เพื่อนรัก...คืนสุดท้าย(ผีเพื่อนโจ้)
"ทุกคนเคยมีเพื่อนที่รักกันมาก ๆ ไหมครับ? วันนี้ผมมีเรื่องราวของเพื่อนคนหนึ่งที่ทั้งกลุ่มรักมากที่สุด แม้มันจะไม่ใช่เรื่องน่ากลัวที่สุด แต่ผมอยากให้ทุกคนได้ลองอ่านกัน..."
โจ้ เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างอวบ สูงประมาณ 165 ซม. ผิวขาว หน้าตาธรรมดาแต่เป็นคนที่เข้าใจเพื่อน ๆ มากที่สุด ทุกเย็นหลังเลิกเรียน พวกเรามักจะมารวมตัวกันที่บ้านของโจ้ จนกระทั่งคืนฮาโลวีนปีนั้น... วันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปตลอดกาล
ค่ำคืนต้องคำสาป
วันศุกร์ฮาโลวีน แบงค์ หัวโจกของกลุ่มเสนอให้ไปลองของที่บ้านร้างในตัวเมือง สมาชิก 6 คน รวมทั้งโจ้ ตกลงกันว่าให้ขี่มอเตอร์ไซค์ไป โจ้ไปกับแบงค์และกล้าเพื่อตรวจดูสถานที่ก่อน
ระหว่างทาง โจ้รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีเสียงกระซิบเตือนว่า "อย่าไป..." ตอนแรกเขาคิดว่าหูแว่ว แต่เมื่อถึงหน้าบ้านร้างก็ยังได้ยินเสียงเดิมซ้ำ ๆ จนขนลุก
“กูว่าไม่เข้าไปดีกว่า” โจ้พูดขึ้น แต่แบงค์ยืนยันว่าเข้ากันไปแค่แป๊บเดียวแล้วออกมา
ขณะเดินสำรวจบ้าน โจ้รู้สึกอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว กระทั่งแบงค์สังเกตเห็นว่าเพื่อนเริ่มหน้าซีดจึงบอกให้ทุกคนออกไป
ระหว่างทางกลับ โจ้ยังคงนิ่งเงียบ แบงค์หันไปถาม “เป็นอะไร กลัวผีเหรอวะ?”
โจ้ถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนตอบ “กูไม่ได้กลัวผี... แต่กูรู้สึกแย่มาก ๆ ตั้งแต่ก่อนมาแล้ว กูได้ยินเสียงคนพูดกับกูว่า ‘อย่าออกไปจากบ้าน’ ตอนอยู่ในนั้นก็ยังได้ยินอยู่”
กล้าหัวเราะ “ดูหนังผีเยอะไปไง”
แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
เส้นทางสุดท้าย
ระหว่างที่ทั้งสามขับรถกลับ มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์ตามมา พร้อมตะโกน “เฮ้ย! พวกจอดรถเดี๋ยวนี้!”
แบงค์สั่งให้กล้าขับหนีโดยไม่รอช้า ทว่ากลุ่มวัยรุ่นยังคงไล่ตามมาไม่ลดละ
“เลี้ยวเข้าป่านั่นไปก่อน ดับไฟรถ!” แบงค์สั่งเสียงเครียด
กล้าทำตาม รถของพวกเขาซ่อนตัวในความมืด วัยรุ่นกลุ่มนั้นขับผ่านไปโดยไม่ทันสังเกต พวกเขาเริ่มหายใจโล่งขึ้น แต่ทันใดนั้นเอง—
“ไอ้กล้า! ต้นมะม่วง!!!” โจ้ตะโกนลั่น
โครม!!!
ทุกอย่างดับวูบ...
เพื่อนรักจากไป
แบงค์รู้สึกตัวก่อน เขาพยายามมองหาเพื่อน ๆ เสียงของกล้าดังขึ้น “ไอ้โจ้!!!”
แบงค์รีบคลานไปหา แต่ภาพที่เห็นทำให้หัวใจเขาแทบหยุดเต้น... โจ้นอนนิ่งอยู่กับพื้น เลือดท่วมตัว ไม่มีลมหายใจอีกแล้ว
ทั้งสองคนตะโกนร้องเรียกให้โจ้ฟื้นขึ้นมา แต่ไร้การตอบสนอง พวกเขารีบโทรหารถพยาบาล โจ้ถูกส่งเข้า ICU แต่อีกไม่นาน หมอก็ออกมาพร้อมข่าวร้าย...
แม่ของโจ้ทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้ ส่วนพ่อของเขากอดเธอแน่น แบงค์ยืนนิ่ง น้ำตาไหลไม่รู้ตัว—เพื่อนรักของเขาจากไปแล้วจริง ๆ
โจ้ยังอยู่...
ในงานศพ เพื่อน ๆ ต่างพูดคุยถึงความทรงจำเกี่ยวกับโจ้ แบงค์กับกล้าเดินออกไปหน้าศาลา สูบบุหรี่เพื่อคลายความรู้สึกผิด
“ถ้าโจ้มันอยู่ มันต้องมาด่าพวกเราชัวร์” แบงค์พูดติดตลก
ลมเย็นพัดวูบมาดับไฟแช็ก กล้าลองจุดใหม่แต่ลมก็พัดมาทุกครั้ง
แบงค์หัวเราะ “ไอ้โจ้! ถ้าเฮี้ยนขนาดนี้นะ ก็มาเอาบุหรี่ออกจากปากกูเองเลยดิ”
ทันใดนั้น... เงาดำกระโดดลงมาจากต้นไม้ ข้างหน้าแบงค์ มือของมันปัดบุหรี่ออกจากปากเขาทันที!
แบงค์ตัวแข็งทื่อ เขาพยายามหันไปหากล้า แต่กลับเห็นเพื่อนวิ่งหนีสุดชีวิตพร้อมตะโกนว่า “ไอ้โจ้! ไอ้โจ้!!!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นเบา ๆ ข้างหูแบงค์...
"กูบอกแล้วไง ว่าห้ามสูบบุหรี่ เดี๋ยวแม่กูด่า..."
แบงค์แทบล้มทั้งยืน มือไม้สั่น “เออ...กูไม่สูบแล้ว”
เงาดำนั้นเงยหน้าขึ้นก่อนกระโดดกลับขึ้นต้นไม้ แล้วเงียบหายไปในความมืด..
แบงค์วิ่งไปที่ศาลาอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ของโจ้ฟัง เธอได้แต่ร้องไห้และพึมพำว่า “โจ้...รักเพื่อนจริง ๆ นะ ขนาดแม่แท้ ๆ ยังไม่คิดจะมาหาเลย...”
ลาก่อน เพื่อนรัก
คืนนั้น เพื่อน ๆ บางคนอยู่ที่วัดเป็นเพื่อนโจ้จนเช้า พวกเขาช่วยกันทำพิธีจนกระทั่งถึงเวลาส่งโจ้เป็นครั้งสุดท้าย
เมื่อเผาศพเสร็จ ทุกคนแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ไม่กี่วันต่อมา กล้ากลับฝันเห็นโจ้ยืนยิ้มอยู่หน้าบ้านเขา
“มันบอกว่า ไม่อยากให้พวกกูเสียใจ” กล้าเล่าให้เพื่อนฟัง “กูพยายามจะคุยกับมัน แต่มันไม่ได้ยิน ได้แต่ยืนยิ้มแล้วโบกมือให้กู...”
ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน พร้อมกับความรู้สึกที่ยังติดค้างอยู่ในใจ
ถึงแม้โจ้จะจากไป... แต่เขาก็ยังคงอยู่ในความทรงจำของพวกเขาตลอดไป
---
ผีเพื่อนโจ้
เพื่อนรัก...คืนสุดท้าย(ผีเพื่อนโจ้)
"ทุกคนเคยมีเพื่อนที่รักกันมาก ๆ ไหมครับ? วันนี้ผมมีเรื่องราวของเพื่อนคนหนึ่งที่ทั้งกลุ่มรักมากที่สุด แม้มันจะไม่ใช่เรื่องน่ากลัวที่สุด แต่ผมอยากให้ทุกคนได้ลองอ่านกัน..."
โจ้ เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างอวบ สูงประมาณ 165 ซม. ผิวขาว หน้าตาธรรมดาแต่เป็นคนที่เข้าใจเพื่อน ๆ มากที่สุด ทุกเย็นหลังเลิกเรียน พวกเรามักจะมารวมตัวกันที่บ้านของโจ้ จนกระทั่งคืนฮาโลวีนปีนั้น... วันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปตลอดกาล
ค่ำคืนต้องคำสาป
วันศุกร์ฮาโลวีน แบงค์ หัวโจกของกลุ่มเสนอให้ไปลองของที่บ้านร้างในตัวเมือง สมาชิก 6 คน รวมทั้งโจ้ ตกลงกันว่าให้ขี่มอเตอร์ไซค์ไป โจ้ไปกับแบงค์และกล้าเพื่อตรวจดูสถานที่ก่อน
ระหว่างทาง โจ้รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีเสียงกระซิบเตือนว่า "อย่าไป..." ตอนแรกเขาคิดว่าหูแว่ว แต่เมื่อถึงหน้าบ้านร้างก็ยังได้ยินเสียงเดิมซ้ำ ๆ จนขนลุก
“กูว่าไม่เข้าไปดีกว่า” โจ้พูดขึ้น แต่แบงค์ยืนยันว่าเข้ากันไปแค่แป๊บเดียวแล้วออกมา
ขณะเดินสำรวจบ้าน โจ้รู้สึกอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว กระทั่งแบงค์สังเกตเห็นว่าเพื่อนเริ่มหน้าซีดจึงบอกให้ทุกคนออกไป
ระหว่างทางกลับ โจ้ยังคงนิ่งเงียบ แบงค์หันไปถาม “เป็นอะไร กลัวผีเหรอวะ?”
โจ้ถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนตอบ “กูไม่ได้กลัวผี... แต่กูรู้สึกแย่มาก ๆ ตั้งแต่ก่อนมาแล้ว กูได้ยินเสียงคนพูดกับกูว่า ‘อย่าออกไปจากบ้าน’ ตอนอยู่ในนั้นก็ยังได้ยินอยู่”
กล้าหัวเราะ “ดูหนังผีเยอะไปไง”
แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
เส้นทางสุดท้าย
ระหว่างที่ทั้งสามขับรถกลับ มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์ตามมา พร้อมตะโกน “เฮ้ย! พวกจอดรถเดี๋ยวนี้!”
แบงค์สั่งให้กล้าขับหนีโดยไม่รอช้า ทว่ากลุ่มวัยรุ่นยังคงไล่ตามมาไม่ลดละ
“เลี้ยวเข้าป่านั่นไปก่อน ดับไฟรถ!” แบงค์สั่งเสียงเครียด
กล้าทำตาม รถของพวกเขาซ่อนตัวในความมืด วัยรุ่นกลุ่มนั้นขับผ่านไปโดยไม่ทันสังเกต พวกเขาเริ่มหายใจโล่งขึ้น แต่ทันใดนั้นเอง—
“ไอ้กล้า! ต้นมะม่วง!!!” โจ้ตะโกนลั่น
โครม!!!
ทุกอย่างดับวูบ...
เพื่อนรักจากไป
แบงค์รู้สึกตัวก่อน เขาพยายามมองหาเพื่อน ๆ เสียงของกล้าดังขึ้น “ไอ้โจ้!!!”
แบงค์รีบคลานไปหา แต่ภาพที่เห็นทำให้หัวใจเขาแทบหยุดเต้น... โจ้นอนนิ่งอยู่กับพื้น เลือดท่วมตัว ไม่มีลมหายใจอีกแล้ว
ทั้งสองคนตะโกนร้องเรียกให้โจ้ฟื้นขึ้นมา แต่ไร้การตอบสนอง พวกเขารีบโทรหารถพยาบาล โจ้ถูกส่งเข้า ICU แต่อีกไม่นาน หมอก็ออกมาพร้อมข่าวร้าย...
แม่ของโจ้ทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้ ส่วนพ่อของเขากอดเธอแน่น แบงค์ยืนนิ่ง น้ำตาไหลไม่รู้ตัว—เพื่อนรักของเขาจากไปแล้วจริง ๆ
โจ้ยังอยู่...
ในงานศพ เพื่อน ๆ ต่างพูดคุยถึงความทรงจำเกี่ยวกับโจ้ แบงค์กับกล้าเดินออกไปหน้าศาลา สูบบุหรี่เพื่อคลายความรู้สึกผิด
“ถ้าโจ้มันอยู่ มันต้องมาด่าพวกเราชัวร์” แบงค์พูดติดตลก
ลมเย็นพัดวูบมาดับไฟแช็ก กล้าลองจุดใหม่แต่ลมก็พัดมาทุกครั้ง
แบงค์หัวเราะ “ไอ้โจ้! ถ้าเฮี้ยนขนาดนี้นะ ก็มาเอาบุหรี่ออกจากปากกูเองเลยดิ”
ทันใดนั้น... เงาดำกระโดดลงมาจากต้นไม้ ข้างหน้าแบงค์ มือของมันปัดบุหรี่ออกจากปากเขาทันที!
แบงค์ตัวแข็งทื่อ เขาพยายามหันไปหากล้า แต่กลับเห็นเพื่อนวิ่งหนีสุดชีวิตพร้อมตะโกนว่า “ไอ้โจ้! ไอ้โจ้!!!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นเบา ๆ ข้างหูแบงค์...
"กูบอกแล้วไง ว่าห้ามสูบบุหรี่ เดี๋ยวแม่กูด่า..."
แบงค์แทบล้มทั้งยืน มือไม้สั่น “เออ...กูไม่สูบแล้ว”
เงาดำนั้นเงยหน้าขึ้นก่อนกระโดดกลับขึ้นต้นไม้ แล้วเงียบหายไปในความมืด..
แบงค์วิ่งไปที่ศาลาอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ของโจ้ฟัง เธอได้แต่ร้องไห้และพึมพำว่า “โจ้...รักเพื่อนจริง ๆ นะ ขนาดแม่แท้ ๆ ยังไม่คิดจะมาหาเลย...”
ลาก่อน เพื่อนรัก
คืนนั้น เพื่อน ๆ บางคนอยู่ที่วัดเป็นเพื่อนโจ้จนเช้า พวกเขาช่วยกันทำพิธีจนกระทั่งถึงเวลาส่งโจ้เป็นครั้งสุดท้าย
เมื่อเผาศพเสร็จ ทุกคนแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ไม่กี่วันต่อมา กล้ากลับฝันเห็นโจ้ยืนยิ้มอยู่หน้าบ้านเขา
“มันบอกว่า ไม่อยากให้พวกกูเสียใจ” กล้าเล่าให้เพื่อนฟัง “กูพยายามจะคุยกับมัน แต่มันไม่ได้ยิน ได้แต่ยืนยิ้มแล้วโบกมือให้กู...”
ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน พร้อมกับความรู้สึกที่ยังติดค้างอยู่ในใจ
ถึงแม้โจ้จะจากไป... แต่เขาก็ยังคงอยู่ในความทรงจำของพวกเขาตลอดไป
---