โคลงแปลงจากความตอนหนึ่งในคัมภีร์ "จวงจื่อ" บท "ชิวสุ่ย"

๏ จวงจื่อตกเบ็ดรั้ง  ริมธาร- ผูแฮ

เจ้าฉู่ ธ บรรหาร  สั่งใช้

สองอำมาตย์มาวาน  ตามราช- กระแสนา

ทรงฝากบ้านเมืองไว้  เร่งเฝ้าภูวไนย

๏ จวงจื่อไขศัพท์เยื้อน  ดูรา

ยินว่าราชอาณา-  จักรนี้

มีเต่าเลิศฤทธา  ศักดิ์สิทธิ์

แต่ตริสหัสศกกี้  มอดม้วยถึงมรณ์

๏ ภูธร ธ เก็บไว้  ในศาล- หลวงแฮ

ถามเถิดเต่าเต็มมาน  มอดม้วย

เพื่อมนุษย์นบสักการ  กระดูก ฤๅพ่อ

หรือเต่าปองอยู่ด้วย  เกลือกกลิ้งโคลนตม

๏ คมคำชวนอมาตย์ล้วน  ตรึกตรอง

พลางตอบว่าเต่าปอง  รอดม้วย

จวงจื่อจึ่งเชิญสอง-  อำมาตย์ กลับเทอญ

เราจักเอาเยี่ยงด้วย  เต่าเกลื้อโคลนตม ๚ะ๛

************

ความตามคัมภีร์

莊子釣於濮水，楚王使大夫二人往先焉，曰：「願以竟內累矣！」莊子持竿不顧，曰：「吾聞楚有神龜，死已三千歲矣，王巾笥而藏之廟堂之上。此龜者，寧其死為留骨而貴乎？寧其生而曳尾於塗中乎？」二大夫曰：「寧生而曳尾塗中。」莊子曰：「往矣！吾將曳尾於塗中！」

จวงจื่อตกปลาอยู่ริมธารผูสุ่ย ฉู่อ๋องรับสั่งให้สองอำมาตย์มาเรียนพระประสงค์ว่า "ทรงฝากราชการบ้านเมืองด้วย" จวงจื่อถือคันเบ็ดมินำพา พลางกล่าวว่า "เราได้ยินมาว่าแคว้นฉู่นี้มีเต่าวิเศษ ตายมาแล้วสามพันปี ทรงห่อผ้าเก็บไว้ในหีบที่ศาลบูชา ก็เต่านั้นเล่า ปรารถนาจะตายให้คนมาบูชากระดูก หรือปรารถนาจะอยู่ลากหางเล่นในโคลนตม" สองอำมาตย์ตอบว่า "ปรารถนาจะอยู่ลากหางเล่นในโคลนตม" จวงจื่อจึ่งกล่าวว่า "กลับไปเถิด เราจักลากหางเล่นในโคลนตม"