คือเราทะเลาะกับเพื่อน เพราะว่าเตือนเพื่อนค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนคุยกับพี่ผช.คนนึงที่เคยเรียนอยู่รร.เดียวกัน เเล้วเพื่อนเราไปลงโน๊ตว่าคิดถึงคนคุยเก่า
เราก็เลยเเตือนเพื่อนก็เตือนๆเเบบกึ่งๆเเซวเล่นว่า “รับไม่ได้เพื่อนหลายใจหรอเนี้ยย” คำที่ใช้เตือนคือทำไมถึงลงโน๊ตถึงคนคุยเก่าล่ะเรากลัวว่าคนคุยคนใหม่ของเพื่อนมาเห็นเเล้วเขาจะน้อยใจเเล้วก็ทะเลาะกัน อีกอย่างคือสงสารผช.ค่ะเพราะว่าคงไม่มีใครอยากจะมาเจออยากจะมาเห็นอะไรเเบบนี้คือมันดูไม่ให้เกียรติกันเลย ทีนี้พอเราเตือนเสร็จปุ๊บ ปรากฏว่าเพื่อนเกิดอาการหัวเสียแล้วก็หัวร้อน เขาไม่พอใจที่เราเตือนเขาเเล้วกลายเป็นส่าเขาใช้อารมณ์เเละคำรุนเเรงมาคุยกับเรา เเต่ว่าเราไม่ได้ว่าอะไรเราให้เหตุผลไปเเค่ว่า ที่เตือนเพราะว่าเป็นห่วงจะฟังหรือไม่ฟังก็ได้เพราะเราถือว่าเราเตือนเเล้วว่าเพื่อนกำลังทำอะไรอยู่ในตอนนี้ เเล้วก็บอกให้เขาไปสงบสติอารมณ์ของตัวเองเเล้วค่อยมาอ่านข้อความเเล้วพิจารณาข้อความทั้งหมดที่เราพิมพ์ไปใหม่(ก็คือให้มาอ่านซ้ำอีกรอบหลังจากที่มันใจเย็นลงเเล้ว)สรุปก็คือเพื่อนใช้คำที่รุนเเรงมาว่าเรา เเต่เราอ่านอย่างเดียวไม่ได้ตอบกลับเพราะคิดว่าถึงตอบไปก็มีเเต่ผลเสียเพราะเพื่อนใช้แต่อารมณ์ในการพูดคุย
ทะเลาะกับเพื่อน ควรทำยังไงต่อไปดีคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนคุยกับพี่ผช.คนนึงที่เคยเรียนอยู่รร.เดียวกัน เเล้วเพื่อนเราไปลงโน๊ตว่าคิดถึงคนคุยเก่า
เราก็เลยเเตือนเพื่อนก็เตือนๆเเบบกึ่งๆเเซวเล่นว่า “รับไม่ได้เพื่อนหลายใจหรอเนี้ยย” คำที่ใช้เตือนคือทำไมถึงลงโน๊ตถึงคนคุยเก่าล่ะเรากลัวว่าคนคุยคนใหม่ของเพื่อนมาเห็นเเล้วเขาจะน้อยใจเเล้วก็ทะเลาะกัน อีกอย่างคือสงสารผช.ค่ะเพราะว่าคงไม่มีใครอยากจะมาเจออยากจะมาเห็นอะไรเเบบนี้คือมันดูไม่ให้เกียรติกันเลย ทีนี้พอเราเตือนเสร็จปุ๊บ ปรากฏว่าเพื่อนเกิดอาการหัวเสียแล้วก็หัวร้อน เขาไม่พอใจที่เราเตือนเขาเเล้วกลายเป็นส่าเขาใช้อารมณ์เเละคำรุนเเรงมาคุยกับเรา เเต่ว่าเราไม่ได้ว่าอะไรเราให้เหตุผลไปเเค่ว่า ที่เตือนเพราะว่าเป็นห่วงจะฟังหรือไม่ฟังก็ได้เพราะเราถือว่าเราเตือนเเล้วว่าเพื่อนกำลังทำอะไรอยู่ในตอนนี้ เเล้วก็บอกให้เขาไปสงบสติอารมณ์ของตัวเองเเล้วค่อยมาอ่านข้อความเเล้วพิจารณาข้อความทั้งหมดที่เราพิมพ์ไปใหม่(ก็คือให้มาอ่านซ้ำอีกรอบหลังจากที่มันใจเย็นลงเเล้ว)สรุปก็คือเพื่อนใช้คำที่รุนเเรงมาว่าเรา เเต่เราอ่านอย่างเดียวไม่ได้ตอบกลับเพราะคิดว่าถึงตอบไปก็มีเเต่ผลเสียเพราะเพื่อนใช้แต่อารมณ์ในการพูดคุย