ต่อจากกระทู้แรกเพราะทําให้รู้สึกดีขึ้นมากเลยอยากจะระบายเรื่องที่สองคือด้วยความที่เราเป็นคนที่เก่งรอบด้าน(ยกเว้นพละศึกษา)โดยเฉพาะวิชาเคมีและชีวะที่เราชอบ(เกลียดฟิสิกส์เข้าใส้)จึงมีครูมาทาบทามให้ไปทําโครงงานหรือสอบโอลิมปิกวิชานั้นๆเยอะมากแต่เราเลือกไปทําโครงงานเคมีตอนแรกๆก็ปกติ(แต่คนในทีมดูกลัวเรามากเพราะเรื่องในกระทู้แรก)และเราก็ทุ่มเททั่งแรงกายแรงใจแต่มีวันหนึ่งเรากลับช้าเพราะทําโครงงานตอนกําลังจะกลับเลยจะลงไปสวัสดีครูก่อนกลับแต่ลงมาเจอครูผู้ดูแลโครงงานผมคุยอยู่กลับครูอีกคน​ผมเลยยังไม่เดินลงไปเพราะครูคุยกันตรงหน้าบันไดแต่ผมได้ยินสิ่งที่ครูพูดทุกคําและจํามันได้ถึงทุกวันนี้มันทําให้ผมอึ่งและรู้สึกเหมือนเป็นแค่เครื่องมือเพื่อพลักดันลูกรักของครูให้มีอนาคตที่ดีและรู้สึกเหมือนถูกหลอกใช้ผมยกตัวอย่างให้นะครับ( a=ครูที่ดูแลโครงงาน, b=ครูอีกคน)

b: นี่แกไปเอาไอตัวประหลาดนั้นมาทําโครงงานหรอ
a:เออเห็นมันซื้อๆไม่รู้หรอกว่าโดนหลอกใช้อยู่
b:แล้วจะให้มันได้หน้าด้วยหรอ
a:เออไม่หรอกเดี๋ยวค่อยเขี่ยมันทิ้งกลางทางเอาไม่ก็ไม่เอาชื่อมันไปใส่แล้วบอกว่าไม่ต้องไปนําสเนอแล้วเอาคนอื่นไปใส่แทน
(ลดความรุนแรงมาแล้ว)

ผมขอยกตัวอย่างมาแค่นี้นะครับต่อจากนั้นก็รอจนครูเดินออกไปแล้วค่อยเดินออกไปพร้อมโลกที่แตกสลายด้วยความที่ผมตั้งใจทํามันสุดๆแล้วต่อมาผมก็ก้มหน้าก้มตาทำจนเสร็จและตามคาดครูบอกว่าผมไม่ต้องไปนําเสนอถึงแม้ผมจําทําใจไว้แล้วแต่ผมก็ยังเศร้าอยู่แล้วชิ้นงานของผมก็คว้าอัมดับหนึ่งมาได้โดยที่ไม่มีชื้อผมอยู่ในนั้นบางครั้งผมก็คิดว่าถ้าเราเป็นคนที่ไม่ฉลาดคงจะดรกว่านี้