิดเห็นจากเพื่อนๆในกระทู้ค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 22 ปีค่ะ เพิ่งเรียนจบป.ตรี เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนตั้งแต่ม.1 จนถึงตอนนี้เข้าปีที่ 10 แล้วค่ะ เรากับแฟนเติบโตมาด้วยกันค่ะ จีบกันตอนม.1 แฟนอยู่ม.2 ห่างกับแฟน 2 ปีตอนนี้แฟน 24 ปีค่ะ เรากับแฟนก็เรียนโรงเรียนวัดแถวบ้านค่ะ บ้านก็ฐานะเท่าๆกันค่ะ ก็คบตามประสาเด็กนี่แหละค่ะตอนนั้นไม่ได้คิดว่าจะคบนานอะไรหรอก ก็คบเรื่อยๆค่ะ ส่วนตัวเรานะคะ เราคล้ายเด็กขาดความอบอุ่นค่ะ ซึ่งเรามีแฟนที่เติมเต็มในส่วนนี้ได้ดีมากๆค่ะ คบมาจนแฟนเราจบม.3 แล้วเรียนต่อปวช.ค่ะ แต่ไปๆมาๆ แฟนเราเรียนไม่จบปวช.1 ค่ะ เนื่องจากที่บ้านแฟนไม่ซัพพอร์ตในส่วนนี้แล้ว จากนั้นแฟนเราก็อยู่บ้านค่ะ เราก็เรียนต่อจนจบม.6 และต่อป.ตรีค่ะ (เราคบกับแฟนแต่ที่บ้านเราไม่รู้ว่าเรามีแฟนนะคะ เพราะที่บ้านเรารู้อยู่บ้างว่าคุยๆกับคนนี้ แต่ที่บ้านไม่ให้คบค่ะ เนื่องจากที่บ้านเรารู้ว่า แฟนเราก็ลำบาก และเราเองก็ลำบากมากค่ะ เลยอยากให้เราเจอคนดีๆ เราเลยไม่เคยกล้าที่จะบอกใครเลยค่ะ) ช่วงป.ตรี เราเรียนต่างจังหวัดช่วงวันหยุดเราก็กลับมาหาแฟนค่ะ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน เหมือนว่าบ้านไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเราค่ะ อยู่กับแฟนรู้สึกมีความสุขมากกว่า เลยอยู่กับแฟนค่ะ จากที่เล่ามา คือเราโตมากับแฟน ครอบครัวก็ลำบากคล้ายๆกันค่ะ แต่ที่ต่างกันคือ แฟนไม่ได้เรียนต่อ และเราได้เรียนต่อจนจบป.ตรีค่ะ หลังเรียนจบนี่แหละค่ะ ที่เราเครียดมาก เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีคะ คือเราจะอยู่กับแฟนเรื่อยๆเหมือนตอนเรียนไม่ได้แล้วค่ะ เพราะเรียนจบก็ต้องออกจากหอพักและโกหกที่บ้านไม่ได้แล้วค่ะ ถ้าเรากลับมาทำงานในจังหวัดที่บ้าน คือเราต้องอยู่บ้าน ประเด็นคือเราจะไม่อยู่บ้านแน่ๆค่ะ เพราะไม่ใช่เซฟโซน หรือต่อให้เราอยู่บ้าน เราก็จะไปหาแฟน ต้องโกหกอีกค่ะ เราไม่อยากทำแบบนั้นแล้ว ประเด็นต่อมา ถ้าเราทำงานในจังหวัดบ้านเรา แล้วจะโกหกว่าไปเช่าบ้านอยู่แล้ว มาอยู่กับแฟนก็ไม่ได้ค่ะ เผื่อวันนึงเราป่วยหนักขึ้นมา ถ้าเราโกหกจะเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ เราเลยอยากให้แฟนเรา มาหมั่นหมายเรา แต่เรื่องใหญ่เลยค่ะ แฟนเราไม่มีเงินเก็บสักกะบาท แล้วที่บ้านแฟนก็ไม่มีซัพพอร์ตในส่วนนี้ด้วยค่ะ แล้วแฟนเราทำงานไดัวันละ 300฿ คงจะยังไม่มีเก็บ (ส่วนตัวเราก็ไม่กล้าบอกที่บ้านว่าคบกับคนนี้ค่ะ กลัวที่บ้านจะว่า บ้านแฟนเราก็ลำบากจริง ๆ ค่ะ) ในเมื่อทำงานที่บ้านไม่ได้ เราเลยจะไปทำกรุงเทพ คิดไว้แค่ว่าทำงานได้เงินเยอะๆแล้วคงไม่มีใครมาว่าแล้วค่ะ แต่แฟนเราก็ไม่อยากให้ไป อยากให้อยู่ด้วยกันตลอดไป เพราะเราไปกรุงเทพแฟนเราก็อยู่บ้านที่ตจวเหมือนเดิม แต่มันไม่มีทางไหนที่จะทำให้ชีวิตเราสองคนดีได้กว่านี้อีกแล้ว เราก็เด็กจบใหม่คิดได้แค่นี้ เราอยากอยู่กับแฟนมากๆ แต่เราก็ต้องเลือกอนาคต เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้อยู่ด้วยกันได้ที่บ้าน แฟนเรามีงานได้เงินแค่นี้ ไม่รู้จะพัฒนาได้ดีกว่านี้รึเปล่า รักนะคะแต่ทำไงได้ล่ะ เรื่องเงินก็สำคัญค่ะ ไม่รู้ว่าเราคบกับแฟนนานไปรึเปล่า 10 ปีแล้ว ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย บางคนไม่ถึง10 ปีแต่งงานไปล่ะ เรา10 ปียังไม่กล้าบอกที่บ้านเลย สงสารตัวเองจัง🥹
เรื่องราวความรัก 10 ปี (รักมากแต่มีอุปสรรคเรื่องมั่นคงในชีวิต)
ตอนนี้เราอายุ 22 ปีค่ะ เพิ่งเรียนจบป.ตรี เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนตั้งแต่ม.1 จนถึงตอนนี้เข้าปีที่ 10 แล้วค่ะ เรากับแฟนเติบโตมาด้วยกันค่ะ จีบกันตอนม.1 แฟนอยู่ม.2 ห่างกับแฟน 2 ปีตอนนี้แฟน 24 ปีค่ะ เรากับแฟนก็เรียนโรงเรียนวัดแถวบ้านค่ะ บ้านก็ฐานะเท่าๆกันค่ะ ก็คบตามประสาเด็กนี่แหละค่ะตอนนั้นไม่ได้คิดว่าจะคบนานอะไรหรอก ก็คบเรื่อยๆค่ะ ส่วนตัวเรานะคะ เราคล้ายเด็กขาดความอบอุ่นค่ะ ซึ่งเรามีแฟนที่เติมเต็มในส่วนนี้ได้ดีมากๆค่ะ คบมาจนแฟนเราจบม.3 แล้วเรียนต่อปวช.ค่ะ แต่ไปๆมาๆ แฟนเราเรียนไม่จบปวช.1 ค่ะ เนื่องจากที่บ้านแฟนไม่ซัพพอร์ตในส่วนนี้แล้ว จากนั้นแฟนเราก็อยู่บ้านค่ะ เราก็เรียนต่อจนจบม.6 และต่อป.ตรีค่ะ (เราคบกับแฟนแต่ที่บ้านเราไม่รู้ว่าเรามีแฟนนะคะ เพราะที่บ้านเรารู้อยู่บ้างว่าคุยๆกับคนนี้ แต่ที่บ้านไม่ให้คบค่ะ เนื่องจากที่บ้านเรารู้ว่า แฟนเราก็ลำบาก และเราเองก็ลำบากมากค่ะ เลยอยากให้เราเจอคนดีๆ เราเลยไม่เคยกล้าที่จะบอกใครเลยค่ะ) ช่วงป.ตรี เราเรียนต่างจังหวัดช่วงวันหยุดเราก็กลับมาหาแฟนค่ะ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน เหมือนว่าบ้านไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเราค่ะ อยู่กับแฟนรู้สึกมีความสุขมากกว่า เลยอยู่กับแฟนค่ะ จากที่เล่ามา คือเราโตมากับแฟน ครอบครัวก็ลำบากคล้ายๆกันค่ะ แต่ที่ต่างกันคือ แฟนไม่ได้เรียนต่อ และเราได้เรียนต่อจนจบป.ตรีค่ะ หลังเรียนจบนี่แหละค่ะ ที่เราเครียดมาก เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีคะ คือเราจะอยู่กับแฟนเรื่อยๆเหมือนตอนเรียนไม่ได้แล้วค่ะ เพราะเรียนจบก็ต้องออกจากหอพักและโกหกที่บ้านไม่ได้แล้วค่ะ ถ้าเรากลับมาทำงานในจังหวัดที่บ้าน คือเราต้องอยู่บ้าน ประเด็นคือเราจะไม่อยู่บ้านแน่ๆค่ะ เพราะไม่ใช่เซฟโซน หรือต่อให้เราอยู่บ้าน เราก็จะไปหาแฟน ต้องโกหกอีกค่ะ เราไม่อยากทำแบบนั้นแล้ว ประเด็นต่อมา ถ้าเราทำงานในจังหวัดบ้านเรา แล้วจะโกหกว่าไปเช่าบ้านอยู่แล้ว มาอยู่กับแฟนก็ไม่ได้ค่ะ เผื่อวันนึงเราป่วยหนักขึ้นมา ถ้าเราโกหกจะเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ เราเลยอยากให้แฟนเรา มาหมั่นหมายเรา แต่เรื่องใหญ่เลยค่ะ แฟนเราไม่มีเงินเก็บสักกะบาท แล้วที่บ้านแฟนก็ไม่มีซัพพอร์ตในส่วนนี้ด้วยค่ะ แล้วแฟนเราทำงานไดัวันละ 300฿ คงจะยังไม่มีเก็บ (ส่วนตัวเราก็ไม่กล้าบอกที่บ้านว่าคบกับคนนี้ค่ะ กลัวที่บ้านจะว่า บ้านแฟนเราก็ลำบากจริง ๆ ค่ะ) ในเมื่อทำงานที่บ้านไม่ได้ เราเลยจะไปทำกรุงเทพ คิดไว้แค่ว่าทำงานได้เงินเยอะๆแล้วคงไม่มีใครมาว่าแล้วค่ะ แต่แฟนเราก็ไม่อยากให้ไป อยากให้อยู่ด้วยกันตลอดไป เพราะเราไปกรุงเทพแฟนเราก็อยู่บ้านที่ตจวเหมือนเดิม แต่มันไม่มีทางไหนที่จะทำให้ชีวิตเราสองคนดีได้กว่านี้อีกแล้ว เราก็เด็กจบใหม่คิดได้แค่นี้ เราอยากอยู่กับแฟนมากๆ แต่เราก็ต้องเลือกอนาคต เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้อยู่ด้วยกันได้ที่บ้าน แฟนเรามีงานได้เงินแค่นี้ ไม่รู้จะพัฒนาได้ดีกว่านี้รึเปล่า รักนะคะแต่ทำไงได้ล่ะ เรื่องเงินก็สำคัญค่ะ ไม่รู้ว่าเราคบกับแฟนนานไปรึเปล่า 10 ปีแล้ว ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย บางคนไม่ถึง10 ปีแต่งงานไปล่ะ เรา10 ปียังไม่กล้าบอกที่บ้านเลย สงสารตัวเองจัง🥹