ก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น เราเชื่อว่าโค้ชและทีมงานคงมองเห็นบางอย่างในตัวเด็กไทยชุดนี้
บางอย่างที่ทำให้กล้าตัดสินใจ—จะใช้ “เกมบุก” สู้กับทีมระดับแนวหน้าของทวีป

มันคือความกล้า มันคือความเชื่อ
และมันอาจจะเป็น "ความฝัน" ที่เรากำลังจะเขียนให้เป็นจริง

แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปในวันที่เราเจอกับญี่ปุ่น...
เกมที่เราพ่ายแบบเจ็บลึก เหมือนเพิ่งตื่นจากฝันกลางวัน
จนเราต้องปรับแผนใหม่กลางทาง

เหมือนคนที่กำลังวิ่งอยู่ดี ๆ
แล้วต้องหยุด ถอยหลัง และล้มลง
เพราะเราไม่ได้เตรียมใจ—หรือเตรียมทีม—สำหรับเกมแบบนั้นตั้งแต่แรก

นั่นคือจุดที่ทุกอย่างเริ่มยาก
แต่ถึงแม้จะล้ม…เด็กไทยชุดนี้ก็ยังสู้จนถึงวินาทีสุดท้าย

ในฐานะคนที่วิจารณ์และติดตามมาตลอดทั้งทัวร์นาเมนต์
เราอยากบอกว่า—ไม่มีใครแพ้ ถ้าเขายังสู้สุดทาง

ขอบคุณนักเตะ และทีมงานทุกคนที่ทำเต็มที่แล้ว
แม้ผลลัพธ์จะไม่เป็นที่หวัง แต่นี่คือประสบการณ์ล้ำค่าที่จะอยู่กับพวกคุณไปตลอดชีวิต

ขอให้รู้ไว้ว่า
วันนี้เราอาจล้ม...แต่จงอย่าให้มันพรากความเชื่อมั่นในตัวเองไป

อะไรที่เป็นสไตล์ของพวกคุณ—จงรักษาไว้
แล้วกลับไปขัดเกลาให้มันเฉียบขึ้น คมขึ้น และกลายเป็นอาวุธที่ไม่มีใครหยุดได้

ทำไมคนยังจำฟรีคิกของแบ็คแฮม?
ทำไมโลกยังหลงรักจังหวะของโรนัลดินโญ่?
เพราะพวกเขากล้าเป็นตัวเอง

และขอส่งกำลังใจพิเศษถึง กัปตันทีมเบอร์ 6
แม้จะถูกวิจารณ์ แต่คุณคือกองกลางที่เล่นด้วยสมอง
บทบาทแบบนี้อาจยังไม่เด่นในสายตาแฟนบอล
แต่ฟุตบอลโลกเคยมีนักเตะแบบนี้เสมอ — และเขาชื่อว่า เซร์คิโอ บุสเก็ตส์
หากคุณเดินทางต่อและพัฒนาให้ถึงที่สุด คุณมีสิทธิ์เป็นหัวใจแดนกลางของทีมชาติไทยในอนาคต

หลังจบทัวร์นาเมนต์นี้
อยากให้มีการสรุปบทเรียนที่จริงจัง
สิ่งที่ดีควรเก็บไว้ สิ่งที่พลาดควรกล้ายอมรับและแก้ไข
อย่าเพิ่งรีบล้มกระดาน แล้วเริ่มนับหนึ่งใหม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

เพราะถ้าเยาวชนของเรายังไปบอลโลก U17 ไม่ได้
ชุดใหญ่ก็อย่าเพิ่งฝันไกล

ฟุตบอลโลกไม่ใช่สนามของคนโชคดี
แต่มันคือปลายทางของทีมที่ “จริงจังตั้งแต่ราก”

วันนี้เราอาจล้ม
แต่เราจะไม่มีวันพ่ายแพ้
ถ้าเรายัง “กล้ารักษาความเชื่อ” และ “ไม่ยอมทิ้งความเป็นตัวเอง”