ไม่นับบ้านตามหมู่บ้านจัดสรรค์และบ้านเศรษฐีในเมือง แค่ขับรถออกไปนอกๆหน่อย มาละ สภาพต่อเติมตามมีตามเกิดด้วยวัสดุตามที่จะหาได้ ยิ่งต่างจังหวัด ในหมู่บ้านชนบทนี้ ถ้าไม่นับรวมมูลค่าที่ดิน เอาเฉพาะวัสดุง่ายๆ ที่มาประกอบกันเป็นตัวบ้าน หลังคา เฟอร์นิเเจอร์ สุขภัณฑ์ต่างๆ ไม่ค่อยจะถึงล้าน กันหรอก
ทั้งๆที่ใช้อยู่อาศัยกันทั้งชีวิต อยู่กันไปต่อเติมกันไป
แค่ห้องน้ำดีๆ ส้วมดีๆ ยังไม่ค่อยลงทุนกันเลย ไม่กี่หมื่น ตังค์ซือมอไซด์คันเดียวก็สร้างห้องน้ำอย่างราชากระเบื้องดีๆ สุขภัณฑ์ดีๆได้แล้ว แต่ส่วนใหญ่คือปล่อยซกมก โกโรโกโสอย่างนั้น ถอยรถใหม่ก่อน
จะบอกว่าไม่มีตังค์กันก็ไม่ค่อยถูกนะ ระยะเวลาทั้งชีวิต 30-40 ปี หาเงินมาทำบ้านอยู่ดีๆสวยๆงามๆกันไม่ค่อยจะได้ งบ ล้านเดียวจริงๆอยู่หมัด
ผมว่าสาเหตุเลยไม่น่าจะเป็นเพราะความยากจน แต่น่าจะเพราะความเรียบง่าย อยู่ง่าย กินง่าย จนกลายเป้นความเคยชิน ไม่ซีเรียสที่จะไม่มีเคาเตอร์ครัว หรือ ห้องน้ำดีๆ เตียงดีๆ ไว้ใช้ ก็เพราะมันอยู่ได้อะ ออกแนวไม่ให้ความสำคัญมากกว่า
ขณะที่สังเกตบ้านทางฝรั่ง จะยากดีมีจนยังไง ก็ดูมีทรงมีรูป มีสัดส่วนใช้สอย เครื่องไม้เครื่องมือครบ ไม่ค่อยมีหรอกต่อเติมแบบมุงมั่วๆของไปที
คิดว่าคนไทย ลงทุนกับ "บ้าน" น้อยไปมั๊ย ? แล้วเอาเงินไปทำไรกันหมด สภาพบ้านส่วนใหญ่คือดูไม่ค่อยลงทุนจริงๆ
ทั้งๆที่ใช้อยู่อาศัยกันทั้งชีวิต อยู่กันไปต่อเติมกันไป
แค่ห้องน้ำดีๆ ส้วมดีๆ ยังไม่ค่อยลงทุนกันเลย ไม่กี่หมื่น ตังค์ซือมอไซด์คันเดียวก็สร้างห้องน้ำอย่างราชากระเบื้องดีๆ สุขภัณฑ์ดีๆได้แล้ว แต่ส่วนใหญ่คือปล่อยซกมก โกโรโกโสอย่างนั้น ถอยรถใหม่ก่อน
จะบอกว่าไม่มีตังค์กันก็ไม่ค่อยถูกนะ ระยะเวลาทั้งชีวิต 30-40 ปี หาเงินมาทำบ้านอยู่ดีๆสวยๆงามๆกันไม่ค่อยจะได้ งบ ล้านเดียวจริงๆอยู่หมัด
ผมว่าสาเหตุเลยไม่น่าจะเป็นเพราะความยากจน แต่น่าจะเพราะความเรียบง่าย อยู่ง่าย กินง่าย จนกลายเป้นความเคยชิน ไม่ซีเรียสที่จะไม่มีเคาเตอร์ครัว หรือ ห้องน้ำดีๆ เตียงดีๆ ไว้ใช้ ก็เพราะมันอยู่ได้อะ ออกแนวไม่ให้ความสำคัญมากกว่า
ขณะที่สังเกตบ้านทางฝรั่ง จะยากดีมีจนยังไง ก็ดูมีทรงมีรูป มีสัดส่วนใช้สอย เครื่องไม้เครื่องมือครบ ไม่ค่อยมีหรอกต่อเติมแบบมุงมั่วๆของไปที