ผมเป็นตัวคนเดียวเพื่อนฝูงไม่ค่อยมีมากนัก ด้วยอดีตที่ผมเคยมีสังคมมากมายในตอนที่เรามีเงินทองมากมาย จนสุดท้ายแล้วที่เราอาจจะล้มด้วยเหตุผลต่างๆไม่ว่าเศรษฐกิจหรือโรคร้าย จากที่เราเคยสำเร็จแต่ตอนนี้เราแทบจะหาเช้ากินค่ำ เพราะเงินทองที่มีต้องนำไปใช้จ่ายอื่นๆและหนี้สินที่พันตัว  แต่เราก้อยังสู้ยืนด้วยสองขาที่พุกร่อน บางทีเราก็ทำเป็นเข้มแข็งเพื่อให้คนข้างหลังสะบายใจ แต่ในใจมันเบาะบางมากๆ++หลายครั้งที่แอบไปนั่งคนเดียวแล้วฟังเพลงให้คลายเครียดแต่เจอเพลงที่เกี่ยวกับเรื่องที่ท้อและให้กำลังใจเมื่อใหร่ก้อกลั้นน้ำตาไม่อยู่สักที ด้วยความที่เราอดกลั้นมานานไม่รู้ว่าน่าอายไหมแต่ตอนนั้นคือเหมือนได้ระบายออกมา คือกลั้นไม่อยู่แล้วจริงๆ ทุกคนเคยเป็นเหมือนกันไหม