คือเราหางานพาร์ทไทม์กับเพื่อนช่วงนึง จนเพื่อนก็ได้งานมาคนเดียว เเบบเพื่อนของเพื่อนติดต่อให้ เเล้วได้คนเดียว เราก็ชิวๆ ก็เลยบอกเพื่อนว่าถ้าทำงานไปนานๆเเล้วเขารับคนเพิ่มอีกเรียกด้วยหน่อยนะ เเต่พอมีวันที่เขารับคนเพิ่มจริงๆ เพื่อนกลับไม่เรียกเราเลย เพื่อนกลับไปเรียกเพื่อนอีกคนที่เรียนอยู่คณะเดียวกัน เเล้วคือไม่บอกเราด้วยนะ เพื่อนอีกคนเป็นคนพูดเองเราถึงรู้เเล้วก็ถามเพื่อนล่ะว่าทำไมไม่เรียกเลย เเต่เพื่อนก็ตอบว่าไม่เป็นไรนะ นี่ก็รู้สึกน้อยใจนะ ทั้งที่รู้จักกันมาตั้งหลายปีตั้งเเต่มัธยม กลับไม่ใช่คนที่เพื่อนเลือก เเละทั้งที่เราหางานพาร์ทไทม์ต่างๆด้วยกัน เรามีงานไรเราเรียกตลอด เเต่เพื่อนไม่ใช่เเบบนั้นเลย ตั้งใจว่าผ่านๆไปเเล้ว เเต่พอเห็นเพื่อนทำงานอันนี้ทีไรก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาเลย(งานเป็นงาน WFH) เราเเคร์เพื่อนทุกคนนะเเต่ทำไมรู้สึกไม่ได้เเคร์เราเลย อีกเรื่องห้องเราไม่ได้อยู่เราก็ออกค่าห้องให้ทั้งที่เคยพูดครั้งนึงล่ะว่าเทอม2ถ้าไม่อยู่เธอจะจ่ายคนเดียวได้มั้ย เพื่อนตอบว่าได้ เเต่พอถึงวันจริงๆเราก็รู้สึกไม่เเฟร์กับเพื่อนก็ยอมจ่ายๆไปทั้งที่ไม่ได้อยู่เลย เราคิดว่าดีต่อคนอื่นจะได้สิ่งที่ดีคืนบ้าง เเล้วอยากจะรู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกน้อยใจนี้ยังไงในเรื่องงานพาร์ทไทม์ เรากลายเป็นมองเพื่อนไม่เหมือนเดิมเเล้วตั้งเเต่รู้