อยากเล่าเรื่องความรักที่ผ่านมา

สวัสดีครับ ผมชื่อ เอก อายุ 19
ผมต้องเล่าคราวๆก่อนว่าผมเองเรียนอยู่ ปวช. ตอนนั้นผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึง สมมุติชื่อ C
ตอนนั้นผมได้เห็นก็เเบบชอบเลย เเล้วตอนนั้นผมอยู่ ปวช. ปี 2 เเล้วทีนี้ผมเห็นเขาบ้าง บางครั้ง เเต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเพราะ ตอนนั้นผมมีเเฟนอยู่ เเล้วเขาก็มี เเล้วช่วงหลังจากนั้น ขึ้นปี 3  ผมก็มีงานที่ร.ร เป็น open house ผมมีชมรมอยู่ก็ไปช่วยจัดนู้นจัดนี้ก็ได้เจออีกครั้ง เขาเพราะ อาจารย์ที่คุมชมรมผมเป็นอาจารย์เขาเเต่ตอนนั้นเฉยๆไม่ได้อะไร ทีนี้ ก่อนจบมันงานเลี้ยงส่ง ผมไม่ได้ไป เเต่เเฟนผมได้ไป เเล้วหลังจากงาน นั้นผมก็เลิกกับเเฟน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรียกว่า จบ เรียบร้อยเเล้ว ผมก็ตัดสินใจ ว่า อยากบอกว่าชอบ คนที่ชื่อ C เพราะไหนๆก็จะจบเเล้ว ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เเต่ถ้าได้ก็ดี ผมก็ทักไปใน ไอจีเขาเเล้วคุยดู ผมก็บอกว่า ชอบ ตรงๆ เเล้วก็คุยกันมาเลื่อยๆ เขาก็ดู ok ช่วงเวลาตอนนั้นคือเดือน ก.พ 67 ผมกับเขาก็จบพร้อมกัน เเล้วมันมีเวลาที่ว่างๆ เเล้วเขาชอบเที่ยว เเล้วผมก็เห็นเขาบอกว่าอยากไปเที่ยว ผมเลยขอไปด้วย เพราะผมเองก็อยากเจอ ตอนนั้นไปเที่ยวสยาม เเล้วต่อ จุตจักร ตอนนั้นที่ผมไปเจอผมก็เเบบไม่กล้าคุย เเต่ในเเชต คุยลื่นสุดๆ พอมาเจอจริงๆก็ไม่กล้าเเต่พอไปนู้นไปนี้ ก็เหมือนละลายพฤติกรรม ก็คุยกันถูกขอ หลังจากนั้น มันจะมีวันกินเลี้ยงของสาขา ผมกับเขา อยู่คนละ สาขา เเต่ทาง ร.ร เขาจัดรวมกัน เเต่ผมไม่ได้ไปเพราะไม่อยากไป เเล้วทีนี้ก็เห็นเขา ลง เพลงใน ig เเบบเศร้า หลังจากนั้นก็ได้รู้ว่า เขายังคุยกับเเฟนเก่า เขาเป็นคนบอก กับผมตรงๆว่ายังคุยเเต่ไม่ได้คิดอะไร ผมก็พยายามจะไม่คิดอะไรเเต่เเบบ มันก็ไม่ไว้ใจเท่าไหร่ หรือง่ายๆ คือหึงเเหละ เเล้วทีนี้ก็คิดว่า เออ เขาก็ ok อะไรก็ ok ก็เลยตกลงคบกันทั้งที่คุยกันอาจจะไม่ถึง 2 สัปดาห์เลยมั่ง ผมคบกันวันที่ 6 / 3 / 67 ทีนี้หลังจากที่ครบ เเล้วก็คุยกันมาเลื่อย ช่วงเเรกก็เป็นเรื่องปกติที่มันจะหวาน หอม เเล้วช่วงนั้นผมกับเขาก็ เจอกันบ้าง บางครั้ง ตอนนั้นผมก็ใกล้จะเปิดเรียนเเล้ว ผมเรียนมหาลัยเเถวๆ รังสิต อยู่หอ
ส่วนเขา ต่อ ปวส. ด้วยเเบบนั้นทำให้ผมกับเขา ห่างกัน เวลาเจอกันมันก็ค่อนข้างมีน้อยลงไปมาก เเต่ก็ได้เจอนิดๆหน่อย ทีนี้ ช่วง 2-3 เดือน เขาเริ่มเปลื่ยนไปด้วยนิดๆหน่อย อาจจะด้วย ผมอาจจะรู้สึกไปเองก็ได้ ผมเลยคุยกับเขาว่าเเบบเออ อยากให้สนใจ เเบบ เออถามว่าเป็นไงไรงี้ ปกติเขาก็ถามบ้างไม่ถามบ้างเเต่หลังๆไม่ค่อยถาม ผมก็เลยบอกว่าอยากให้ถาม เเล้วผมก็บอกว่าอยากให้ปรับเรื่อง เเบบอยากให้ใส่ใจอะไรเเบบนี้หน่อย ตอนนั้นเขาก็ บอกว่าเขาจะปรับให้ ผมก็รอดูมาตลอด เเบบผมคิดว่า ถ้าจะปรับจริงๆ เเปปถ้าตั้งใจมันทำได้อยู่เเล้ว ผมก็คุยกับเขา เเรกๆ เขาก็ ok ขึ้น เเต่ทีนี้หลังๆ เเบบ 3-4 วันก็เหมือนเดิม เเล้วผมก็เเบบ สังเกตุ เเต่ไม่ได้บอกอะไรเเล้วก็ ทนๆไป เเต่พอไม่ไหวมันก็เหมือนระเบิด ก็พิมพ์กับเขาเเบบ ใช้คำที่รุนเเรง ที่ไม่ใช่การใช้คำหยาย หรือด่า เเล้วเขาก็บอกเขาขอเวลาหน่อย เเต่บางเเบบ กลับบ้านเเล้ว หายไปเลยไม่บอก คือ เเฟนผม เรียน จ-ศ ทำงานพิเศษ ส-อ เรียนที่รามด้วย บางครั้งเขากลับมาเขาคงเหนื่อยก็พอเข้าใจ ทีนี้ผมก็ไปเรียนเเบบเต็มตัว ต้องบอกก่อนว่า บ้านผมกับบ้านเขา ถ้าง่ายคือ สายสีม่วง รังสิตอะครับ ไกลมากๆ การที่จะมีเวลา พร้อมกัน คือน้อยมากๆ ส่วนใหญ่ก็จะ เจอกันหลังเลิกเรียน วันศุกร์ เพราะตอนนั้นผมกลับบ้านทุกๆ ศุกร์ ก็จะเเวะเจอร์ เเบบถึงจะเเปปๆเเต่ก็ได้เจอ ทีนี้หลังๆ ผมก็ไม่ได้ เจอเเล้วเพราะ ผมมีเรียนเสาร์เวลาไม่ตรงกัน ทำให้เจอยากอีก เเล้วช่วงที่ผ่านๆมาผมก็ทะเลาะเลื่อยๆ คือมันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้เรื่องใหญ่ เเล้วมีอยู่ครั้งนึง ผมก็โทรคุยกับเขาเเล้วเขาก็เล่าให้ฟังว่า เขาจะไปเที่ยวกับเพื่อนเเต่ไม่ได้คือก่อนหน้านั้นผมอะชวนเขาบอกว่าเออหาที่เที่ยวกับมั้ย เเต่เขาบอกไม่ว่างเลย ตอนนั้นผมก็เลยระเบิดใส่เขา ถือว่าเป็นการทะเลาะที่รุนเเรงในระดับที่ผมกับเขาไม่คุยกัน ทีนี้หลังจากนั้นผมก็พยายามขอโทษตั้งเเต่วันที่ทะเลาะกันเเล้วพอได้คุยเขาก็บอดว่าขอเป็นครั้งสุดท้ายถ้าทะเลาะกันอีก จะเลิกเพราะด้วยคำพูดของผมมันทำให้เขาเสียใจมากๆ เเล้วผมก็ยอมรับนะครับว่าผมใช้คำพูดที่รุนเเรง ซึ่งไม่ควรทำมากๆ ไม่ว่าจะทะเลาะกันกี่ครั้ง ถ้าผมเป็นฝ่ายผิด ผมพร้อมขอโทษตรงๆ เเต่ตอนที่ทำมันเเบบ ด้วยที่อาจจะตั้งเเต่ปัญหาที่เขาไม่สนใจ ด้วยอะไรหลายอย่างที่ทนกับเขามา มันมาระเบิดเเล้ว เหมือนเวลาคนทุบของ เเรกๆมันสะใจ หลังๆกับมานั่งเศร้า ผมเป็นเเบบนั้นเลย ทีนี้ หลังจากนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร เเล้วจะมีครั้งนึงผมเคย บอกเขาว่า เวลาเจอกันผมรู้สึกดี เวลาไม่เจอผมรู้สึกเบื่อ ซึ่งตอนพิมพ์ไม่ได้คิดอะไรเเต่ เขาบอกว่ามันไม่ ok ด้วยผมอาจจะไม่ได้บอกให้มันครบกว่านี้ คือจริงๆ เเล้วเวลาเจอกันมันเหมือนเขาดูรักผมมากๆ เเต่พอไม่ได้อยู่ด้วยกันบ้างครั้งเขาก็หายไปเลยไม่ดูสนใจ เลย
ผมก็ต้องพยายามทำตัวเเบบไม่สนใจเขาบ้างเพื่อพยายามไม่ให้คิดมาก มันเป็นเเบบนี้บ่อยๆ เเล้วทีนี้ เดือน 10 ผมรับงานมาเป็นงานออกเเบบ กราฟิก ผมก็ทำมาเลื่อยๆ ตั้งเเต่เดือน 10 11 12 เเล้วช่วงนั้นเเฟนผมก็อยากไปกินเหล้าร้าน นึง วันที่ 3 มกรา เขาก็ชวนผม ผมตอบตกลงเเบบไม่ได้คิดอะไร เเล้วพอมาดูอีกที ผมมีส่งงาน วันที่ 5 มกรา เเล้วผมยังเหลือระดับนึงเเล้วมันใกล้ๆมากๆ วันที่ 2 มกรา ผมก็บอกเขาว่า ผมอะจะไปนะ เเต่อาจจะกลับเร็วหน่อยเพราะต้องมาทำงาน ผมไม่อยากบอกไม่ไปเพราะ ก่อนหน้านี้ เคยบอกเเล้ว กลัวเเฟนจะเสียใจทีนี้ผมก็พยายามเร่งทำ ตั้งเเต่ 2 ถึงวันที่ 3 ผมก็ทำยันเที่ยงไม่ได้นอนเเล้วทีนี้ผมก็คุยกับเขาว่า จะออกกันกี่โมง เขาก็บอกจะออกกัน 6 โมง ผมต้องบอกก่อนว่า ที่จะไปกิน มันไม่ได้ไกลมาก สำหรับเเฟนผมคือ นั่ง รถไฟฟ้า ถึงเลย ส่วนผมกลับมาบ้านเเบบ บ้านผมจะอยู่เคยจากเเถวๆเขามาสักนิดนึง เวลาผมออกจะต้องนั่ง มอไซต์มาเเล้วต่อ รถไฟฟ้า ทีนี้ตอนนั้นผมง่วงมากๆ ผมเลยบอกเเฟนว่า ฝากซื้อกาเเฟ เเต่เเฟนผมไม่ตอบเลยทักหาเพื่อนเขาเพราะ เขาชอบโทรคุยกับเพื่อน ทีนี้ผมก็มาถึง เเล้วเเฟนผมก็มาถึงทีหลัง ตอนนั้นคือ หน้าตาบูดเหมือนโกรธอะไรสักอย่างมาผมก็พยายามง้อ เเต่เขาก็เดินหนี ผมก็พยายามง้อเลื่อยๆ เเต่ก็ไม่บอกอะไร ทีนี้ ก่อนที่ผมจะมา ผมไม่ได้ชาร์จเเบต กับ พกเงิน เป็นความผิดผมเอง ตอนจะกลับ ช่วง 2 ทุ่มผมก็บอกเเฟน เเฟนก็มาส่ง เเล้วทีนี้ผมก็ไม่ได้ทักหาเขาเพราะไม่อยากรบกวนเเละคิดว่าจะทัน ทีนี้ผมก็ขึ้นรถไฟฟ้า เเล้วก็ตอนนั้นแบตโทรศัพท์มันเหลือ 4-5 % ผมก็ทักบอกเเฟนว่าเเบตจะหมด เเล้วผมก็พยายามไม่คุยกับใครเพราะถ้าตอนนั้นเเบตหมดคือ ผมจะกลับบ้านได้ติดต่อใครไม่ได้เลย เเล้วพอผมมาถึงสถานนีปลายทางก็เรียกเเกร็ปทัน จนถึงบ้าน ผมก็ชาร์จเเบตเเล้วเปิดเเชตอ่านดู เเฟนผมก็คืออ่านเเต่ไม่ตอบอะไร ซึ่งตอนนั้น ผมก็เริ่มเเบบ ไม่ ok คือ คนมีปัญหา อย่างน้อยถามส้กคำ ว่า เป็นไงบ้าง เเต่ก็ไม่มี ผมถึงขั้นขอร้องจริงๆเเบบขอร้องเถอะเเต่เขาก็ไม่สนใจ ทีนี้ผมก็ทะเลาะกับเขาอีกรอบ อยู่ๆเขาหยิบเรื่องนึงมา ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เขาไม่ ok คือ ตอนที่เขาเคยไปหอผม คือ มันเป็นเรื่องปกติที่เเบบอยากมีไรกับเเฟนงี้ ผมก็พยายามตื้อ เเบบอยากสุดเเต่เขาไม่ให้ ผมก็พยายามยื้อจนได้ เเต่ผมไม่ได้เเบบบังคับ หรือทำร้ายเเฟน อะไร คือพอเขาพูดเรื่องนั้นมาผมขอยอมรับว่าผิดจริง ผมขอโทษตรงๆ ซึ่งอาจจะมีคนสงสัยทำไม ไม่ขอโทษตั้งเเต่หลังทำเสร็จ คือ ตอนทำเขาก็ไม่ได้โกรธอะไร หลังจากนั้นเขาก็ดู ok ผมเลยคิดว่าเขาไม่ได้คิดมาก ส่วนอีกเรื่องคือ หลังจากมีไรเสร็จ เขาไม่ได้นอนหอผม เขาต้องกลับบ้านเเต่ผมกลัวเขาจะกลับไม่ไหวเพราะเหนื่อย + กับม้นมืด เเละ ไกล ผมเลยเรียกเเกร็ปจาก รังสิตไปสายสีม่วง คือ 300-400 เเต่ก็ยอมเพราะไม่อยากให้เเฟนเหนื่อยอยากให้กลับสบายๆตอนกลับ เขาก็ ok ดีตอนนั้นคุยกันก็ไม่ได้โกรธอะไร เเล้วอยู่มาบอก ที่ผมทำ เหมือนเขามาให้ผมเอาเเล้วผมเรียกรถกับให้เหมือนเขาจะสื่อว่าผมมองเขาเป็นเเเบบนั้นซึ่งไม่ผมเป็นห่วงล้วนๆ ทีนี้ผมก็บอกเขาว่า เรามาปรับกันใหม่อะไรที่ไม่ ok มาเริ่มกันใหม่ เขาบอกว่าไม่อยากเเล้ว เเล้วหลังผมก็ไม่ได้คุยกับเขาเเล้วพออีกวันผมก็ทักไปขอโอกาศเผื่อเเบบเขาจะ คิดผิด ถ้าเขาให้คือผมก็จะยอมทุกๆอย่างจริงๆ เเต่เขาก็ไม่อยาก ทีนี้ผมกับเขาก็คุยกันมาเลื่อยๆ สถานะไม่ชัดเจน ทีนี้ผมกับเขา ก็ได้กับมาเเบบ คุยกันเเบบจริงๆจังเเต่ยังไม่คบ คือ เเรกๆมันดี เเต่พอผ่านไปมันกลับกลายเป็นเขาเฉยชา เเล้วเเบบตอนนั้นผมรู้สึกไม่มีอะไรเปลื่ยนเลยบอกเขาว่าเบื่อ ทั้งที่จริงเเล้วผมกลัวจะให้โอกาศ กับเขส หลังจากนั้นก็หายๆไป เเล้วผมก็มาได้คุยอีกทีคือตอนนั้นเพื่อนเขาบอกเขามีเรื่องจะคุยผมก็ปลดบล็อค เเล้วก็กลับมาคุยกันอีกรอบ ก็คือ เหมือนเดิม เเต่ก่อนหน้านั้นวันที่จะเลิกคุยอีกรอบผมได้ชวนเขาไปเที่ยว เเล้วเหมือนกับเขาก็ทะเลาะๆกันเหมือนเขาไม่ ok กับสิ่งที่ผมพูดไป ผมก็พยายามขอโทษเเต่เขาก็หายไม่อ่านไม่ตอบเเล้ววันนั้นผมนั้นทวดผมเสียวันถัดไปต้องไปงานศพผมเลยบอกเขาว่า ทวดเสียอาจจะไม่ได้เเล้ว เเล้วก็ถามว่าเขาอะว่างวันไหน จะได้ไปกันใหม่ เขาก็ไม่ตอบ ทีนี้วันถัดไป เขาก็คงสตอรี่ไปเที่ยวผมก็เข้าใจได้เพราะเขาคงเฟล เเล้วผมก็ถามเขาไปว่า ที่คุยกันมารู้สึกยังไงเขาบอกอยู่คนเดียวมันก็ดี ตอนนั้นคือเเบบ อึ่งๆเลย ผมก็เเบบเขาคงไม่อยากคบเเหละมั่ง ตอนผมจะไปก็ไม่ยื้ออะไร ก็อาจจะใช้ เเล้วทีนี้ก็หายไปสักพักก็กลับมาคุยกันใหม่ เเต่ก่อนหน้านี้ เหมือนผมเขาพูดถึงเพื่อนคนนึง คือผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร เเบบเขาคุยอะไรกันเพราะ จะให้ไปถามคงไม่ใช่เรื่องของผมเเต่ผมพยายามไม่สนใจ ทีนี้ ครั้งสุดท้ายที่กลับมาคุยกัน ก็คือผมคุยกับเพื่อนเขาเเล้วเเบบ เหมือนเขามาอ่านเเล้ว เขาก็อยากคุยกับผม ผมกับเขาเลยได้คุยกันอีกรอบทีนี้ ผมกับเขาก็คุยๆกันเเต่สุดท้าย เเรกๆมันก็ดีหลังก็เหมือนเดิม คือ เฉยชาเเบบที่ ถ้าหายกันไปมันเหมือนเป็นเรื่องปกติ เเล้วเเบบเขาเป็นเหมือนเดิมซึ่ง ตอนกลับมาคุยใหม่ทุกครั้งผมพยายามขอให้สนใจ คือเเกล้งๆก็ได้ทำให้รู้สึกดีหน่อย เเล้วตอนครั้งสุดท้ายเขาก็บอกว่าอย่าคาดหว้งว่าจะทำได้ ผมก็เเบบยอมๆ เเต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเหมือนเดิมอีก เพราะคือม้นหลายรอบมากๆคิดว่าจะเปลื่ยนเเต่ก็เหมือนเดิมเเล้วผมคือเเบบสุดๆ สุดจะทน สุดๆจริงๆ ผมเลยไปพูดเรื่องที่เขาทำ ประมาณ มึ.ก็ไม่เคยเปลื่ยนอะไรทำเหมือนเดิม พิมพ์เเบบนี้กับเพื่อนของเเฟน ทีนี้เเฟนผมมันขอเเชตไปดูเลยทะเลากันคือ ผมเข้าใจนะว่า เขาจะโกรธไม่เเปลก เเต่คำที่ได้เห็นคือเเบบ ตอนนั้นผมพิมพ์ว่า สิ่งที่ทำให้ไปมันไม่สำคัญเลยหรอ เขาบอกไม่ได้ขอ คือเเบบ 🥹 โคตรเสียใจคือ คำที่ผมบอกทุกอย่างคือ อยากได้อะไร ขออะไร ให้หมด พยายามยอมหลายๆอย่าง คือที่คิดคือ ทำให้ได้ทุกอย่างเเต่ขอเรื่องเดียวคือ อยากเป็นคนสำคัญบ้าง อยากให้เเฟนถามว่า ทำไรอยู่ ซึ่งมันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระนะเเต่ คนที่มันไม่เคยได้มันก็อยากได้ กลับกัน เหมือนผมให้ทุกอย่างกับเขาคนเขามองว่า สิ่งที่ผมให้มันไม่มีค่าเลย หลังจากนั้นก็เลิกคุย


คือผมอยากถามหลายๆคน
1. ถ้าเขาบอกว่าเขารักผมจริงๆ เขาจะเปลื่ยนนิสัยได้มั้ย เขาจะสนใจผมมากกว่านี้ได้มั้ย
เเล้วก็ผมจะบอกเลยว่าสิ่งที่ผมทำผิดมันก็เยอะผมไม่ได้จะบอกว่าผมถูก หมด ผมก็ผิด ผมยอมรับเเล้วอะไรที่ผมได้ทำไปกับเขาผมขอโทษเขาตลอด
เขามีเรื่องที่ดีๆเหมือนกันเเต่ผมไม่ได้เล่าเพราะมันจะยาว เขาเป็นคนดีคนนึงเลย คือ ผมเป็นคนที่ไม่ได้ติดเพื่อน เพื่อนน้อย พอมีเเฟนเลยติดเเฟนมากๆ เเล้วเขาเหมือนเป็นเพื่อนเป็นเเฟน เรื่องดีๆพวกนี้มันมีผมเลย มีอะไรก็ที่ยอมๆก็พยายามยอม เราไม่สามารถคนได้ เเล้วที่ผมเเบบ กลับมาคบหลายๆรอบคือ ก็คงเพราะ คิดว่าเขาใช่เเหละ เขาเป็นคนเเรกที่ผมคิดว่า คนนี้เเหละใช่ เเน่นอน คบกันจนจบไรเเบบนี้ เหมือนเด็กฝันกลางวัน ไปเลื่อย พยายามจะทน ทน ทน ทนจนไม่ไหวเเล้ว ตอนเลิกคุยทุกครั้งคิดตลอดว่า ทำถูกเเล้วใช่มั้ย ที่ทำเเบบนี้ กับ ถ้าทนกว่านี้เขาจะเปลื่ยนได้มั้ย 🥹

สุดท้ายอยากบอกว่า ใครที่มีเเฟนรักมากๆรักษาไว้ดีๆนะ มันเป็นสิ่งที่ผมอยากได้มาตลอด