เกิดเป็นลูกผิดเสมอเลยหรอคะ

สวัสดีค่ะ คือพ่อเราทะเลาะกับลุงเรื่องย่า(แม่ของพ่อกับลุง) ย่าเราเป็นอัลไซเมอร์ เค้าจะชอบทำตัวเหมือนเด็ก แล้วก็ชอบทำอะไรซ้ำๆเดิมๆบ่อยๆ ลุงเราด่าและว่าย่าแรงมาก พ่อเราก็เลยไล่ให้เค้าออกไป พอเลิกทะเลาะกันเสร็จ พ่อเอามาคุยกับเรา แล้วก็ว่าลุงว่าด่าแม่ไม่มีทางเจริญหรอก แต่ขณะที่เล่าให้เราฟัง พ่อเราก็พูดว่าย่า “สะเหล่อ” เราก็เลยบอกเค้าไป คำว่าสะเหล่อไม่ควรพูดกับพ่อแม่นะ แล้วเค้าก็ว่าเราว่า มันเป็นคำไม่ดีตรงไหน ไปเปิดพจนานุกรมดูไป แล้วก็บอกเราว่า “ม*งหน่ะยิ่งกว่าสะเหล่อ”

สุดท้ายพ่อไม่คุยกับเราโกรธเรา แล้วแม่ก็ว่าเรา ให้เราไปขอโทษพ่อ คืออยากทราบว่าเราผิดตรงไหนหรอคะ การที่เราเตือนเค้าก็เพราะเราเป็นห่วงเค้า แล้วเราไม่ได้เตือนต่อหน้าคนอื่น มีแค่เรากับพ่อที่อยู่คุยกัน ถ้าลองคิดกับกัน พ่อเอาไปบอกคนอื่นว่าลุงเราทำไม่ดีกับย่า แต่ตัวพ่อเราเองก็ทำเหมือนกัน คนที่เค้าได้รับฟังและรับรู้เค้าคงจะตลกกับคำพูดของพ่อเรา เหมือนที่เค้าว่า “ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง”