“วันนี้ผมยืนคุยกับขนมปัง”

มันคือขนมปังแผ่นสุดท้ายในถุง
ยับ ๆ แบน ๆ เหมือนคนที่ไม่อยากอยู่ต่อแล้ว

ผมหยิบมันขึ้นมาแล้วถามว่า
“เอายังไงดี? ปิ้งมั้ย?”
มันไม่ตอบ
ผมเลยตีความว่า
น่าจะยังไม่อยากปิ้ง

ผมวางมันไว้บนจาน แล้วเดินไปหยิวน้ำเปล่า
พอกลับมา ขนมปังมันหายไป
ผมตกใจมาก คิดว่ามีโจรขโมยขนมปัง
หรือไม่ก็...ขนมปังเดินออกจากชีวิตผมไปเอง

ผมหาอยู่ 10 นาที
สุดท้ายเจอมันหล่นอยู่ใต้โต๊ะ
นอนหงายหน้าแบบคนที่ยอมแพ้แล้ว

ผมเลยบอกมันว่า
“โอเค งั้นไม่ต้องปิ้งก็ได้”
แล้วผมก็กินมันไปทั้งน้ำตา
(น้ำตาหัวเราะนะ เคี้ยวไปขำไป)