พอเจอความรักดี ก็มีอุปสรรคระยะทางคนรอบข้างไม่เห็นด้วย

คือเราคบกับแฟนที่อยู่ไกลกัน600กว่าโล นั่งรถก็8ชม.48นาที แต่ที่เราจะปรึกษาในวันนี้คือแฟนเรา เค้าทำงานบริษัท มีวันหยุดแค่วันอาทิตย์ ต้องรอให้ถึงปีถึงลาพักร้อนได้ แต่แฟนเพิ่งทำได้ไม่กี่เดือนเลยลาไมได้ เราเข้าใจแฟนนะที่มาหาเราไม่ได้ ป​กติเราใช้วิดีโอคอล และก็ คุยโทรกันทุกวัน  แต่จริงเราอยากเจอเค้าเหมือนคนอื่นๆนะ แต่เราไม่อยากพูดให้แฟนรู้สึกหนักใจ ลำบากใจ แค่เค้าทำงานก็เหนื่อยแล้ว ไม่อยากทำให้มาเป็นห่วงความรู้สึกเราอีก ​เดี๋ยวไม่มีความสุข เราเลยบอกไปว่าไม่เป็นไร เรายังไม่เจอกันบ่อยๆก็ได้ ​​แค่คุยแบบนี้ก็ดีมากระดับนึงแล้ว แฟนเราก็เลยบอกว่ารอให้ถึงเวลาพักร้อนได้ก่อนยังไงก็มาอยู่แล้ว ซึ้งเราก็ไม่รู้ว่าในใจแฟนเราจะเหนื่อยนั่งรถมามั้ย เพราะเเฟนไม่เคยไปที่ไหนไกลๆนั่งหลายชม.อย่างมากก็แค่3ชม. และแฟนก็ ไม่ค่อยไปเที่ยวด้วย จริงๆเราวันลาเยอะ เราทำงานหยุดตามปฎิทินเลย เราอยากไปหานะ แต่ด้วยความที่บ้านค่อนข้างความคิดแบบคนโบราณนิดนึงว่า ต้องให้ผู้ชายมาหาก่อน หรือแต่งงานกันก่อน ถึงไปหาได้ เราเลยไม่ได้ไปหาซักทีเพราะแม่เป็นห่วงเดินทางคนเดียว เราเลยไม่ได้ไป แต่ถ้าไปได้จริงเราก็ไม่หนื่อยนะเพราะเราชอบเดินทางอยู่แล้ว ที่บ้านแฟนก็ถามถึงเราด้วย แฟนเล่าว่าที่บ้านถามทำไมไม่พาแฟนมาเที่ยวบ้าน
      จริงๆ ​แฟนเรานิสัยเข้ากับที่บ้านเราได้อย่างดีเลยนะคะ เพราะมีครั้งนึงทีเราไปเที่ยวด้วยกันตอนเราไปเหนือ แล้วเค้าได้เจอกับที่บ้านเรา แม่และป้ายังชมแฟนเราว่านิสัยดี เป็นเด็กน่ารัก ใจเย็น เรียบร้อย แต่​เสียอย่างเดียวทำไมไกลกันจัง ที่บ้านยังเคยพูดว่าลองเปิดใจให้คนอื่นถ้ามีคนเข้ามาบ้างนะ แต่เราเป็นคนรักใครรักจริงถ้าขึ้นชื่อว่าแฟนแล้ว ต่อให้ไม่รวย ไม่หล่ออยู่ไกล เราก็รับได้ และโฟกัสคนนั้นคนเดียวไม่มีวันย่อทอเ เพราะเราตั้งใจที่อยากคบกับแฟนนานๆ เราเคยผิดหวังความรักทุกครั้งมาตลอด เจอแต่คนไม่จริงใจ และเจอเข้ากันไม่ได้ ​แต่สำหรับเรารับรู้ได้ว่าแฟนเราจริงใจกับเราสุดๆ แต่ติดเรื่องนี้เรื่องเดียวเลย ควรทำไงดีคะ