ที่เราเจอเราอยากระบายให้คนอื่นรับรู้ด้วยค่ะเพราะเราเครียดถึงขั้นประจำเดือนเรามาทั้งเดือนเครียดจนร่างกายเรารวอเราฝึกงานที่สำนักงานราชการแห่งหนึ่ง ในจ.ในภาคอีสาน มีเราและเพื่อนอีก2คนรวมเป็น3คน คนนึงเพื่อนสนิทอยู่กบุ่มเดัยวกันอีกคนเพื่อนในห้องไม่ได้สนิทกัน แถมเคยมีประเด็นกันครั้งนึงแต่ไม่ได้มีประเด็นกันโดยตรงนะคะ เหมือนหัวหน้าแก๊งค์เขาที่อาวุโสกว่า อายุมากกว่า มีประเด็นกับเราแค่เรื่องเงิน100บาทค่าทำงานกลุ่ม พอดีช่วงนั้นเราต้องประหยัดเงิน เห็นเขาเสนอมาว่าถ้าใครไม่มีสะดวกออกเงินก็แบ่งงานไปทำ เรากับเพื่อนคนนึง ก็เสนอนะคะว่าจะทำช่วยแต่ อีแก่นี่ก็เล่นแง่ เม็ดเยอะชักแม่น้ำทั้ง5มาอ้อมค้อมสรุปมาลงเอยตรงที่ว่า ถ้ายังไม่มีตอนนี้จ่ายทีหลังก็ได้ ทำไมมาพูดกับแม่แบบนี้แค่เงิน100 แม่เสียความรู้สึก โอเคก็คือสุดท้ายพวกเราก็ต้องจ่ายเงินให้ค่ะ เราก็บอกจะจ่ายวันนั้นวันนี้ตกลงกันไป พอถึงวันเราโอนเงินให้ พอโอนไปเท่านั้นแหละค่ะลบเพื่อนในเฟสทิ้งคือลบเราออกเฉย แล้วก็แบนเราไม่คุยด้วย แล้วก็ให้คนอื่นไม่คุยกับเรา ซึ่งคิดว่ามหาลัย มันมีอะไรแบบนี้ด้วยหรอ ยิ่งภาคพิเศษที่มีคนอายุมากซะส่วนใหญ่ยังทำนิสัยแบบนี้อีกหรอ ที่สำคัญนะคะ อีแก่นี่เคยทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนนึงในห้อง มันแบนเขาเรื่องเงิน100เหมือนกัน วันที่เกิดเหตุพี่เขาไปกินร้านอาหารด้วยแต่พี่แกไม่ได้กินจนจบปาร์ตี้แยกย้ายแกมากินแค่สองสามคำแล้วแกก็ออกไปธุระก็คือกลับก่อนแหละค่ะ แกเลยฝากเงินไว้ที่เรา100บาท แกว่าพี่ไม่ได้กินไปเยอะ กินไปสามสี่คำเองพี่ช่วยออกแค่นี้นะ พอวันนั้นจบงานกินเสร็จคิดเงินมาต้องจ่ายคนละ300 พวกอีแก่นี่จะให้พี่แกจ่ายอีก200 ก็เลยเป็นประเด็นแถมให้ทุกคนแบนพี่คนนี้ตอนนั้นเราเห็นเลยว่า แกโดนอีแก่และผองเพื่อนมันแบน แต่เรากับกลุ่มเพื่อนเราไม่แบนนะคะคุยปกติ ไม่ได้มีปัญหาไร แล้วที่ตกใจมากกว่านั้น เพื่อนในกลุ่มอีแก่แอบมาชวนพี่เขากินหมูกระทะ ไปกินเบียร์ลับหลังอีแก่ วันนั้นเพื่อนในกลุ่มเราไปด้วย แล้วเราไปจอยทีหลัง พอดีวันนั้นเราเดินผ่านร้านที่พวกเขากินเขาเลยบังคับเราเข้าไปกินด้วยก็ตกใจเหมือนกัน แล้วมาบอกพวกเราว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้อีแก่ฟังนะเราก็ได้แต่..งงกับความสัมพันธ์ที่จริงใจแบบใด ต่อหน้าอีแก่ทำแบนเขาเอาใจอีแก่แต่ลับหลังคุยกับพี่เขานินทาอีแก่ยับ ​พอเรื่องรุ่นพี่ในห้องจบ เรื่องเรามาต่อมันกะจะแบนเรา อีแก่นี่กับเพื่อนกลุ่มมัน เหมือนจะดึงเพื่อนเราไปด้วยแล้วให้เราอยู่คนเดียวไม่มีคนคุย ให้เราโดดเดี่ยวแต่โชคดีที่เพื่อนกลุ่มเราไม่ทิ้งเราค่ะ เราก็เลยผ่านมาได้แล้วเราก็กวนมันด้วย สุดท้ายอีแก่ก็ต้องเป็นฝ่ายมาคุยกับเราก่อนเพราะมันจะฝากเด็กมันเข้างานกลุ่มกับเรา ทีนี้ลูกหาบอีแก่ก็กลับมาพูดคุยกับเราปกติ ก็เลยได้ชวนคนนึงในกลุ่มมันมาฝึกงานด้วย ตอนแรกเหมือนจะดีนะคะ สุดท้ายก็ทำนิสัยเดิม คนที่สำนักงานที่เราฝึกงาน มันจะมีตัวนึงนะคะที่ อันนี้พี่แผนกอื่นคอนเฟิร์ม ทุกคนรู้หมดยันคนขับรถและแม่บ้าน คนนี้แหละค่ะตัวตั้งตัวตีนินทาชาวบ้านตอนแรกก็นินทาเพื่อนเรานะคะคนที่เป็นลูกหาบอีแก่ ไปๆมาๆ เขาไปกินเบียร์ด้วยกันวันนึง หลังจากนั้นสนิทกันมีไรให้กันนั่นนี่ แล้วมาพุ่งเป้าที่เราแทน เรากลายมาเป็นโดนทำใส่ทุกอย่าง ไม่ว่าจะโดนคนแผนกเราเมินใส่ พูดใส่ กดดันเรา เอาไปพูดแย่ๆ แถมยังสร้างเรื่องใส่ร้ายเราว่าเราทำกุญแจตู้เก็บของหาย เพราะที่นั่นไม่มีกล้องวงจรปิดค่ะ ก็เลยโดนทำไรแบบนี้ แต่โชคดี พี่ที่เก็บกุญแจ เขารู้ว่าเราไม่ได้มาเปิดตู้เลยทั้งอาทิตย์เพราะพี่เขาบอกว่าถ้าจะใช้งานโน๊ตบุ๊คค่อยมาเอากุญแจกับพี่นะ เผื่อมีคนอื่นเขาจะใช้โน๊ตบุ๊คสำนักงาน เราก็รับทราบโอเค พอดีอาทิตย์ที่เกิดเรื่องเราไม่มีไรทำ เดินๆนั่งๆในสำนักงานตลอดทั้งอาทิตย์ แล้วเราก็ใส่ไฟนะ ว่ามันต้องมีคนเอาไปนะคะเพราะว่าถ้าลูกกุญแจมันล็อคกับห่วงไว้แน่นหนาขนาดนี้ มันจะหลุดได้ไงคะถ้าไม่มีคนแกะออก แต่ถือว่าบุญมี มีกุญแจสำรอง พี่เขาไปหาตรงโต๊ะพนักงานคนเก่าที่เสียชีวิตไปนานแล้วเขาเป็นอดีตคนดูแลกุญแจต่างๆในสำนักงาน ลองหยิบทุกดอกมาเปิดสรุป เจอ กุญแจสำรอง แล้วทุกคนเชื่อมั้ยตอนนั้นแผนกที่เราฝึกงานมีสัมมนาจัดประชุม ต้องใช้โน๊ตบุ๊คสำนักงานตอนนั้น แต่ดูไม่ตกใจกับอะไรเลย ที่กุญแจตู้นี้หายตู้เปิดไม่ได้ ดูไม่ได้ตกใจอะไรเลยซักอย่าง มันรู้กันค่ะไม่ได้ปรักปรำ เพราะว่า ผ่านไปสองสามวันเราได้ไปถามพี่ที่เก็บกุญแจว่าเป็นไงบ้างพี่ กุญแจอันเก่าเจอมั้ย พี่เขาเม้า ว่า นี่พี่ว่าแปลกมากนะ กุญแจกลับมา กลับมาเหมือนเดิม กลับมาคล้องในห่วงเหมือนเดิม แถมใส่ในลิ้นชักเรียบร้อย เหลือเชื่อมั้ย พี่ว่าแล้วว่าต้องมีคนทำเรื่องแบบนี้ ถือว่าโชคดีนะคะ ที่แผนกอื่นมีเหตุผลและไม่รังแกเราเหมือนแผนกที่เราฝึกงานกับเพื่อนร่วมห้องที่เป็นลูกหาบอีแก่ จากนั้นเวรกรรมน่าจะกำลังเริ่มทำงาน อีและผองเพื่อนที่เป็นพนักงาน แผนกที่เราฝึกงานไม่มีคนคุ้มกะลาหัวแล้วเพราะลูกพี่ใหญ่โดนสั่งย้าย แถมเมียน้อยที่ทำงานอยู่แผนกเดียวกันเป็นคนถือหางให้อีพวกนี้ก็ลาออกตาม อีและผองเพื่อนเปลี่ยนเวมาประจบประแจงแผนกที่เราเข้าไปปรับทุกข์ซึ่งแผนกนี้เขาดูออกค่ะ พี่เขาหลังไมค์มาเล่าให้เพื่อนเราฟังอยู่ว่าตลกมาก ไว้เยอะไม่มีคนคุ้มกันคุ้มกะลาหัว ไหว้สวย มารยาทดีขึ้นมาทันที ตอนมีคนคุ้มกะลาหัวอยู่ ทำเย่อหยิ่งผยองใส่เขา เท่าที่เรารู้เรื่องมานะคะ พวกพี่ๆแผนกอื่นที่พวกอีนี่ข้ามหัว พี่เขาจิตใจดีนะคะ คือพี่เขาเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผลมากค่ะวุฒิภาวะส่วนคนขับรถกับแม่บ้านก็น่ารักมากเลยค่ะ ดูแล ใส่ใจ ให้กำลังใจเรากับเพื่อนสนิทดีมาก ส่วนพวกอีที่เป็นพนักงานอัตราจ้างเขาจ้างมาเขาก็ต้องใช้งานถูกมั้ย จ้างมานั่งเฉยๆใช้ไม่ได้จะจ้างมาทำไม เห็นแต่เดินนินทาคนนั้นคนนี้ด่าคนนั้นคนนี้ ตอนนี้กรรมตามสนองแล้วค่ะ ส่วนอีแก่ที่เรียนกับเรา มันได้ไปลงเรียนวิชานึงพร้อมกับเพื่อนกลุ่มเรา คิดว่าถ้าอีแก่นี่เรื่องเยอะเรื่องมากคาดว่าเพื่อนเราน่าจะด่ามันแน่นอนค่ะไม่มีลูกหาบแล้วเพราะลูกหาบเรียนจบหนีมันหมดแล้ว ครั้งนึงมันวางยาเพื่อนเราเหมือนกัน เพื่อนเราช่วยงานมันนะคะวิชานึงที่ทำงานกลุ่มใหญ่ แต่ไปมีประเด็นจนได้ฉะด่ากับลูกหาบมัน มันเลยเขียนกระดาษใบเล็กให้อาจารย์ เพราะอาจารย์บอกว่า ให้เขียนชื่อคนที่มีส่วนร่วมเป็นเปอร์เซ็นต์มา ไม่รู้มัน เขียนไปเท่าไหร่เพื่อนเราได้เกรดC ทั้งที่ ช่วยทุกอย่างพลาดแค่ไปด่ากับลูกหาบมัน ส่วนเราไม่ได้ทำไรใครค่กระทำแต่เราก็ไม่ใช่คนที่โดนรังแกแล้วยอมนะคะ เราก็รอจังหวะอยู่จังหวะนรกเปิดพร้อมมีโอกาสจ้วงเราจ้วงคืนเอาให้พรุน ตอนอ.มานิเทศ ฝึกงานวันสุดท้าย ก่อนฝึกจบ เรากับเพื่อนก็ใส่ฉ่ำเลยค่ะ ว่าเพื่อนอีกคนที่มาฝึกด้วยนั่นตัวดีทำไรบ้างใครทำไรบ้าง พอดีวันนั้นอีกคนที่ฝึกงานด้วยที่เป็นอีลูกหาบอีแก่ ​มันไม่อยู่มันไปทำภารกิจข้างนอก อ.เหมือนจะไม่เชื่อเรานะ แต่เพื่อนก็คอนเฟิร์มให้ แถมมีพยานเห็นเหตุการณ์ชั่วๆที่พวกมันทำกับเราอีก อ.ก็สงสาร ส่วนเราได้สะใจโดนกระทำฝ่ายเดียวอุบาทว์มากค่ะ แต่วันฝึกงาน วันสุดท้ายมันจะมีคนอาวุโสคนนึงที่เป็นคนสนิทกับอีพวก นางอาวุโสคนนี้แกล้งพวกเราค่ะ เปิดเสียงผีร้องไห้ ให้พวกเราฟัง ตอนแรกเราได้ยินนะคะแต่เงียบคิดว่าหูฝาดไม่ก็เสียงนกพิราบ แต่ด้วยความเพื่อนสนิทตัวดีปากไว ทักเสียงไร เราก็บอกว่าไม่ได้ยิน แต่นางอาวุโสคนนั้นได้ยินว่ามีคนติดกับเสียงที่นางเปิดทำเป็นเต้าเรื่องเป็นเรื่องเป็นราวว่าเสียงอะไรได้ยินมั้ยเสียงเหมือนผู้หญิงใครร้องไห้ นั่นนี่พูดไป ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวบวกอยากรู้อยากเห็นด้วย เพราะมีเสียงรถพยาบาลขับผ่านสำนักงานพอดี เลยคิดว่ามีเรื่องแน่ๆ เลยพากันวิ่งลงมา คิดภาพเฒ่าอาวุโสคงนั่งหัวเราะท้องแข็งแน่ๆ แต่ตอนนี้กรรมตามทันแล้วค่ะ อยากย้ายไปที่อื่นไม่ได้ย้าย ได้อยู่แซะกันอยู่นี่แหละ เพราะอีพวกก็ดูจะแปรพรรคแล้ว เอาง่ายๆขอใช้คำไม่สุภาพนะคะ พวก ๆในนั้นรับกรรมหมด เข้าวัดทำบุญเอาหน้าฉ่ำๆก็ไม่ได้ช่วยอะไร กรรมคือผลจากการกระทำอันนี้เชื่อเลยค่ะเพราะก่อนหน้าพวกเราไปฝึกงานเขาก็ปกติดีนะคะแต่พอพวกเราไปฝึก เละ ค่ะจังหวะชีวิตของคนบาปในคราบนักบุญ ครั้งนี้แหละค่ะที่เชื่อเรื่องเวรกรรม ตอนเราฝึกงานวันสุดท้ายเรากับเพื่อนได้ไปจุดธูปไหว้ศาล อำลา เราก็บอกเจ้าที่นะคะ ใครที่ทำ ๆให้เสื่อมเสียสร้างความแตกแยกให้องค์กรณ์จัดมันหน่อย อย่าให้มันลอยหน้าลอยตาแบบนี้ สั่งสอนให้มันได้รู้ถึงสิ่งที่มันทำบ้าง แต่เราก็พูดไปงั้นแหละค่ะเพราะว่าเราแค่เด็กฝึกงาน จริงๆเราไม่อะไรก็ได้แหละแต่มันมาทำเราก่อนเราไม่โอเคจนเครียดนั่นแหละค่ะเครียดจนร่างกายแย่ แล้วเราไม่ได้โทรหาครูนิเทศแต่จะโทรยังไงไม่มีเบอร์ก็เลยได้ทนจนจบเครียดแต่ก็ผ่านมาได้แล้วค่ะ สะใจที่เวรกรรมทำงาน