หว่านพืชเช่นไรในพสุธา ย่อมได้ผลมาดังหว่านลง หว่านดีได้ดีสุขยืนยง หว่านชั่วจมลงในเงากรรม

โลกมิได้ตั้งอยู่เพื่อเอื้อคนอ่อนแอ หากแปรเปลี่ยนเพื่อทดสอบจิตสังขาร ผู้ใฝ่รู้ต้องกล้าฝืนกระแสกาล ฝึกอ่านการเปลี่ยนผัน…ด้วยปัญญา คำตอบแท้ไม่อาศัยเสียงปรบมือ มิยึดถือถ้อยสรรเสริญที่เลื่อนล้า ปัญ

แสงอรุณอ่อนอาบขอบฟ้าใส ลมละไมไล้ลูบภูผาผลาญหม่น หมอกบางบางวางตัวทั่วพงดล โลกเริ่มพ้นพันธนาการแห่งราตรี สรรพสิ่งนิ่งงันในจังหวะคิด เสียงชีวิตแผ่วแว่วแทรกวิถี หยาดเวลาเคลื่อนคล้อยอย่างรอบคี ทุกนาทีมีค่

0 นบนิ้วเพ่งจากผล .. สู่ต้นเหตุ หรือจะเภทภัยนั้นคอยกั้นขวาง ? พร้อมเปลวเทียนควันธูป, เพียงรูปสอางค์ เผยรูปกลางนัยธรรมชี้นำประเด็น 0 นิ้วองค์พระ .. เรียวงอน .. ช่างอ่อนช้อย เช่นเรียวก้อยกระพุ่มรับ .. ไ

0 หรือ-ธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ? พาสุขโศกเร่งรุดเกินหยุดไหว หรือ-กำหนดยุดยื้อจากมือใด จัดการให้งามแรกได้แทรกตัว 0 ตั้งแต่พบ .. ถวิลอยู่ไม่รู้สร่าง เปิดเส้นทางคอยเคียงแต่เพียงชั่ว- ที่ตา-รูป

ยามลมเย็นเร้นผ่านวสันต์ค่ำ ชีวิตช้ำก็คลายไปในยามหม่น บางความหลังยังพัวพันอยู่กับคน บางคำล้นยังค้างอยู่ในสายลม หนทางไกลใช่ไร้เงาของความหวัง ทุกก้าวยังเก็บฝันอันเหมาะสม บางวันเศร้าก็ซ่อนยิ้มไว้พอช้ม ให

0 ริ้วภูษา, นวลลออเหมือนต่อเรื่อง ผ่านย่างเยื้องรูปโฉมล้อมโลมขวัญ เยี่ยงสายน้ำเลี้ยวไหลล้อมไพรวัลย์ โอบไอชื้นลูบพรรณร่วมกันมา 0 สายน้ำโอบสิงขรซอกซอนเลี้ยว อีกร่างเปรียววางรอยดั่งคอยท่า ขจีแห่งหิมวัลย์