ก่อนอื่น ผมเป็นผู้ชาย 1 คน อายุ จะเข้าเลข 4 แล้ว ผมได้เจอผู้หญิงคนนึง ในโลกออนไลน์ แค่เห็นครั้งแรกได้ยินเสียงครั้งแรก ก็รู้สึกชอบเค้าทันที พวกเราเล่นเกมส์ด้วยกัน พูดคุยกัน แต่ช่วงเวลานั้น
เค้ามีคนที่เค้าคุยๆกันอยู่ คุยมา3-4เดือน เห็นจะได้ ซึ่งผมทราบดีและเขาก็บอกผม ผมเข้าใจแต่ก็ทำได้เพียงเฝ้ารอ เพราะในทุกๆวัน ฝ่ายชายจะต้องมาทำงานหรือยังไงนี่แหละ จึงทำให้ช่วงเวลา 10โมง11โมง ไปจนถึง 5โมงเย็นทุกวัน เค้าและฝ่ายชายจะ ออน ห้องแชทเสียง และล็อคห้อง อยู่ด้วยกันตลอด จนกว่าจะถึงเวลา 17:00น. เค้าถึงจะออกมาเล่นกับผมและเพื่อนๆน้องๆ ของผมได้ (เล่นเกมหรือห้องแชทเสียงรวม) ผมทำแบบนี้ทุกวัน คือเฝ้ารอ ผมในตอนนั่นหลังจากผ่านไป เดือนนึง ผมก็ได้ สารภาพกับเค้าว่าผมชอบเขา แต่เขาก็รับรู้และบอกผมว่าเขามีคนคุยอยู่ แม้ว่าช่วงหลังๆ คนคุยของเขาจะหายไปบ้าง กลับมาบ้าง เค้าก็ยังคงเฝ้าคอย ผมเข้าใจดี..
เพราะในบางเวลา ที่เค้าเสียงเปลี่ยนผมจะรู้ได้ทันที และเขาก็เปิดใจเล่าเรื่องให้ผมฟังว่าทะเลาะกันบ้างเขาหายไปบ้าง ในตอนนั้นสิ่งที่ผมทำได้คือให้กำลังใจ..และบอกเขาว่าเดียวเขาก็กลับมานะ เชื่อพี่เถอะ พี่จะอยู่ข้างๆเธอเอง ถ้าเหงาคิดถึงเขารอเขาก็คุยกับพี่ได้เสมอได้ทุกเรื่อง เมื่อเขามาเธอก็ไปทำหน้าที่ได้เลยพี่ยินดี และในทุกๆวัน ผมจะเป็นคนโทรปลุก ให้เค้าตื่น เพื่อไปเจอฝ่ายชาย (เขามีการตกลงกันประมาณว่าถ้าฝ่ายหญิงตื่นสายมาช้าจะต้องโอนเงินให้ฝ่ายชาย100บาท ประมาณนั่นแหละถ้าจำไม่ผิด)
จึงทำให้ผมกับเค้าสนิทกันมากขึ้น คอยปลอบเวลาเค้าเสียใจ คอยหายเกมส์สนุกๆมาเล่นให้เค้าคลายเหงา และรับฟังเรื่องราวต่างๆในชีวิตเขา แม้ในใจจะรู้สึกว่ามัน..จุกๆ แต่คำว่า รัก มันได้ เกิดขึ้นแล้ว..
หลังจากนั้น ผมก็ทำหน้าที่มาตลอด จนถึงวันนึงที่ฝ่ายชายหายไป จาก1 วัน เป็น 10วัน และไม่กลับมาอีกเลย ช่วงเวลานั้น ผมรู้อย่างเดียวว่าจะอยู่ข้างๆเค้า
จะทำให้เขายิ้มหัวเราะ ให้เค้าไม่ต้องเศร้า พอแล้ว
จนเวลาผ่านไป 2-3 เดือน ผมกับเค้าก็ลองพูดคุยกัน คือสถานะที่พวกเรานิยามกัน ไม่ใช่ คนคุย แต่เป็น สถานะ ลองพูดคุยกัน ประมาณนั้น ซึ่งกว่าจะสรุปตลกกันได้ก็ มีทะเลาะกัน เพราะในตอนแรกผมก็อยากจะขอเป็นคนคุยบ้างเหมือนคนเก่าที่ได้สถานะนั้น แต่เขาอยากให้ผมเป็นพี่ชาย ซึ่งผมทำให้ไม่ได้จริงๆ เลย ตกลงกันแบบงงๆ อ่ะ ในขณะช่วงเวลานั้น
ผมกับเขาก็โทรคุยกันตลอดทุกวัน คุยกันทุกเรื่องราว ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง จะดีบ้างร้ายบ้างแต่ผมต้องเป็นทุกอย่างให้เค้า และผมมีความสุขมากๆ เรื่องราวของเขา อาหารที่เขาชอบ ละครที่เขาดู ภาพยนตร์ที่เขาสนใจ เพลงที่เขาชอบฟัง ศิลปินที่เขาปลื้ม มันเป็นสิ่งต่างๆ ที่ไหลเข้ามาในสมองผม จนทำให้ โลกใบเล็กไปของผม ขยายใหญ่กว้างขึ้น และในหัวใจก็มีเค้าเรื่อยๆมา ในทุกๆ 2 นาที ผมจะคิดถึงเขาตลอดเวลา ไม่ว่าจะมองไปทางไหนจะกินอะไร จะคิดถึงเขาเสมอ เวลาก็ผ่านไป แบบที่มันเป็น ไม่เข้าใจกันบ้างผิดใจกันบ้าง สื่อความหมายไปกันคนละความหมายบ้าง เช่น คุยโทรศัพท์อยู่ดีๆ แล้วบอกว่าเดียวไปอ่านหนังสือแปบ แค่นี้ก่อนนะเดียวเค้าไปล้างจานแปบเดียวเค้าโทรหา แล้วก็หายไป 4-5ชม. ผมก็รอแล้วรออีก โทรก้ไม่รับ ไลน์ก้ไม่อ่าน
แต่สุดท้ายก็ต้องมาปรับความเข้าใจกันใหม่แต่ก็เหนื่อยมากเพราะต่างคนก็เริ่มมีอีโก้ พอตัว 555
แต่ก็ผ่านไปด้วยดี แล้วพวกเราก็มีช่วงเวลาดีๆ ช่วงไม่เข้าใจกัน ปะปน กันไปธรรมดา จากนั้นเวลาผ่านไป
เราเริ่มคาสายก่อนนอน และหน้าที่สำคัญของผมคือเล่านิทาน ให้เขาฟังจนเขาหลับ
ห้ามพูดเรื่องผี เรื่องหน้ากลัวๆ เดียวเค้าจะฝันร้าย
ห้ามทะเลาะกันก่อนนอน ห้ามหลับก่อนถ้าเค้ายังไม่หลับ ประมาณนี้ และแล้วในช่วงนั่นความคิดผมก็เริ่มรู้สึกถึงความ น้อยใจ ผมคิดเสมอว่า ผมทำให้เขาแทคแคร์ คอยรับสาย ทำทุกๆอย่างตามเขาสั่ง
แต่ในหลายๆครั้งทำไมเขาถึงไม่ให้เกียรติ ไม่ใส่ใจผมบ้าง เช่น เวลามีคนอื่นๆอยู่ด้วยหลายคน ก็ไม่สนใจผมเท่าไหร่ เวลาไปนั่งใกล้ๆ ก็กระโดดหนี บ้างครั้งคุยกลุ่มส่วนตัวกัน กับน้องผู้ชาย 1 คน และน้องผู้หญิงอีก1 คนซึ่งทั้ง2ครนี่พวกเราก็สนิกันหมด แต่ไม่ให้ผมเข้าไปคุยด้วย ยิ่งผมถามเขา ก็โกหก ว่าไม่ได้คุย พอถาม้องผู้ชายก็บอกไม่ ผมคุยกับแม่ ช่วงเวลาผมรุ้สึกว่าทำไมผมเป็นส่วนเกินมาตลอด และผมก็เริ่มระเบิด ใส่อารมณ์ ไม่เข้าใจไม่โอเคร ถึงตอนสุดท้ายเขาจะรับว่าที่ทำแบบนี้น 3คนเพราะไม่อยากให้ผมรุ้ เพราะ แฟนน้องผู้ชายในตอนนั้น เขาเป็นน้องสาวผมที่นับถือกัน เลยพยายาม ปิดบังและผมถึงได้เข้าใจ แต่ กว่าที่จะ อธิบาย ผมก็ระเบิดไปเรียบร้อยจนทำให้ใครๆมองผม ในทางไม่ดี ซึ่งการ โวยวาย ในห้องที่มีหลายๆคนอื่น มันทำให้ดู เสียบรรยากาศ ผมเข้าใจดีและคิดได้ ในตอนท้าย เพราะเค้าบอกผม และสอนผม ผมยอมอ่อนลงทันที .. ต่อEP2
ข้อปฏิบัติ กฎข้อห้าม สำหรับแม่ อูม่า
เค้ามีคนที่เค้าคุยๆกันอยู่ คุยมา3-4เดือน เห็นจะได้ ซึ่งผมทราบดีและเขาก็บอกผม ผมเข้าใจแต่ก็ทำได้เพียงเฝ้ารอ เพราะในทุกๆวัน ฝ่ายชายจะต้องมาทำงานหรือยังไงนี่แหละ จึงทำให้ช่วงเวลา 10โมง11โมง ไปจนถึง 5โมงเย็นทุกวัน เค้าและฝ่ายชายจะ ออน ห้องแชทเสียง และล็อคห้อง อยู่ด้วยกันตลอด จนกว่าจะถึงเวลา 17:00น. เค้าถึงจะออกมาเล่นกับผมและเพื่อนๆน้องๆ ของผมได้ (เล่นเกมหรือห้องแชทเสียงรวม) ผมทำแบบนี้ทุกวัน คือเฝ้ารอ ผมในตอนนั่นหลังจากผ่านไป เดือนนึง ผมก็ได้ สารภาพกับเค้าว่าผมชอบเขา แต่เขาก็รับรู้และบอกผมว่าเขามีคนคุยอยู่ แม้ว่าช่วงหลังๆ คนคุยของเขาจะหายไปบ้าง กลับมาบ้าง เค้าก็ยังคงเฝ้าคอย ผมเข้าใจดี..
เพราะในบางเวลา ที่เค้าเสียงเปลี่ยนผมจะรู้ได้ทันที และเขาก็เปิดใจเล่าเรื่องให้ผมฟังว่าทะเลาะกันบ้างเขาหายไปบ้าง ในตอนนั้นสิ่งที่ผมทำได้คือให้กำลังใจ..และบอกเขาว่าเดียวเขาก็กลับมานะ เชื่อพี่เถอะ พี่จะอยู่ข้างๆเธอเอง ถ้าเหงาคิดถึงเขารอเขาก็คุยกับพี่ได้เสมอได้ทุกเรื่อง เมื่อเขามาเธอก็ไปทำหน้าที่ได้เลยพี่ยินดี และในทุกๆวัน ผมจะเป็นคนโทรปลุก ให้เค้าตื่น เพื่อไปเจอฝ่ายชาย (เขามีการตกลงกันประมาณว่าถ้าฝ่ายหญิงตื่นสายมาช้าจะต้องโอนเงินให้ฝ่ายชาย100บาท ประมาณนั่นแหละถ้าจำไม่ผิด)
จึงทำให้ผมกับเค้าสนิทกันมากขึ้น คอยปลอบเวลาเค้าเสียใจ คอยหายเกมส์สนุกๆมาเล่นให้เค้าคลายเหงา และรับฟังเรื่องราวต่างๆในชีวิตเขา แม้ในใจจะรู้สึกว่ามัน..จุกๆ แต่คำว่า รัก มันได้ เกิดขึ้นแล้ว..
หลังจากนั้น ผมก็ทำหน้าที่มาตลอด จนถึงวันนึงที่ฝ่ายชายหายไป จาก1 วัน เป็น 10วัน และไม่กลับมาอีกเลย ช่วงเวลานั้น ผมรู้อย่างเดียวว่าจะอยู่ข้างๆเค้า
จะทำให้เขายิ้มหัวเราะ ให้เค้าไม่ต้องเศร้า พอแล้ว
จนเวลาผ่านไป 2-3 เดือน ผมกับเค้าก็ลองพูดคุยกัน คือสถานะที่พวกเรานิยามกัน ไม่ใช่ คนคุย แต่เป็น สถานะ ลองพูดคุยกัน ประมาณนั้น ซึ่งกว่าจะสรุปตลกกันได้ก็ มีทะเลาะกัน เพราะในตอนแรกผมก็อยากจะขอเป็นคนคุยบ้างเหมือนคนเก่าที่ได้สถานะนั้น แต่เขาอยากให้ผมเป็นพี่ชาย ซึ่งผมทำให้ไม่ได้จริงๆ เลย ตกลงกันแบบงงๆ อ่ะ ในขณะช่วงเวลานั้น
ผมกับเขาก็โทรคุยกันตลอดทุกวัน คุยกันทุกเรื่องราว ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง จะดีบ้างร้ายบ้างแต่ผมต้องเป็นทุกอย่างให้เค้า และผมมีความสุขมากๆ เรื่องราวของเขา อาหารที่เขาชอบ ละครที่เขาดู ภาพยนตร์ที่เขาสนใจ เพลงที่เขาชอบฟัง ศิลปินที่เขาปลื้ม มันเป็นสิ่งต่างๆ ที่ไหลเข้ามาในสมองผม จนทำให้ โลกใบเล็กไปของผม ขยายใหญ่กว้างขึ้น และในหัวใจก็มีเค้าเรื่อยๆมา ในทุกๆ 2 นาที ผมจะคิดถึงเขาตลอดเวลา ไม่ว่าจะมองไปทางไหนจะกินอะไร จะคิดถึงเขาเสมอ เวลาก็ผ่านไป แบบที่มันเป็น ไม่เข้าใจกันบ้างผิดใจกันบ้าง สื่อความหมายไปกันคนละความหมายบ้าง เช่น คุยโทรศัพท์อยู่ดีๆ แล้วบอกว่าเดียวไปอ่านหนังสือแปบ แค่นี้ก่อนนะเดียวเค้าไปล้างจานแปบเดียวเค้าโทรหา แล้วก็หายไป 4-5ชม. ผมก็รอแล้วรออีก โทรก้ไม่รับ ไลน์ก้ไม่อ่าน
แต่สุดท้ายก็ต้องมาปรับความเข้าใจกันใหม่แต่ก็เหนื่อยมากเพราะต่างคนก็เริ่มมีอีโก้ พอตัว 555
แต่ก็ผ่านไปด้วยดี แล้วพวกเราก็มีช่วงเวลาดีๆ ช่วงไม่เข้าใจกัน ปะปน กันไปธรรมดา จากนั้นเวลาผ่านไป
เราเริ่มคาสายก่อนนอน และหน้าที่สำคัญของผมคือเล่านิทาน ให้เขาฟังจนเขาหลับ
ห้ามพูดเรื่องผี เรื่องหน้ากลัวๆ เดียวเค้าจะฝันร้าย
ห้ามทะเลาะกันก่อนนอน ห้ามหลับก่อนถ้าเค้ายังไม่หลับ ประมาณนี้ และแล้วในช่วงนั่นความคิดผมก็เริ่มรู้สึกถึงความ น้อยใจ ผมคิดเสมอว่า ผมทำให้เขาแทคแคร์ คอยรับสาย ทำทุกๆอย่างตามเขาสั่ง
แต่ในหลายๆครั้งทำไมเขาถึงไม่ให้เกียรติ ไม่ใส่ใจผมบ้าง เช่น เวลามีคนอื่นๆอยู่ด้วยหลายคน ก็ไม่สนใจผมเท่าไหร่ เวลาไปนั่งใกล้ๆ ก็กระโดดหนี บ้างครั้งคุยกลุ่มส่วนตัวกัน กับน้องผู้ชาย 1 คน และน้องผู้หญิงอีก1 คนซึ่งทั้ง2ครนี่พวกเราก็สนิกันหมด แต่ไม่ให้ผมเข้าไปคุยด้วย ยิ่งผมถามเขา ก็โกหก ว่าไม่ได้คุย พอถาม้องผู้ชายก็บอกไม่ ผมคุยกับแม่ ช่วงเวลาผมรุ้สึกว่าทำไมผมเป็นส่วนเกินมาตลอด และผมก็เริ่มระเบิด ใส่อารมณ์ ไม่เข้าใจไม่โอเคร ถึงตอนสุดท้ายเขาจะรับว่าที่ทำแบบนี้น 3คนเพราะไม่อยากให้ผมรุ้ เพราะ แฟนน้องผู้ชายในตอนนั้น เขาเป็นน้องสาวผมที่นับถือกัน เลยพยายาม ปิดบังและผมถึงได้เข้าใจ แต่ กว่าที่จะ อธิบาย ผมก็ระเบิดไปเรียบร้อยจนทำให้ใครๆมองผม ในทางไม่ดี ซึ่งการ โวยวาย ในห้องที่มีหลายๆคนอื่น มันทำให้ดู เสียบรรยากาศ ผมเข้าใจดีและคิดได้ ในตอนท้าย เพราะเค้าบอกผม และสอนผม ผมยอมอ่อนลงทันที .. ต่อEP2