ตอนเด็กโดนผู้ใหญ่วานใช้งานบ่อย โตมาไม่เห็นจะใช้ใครได้เลย ทำอะไรเองคนเดียวตลอด เหมือนไม่ยุติธรรม นอยด์

พ่อแม่ปู่ย่าตายายลุงป้าน้าเอา ใช้เก่งมากตอนเราเด็ก คงหวังดีแหละมั้ง อยากให้เป็นงานเป็นการ

แต่พอเราโตมา ไม่เห็นจะใช้ใครได้เลย ไม่ใช่สิต้อวพูดว่า ไม่เห็นจะมีใครให้เราเรียกใช้เลย ต้องทำไรเองคนเดียวตลอด คือบางใหญ่ลำพังแรงเราคนเดียวมันก็ไม่ไหวบ้าง เวลาไม่พอบ้าง แอบนอยด์บ้าง แต่เวลาทำเสร็จก็ภูมิใจนะ สิ่งยาก ๆ ก็ผ่านมาเองได้ด้วยตัวเอง ก็เก่งดีนี่หว่าเรา

ใครเป็นเหมือนกันบ้าง

แล้วมีวิธีจัดการอารมณ์อย่างไรกันบ้าง จะได้ไม่ต้องเอาเรื่องตอนเด็กมาเปรียบเทียบกับตอนโตให้รู้สึกไม่ดี