เรามีสิทธิ์รู้สึกด้อยลง แม้จะดีใจกับความสำเร็จของคนอื่นด้วยจริงๆ ไหม?

ผมก็อายุ 43 แล้ว การเรียนถือว่าท๊อปของประเทศ จบปริญญาเอกจากมหาลัยท๊อปของโลก มีเงินพอที่จะเกษียญได้ แต่รู้สึกว่าชีวิตการงานของผมยังไปไม่ถึงไหนเลย ผมทำงานชิว ๆ 1 วันต่อสัปดาห์ เวลาที่เหลือก็ดูแลพ่อ อาย

สวัสดีครับ ผมอายุ ๓๒ ปี กำลังก้าวเข้าสู่ปีที่ ๓๓ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมเติบโตมากับความรู้สึกว่า ศักยภาพของตนเองไม่โดดเด่น เมื่อเทียบกับคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นญาติ พี่น้อง หรือแม้แต่พ่อแม่ ในด้านการเร

เท่าที่รู้จักตัวเองมา คิดว่าตัวเราก็ไม่ใช่คนเลวร้าย แต่ในเบื้องลึกที่รู้อยู่คนเดียวก็คือ เราเป็นคนขี้อิจฉา อยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะ อิจฉาครอบครัวที่มีความสุข (เรื่องอื่นไม่เคยกระทบกระเทือนจิตใจเลย อิจฉา

คือผมไม่รู้ว่ามีใครสังเกตไหม   ผมรู้สึกว่า การเลี้ยงลูกแบบจีนๆทั่วๆไป ชอบใช้วิธีเลี้ยงลูกแบบให้ลูกอิจฉากัน ชอบพูดยกยอคนที่ได้ดี คนที่ทำเงินได้เยอะ    แต่คนที่ทำเงินได้ไม่ดี ก็จะถูกบ่นๆ

สวัสดีครับทุกคน ผมอยากขอคำแนะนำเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับแฟนผู้ชาย เราคบกันจะครบ 1 ปีแล้ว เจอกันโดยบังเอิญที่เชียงใหม่ แล้วก็คบกันยาวมาจนถึงตอนนี้ เขาดูแลผมดีมาก ซัพพอร์ตทุกอย่างทั้งเงิน ทั้งงาน ทั้ง

ขอเกิ่นก่อนนะคะ ว่าชนะในที่นี้หมายถึงชนะเรื่องรายได้ income เพราะว่าพ่อแม่ทำรายได้ 2ล้านกว่าบาทต่อปี โดยไม่มีวุตการศึกษาป.ตรี สถานการณ์ของเราตอนนี้คือได้เรียนมหาลัยในญี่ปุ่น sustainability and Touris

ณ.โรงงานผลิตสายไฟรถยนต์ บ.ของญี่ปุ่น ไม่ขอเอ่ย ชื่อเติม แต่จะเรียก ว่ามิตโม่แล้วกัน เดี่ยวเขาฟ้องผมเอา ผมก็เป็นพนักงานในบริษัท นี้อยู่ ที่จ.กาญจบุรี มีการนำเข้าแรงงานพม่ามากกว่าคนไทย ถึง4000คน คนไทยไม