สังคมต่างจังหวัด อาจเป็นเรื่องปกติ
ยิ่งถ้าอยู่ในชนบท หรืออำเภอเล็กๆ ที่ไม่ใช่ในตัวเมือง จะต้องมีการอยู่เป็นกลุ่มๆ จับกลุ่มพูดคุยกันแทบทุกสารทิศ

แต่กลับตัวผมคือไม่ใช่เลย อยู่แต่บ้าน ไม่รู้จักใคร ขนาดบ้านที่ถัดจากบ้านห่างออกไป 5 หลัง ผมยังไม่รู้จักเลย

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่นอกตัวเมือง (มีบ้านอยู่ในตัวเมืองแต่ตอนนี้ปล่อยเช่า)
แล้วผม work from home ด้วยเพราะขอบริษัททำงานอยู่บ้านเจ้านายก็ไม่ได้ว่าอะไร นี่เข้าปีที่ 5 ละ ที่ทำงานอยู่บ้าน
คือโฟกัสแค่ตัวเอง และอนาคตตัวเอง เพราะทำงานมีเงินเดือนใช้ ไม่ลำบาก หน้าร้อนก็ตังค์จ่ายค่าไฟ มีเงินช้อปออนไลน์
ติดตามข่าวสารบ้านเมืองทางออนไลน์เอา ติดเน็ตบ้านแต่ล็อครหัสไวฟายทุกตัว กันข้างบ้านแอบขโมยเล่น
แต่ก็ไม่เคยมีใครมาขอรหัสไวฟายผมนะ ถ้ามาขอก็จะบอกตรงๆเลยว่าคงไม่ได้

เวลามีงานบุญ งานบวช แห่นาค งานวัด ผมก็ไม่เคยไปสักครั้ง ชอบอยู่บ้าน
ไม่เคยไปไหนเลย ไม่เคยทำบุญอะไรใดๆ ไม่เคยใส่ซองงานบุญ งานศพ ใครก็ตาม ไม่เคยสักอย่าง
แต่เวลามีประกาศเสียงลำโพงตามเสาไฟในหมู่บ้าน ก็ฟังนะว่าพูดอะไร ประกาศอะไร ข่าวสาร... ฟัง แต่ไม่สนใจ
ผมชอบทำบุญ(ดูแล) คนในครอบครัวมากกว่า เพราะบ้านผมมีกันอยู่ 4 คน มี แม่ ตา ยาย แค่นั้น ที่ผมโฟกัสแค่นี้

บางคนอาจจะมองว่าเป็นคนไม่มีสังคม
สังคมที่ผมอยู่ (ต่างจังหวัด) เป็นสังคมที่ชนบทจริงๆ นอกตัวเมืองด้วยการนินทาเป็นเรื่องปกติ ซึ่งผมไม่ชอบสังคมแบบนี้
แต่ถามว่าอยู่ได้ไหม ก็อยู่ได้ แค่อยู่ในที่ที่ของตัวเองไป ไม่ยุ่งกับใครแค่นั้น ชาวบ้านจะชอบ หรือไม่ชอบ ก็เป็นปัญหาของชาวบ้านไป5555