ตอนที่ 6: คำชวนจากใจ...หรือแค่บังเอิญ บ่ายวันศุกร์ หลังจากซ้อมฟุตบอลเสร็จ วินเดินกลับหอด้วยเหงื่อโชกแต่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ในมือเขาถือกระดาษใบเล็กที่พับอย่างบรรจง — โปสเตอร์คอนเสิร์ตเดี่ยวของแป

Intro ก่อนเริ่มเรื่อง ผมมาเล่าแบ่งปันประสบการณ์จากเรื่องจริงที่เกิดกับผมเอง เท่าที่ความทรงจำจะจำได้ มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่ผ่านมาแล้วซักระยะ อยากจะบันทึกเก็บไว้ และส่วนตัวผมเป็นคนชอบขีดๆ เขียนๆ บอกเล

ตอนที่ 8: สิ่งที่อยากพูดมาตลอด ช่วงเย็นวันศุกร์ ลมพัดแรงเหมือนฤดูฝนกำลังจะจากไป ฟ้าสีส้มอมชมพูย้อมทั่วสนามกีฬา วินกำลังเก็บลูกบอลลงตะกร้า หลังการฝึกซ้อมที่เหนื่อยแต่ใจเบาอย่างประหลาด ทันใดนั้น เสียงฝ

“อย่ามายุ่งกับฉันอีก!” เสียงตะโกนของ “อิงดาว” ดังก้องท้องนา ขณะที่เธอพยายามดึงข้อเท้าออกจากโคลนในคันนา แต่ชายหนุ่มร่างสูงผิวเข้มในเสื้อเชิ้ตสีซีดกลับยื่นมือมาช่วยเธออีกครั้ง

ตอนที่ 9: บทสรุปของการเลือก 🌧️➡️🌤️ เช้าวันสุดท้ายก่อนครบกำหนดตอบรับงาน มีนานั่งอยู่ที่มุมประจำในคาเฟ่ กาแฟแก้วเดิมอยู่ตรงหน้า แต่เธอยังไม่ได้แตะ “ตัดสินใจได้ยัง?” เสียงของธันวาดังขึ้นจากข

ตอนที่ 4: คน(ไม่)คุ้นเคย 📷🎧 หลังจากวันแรกของงานพาร์ตไทม์ผ่านไป มีนากลับมาที่ร้านคาเฟ่ในเช้าวันเสาร์ พร้อมกับเพื่อนรุ่นพี่ที่เธอเคยร่วมงานกันสมัยฝึกงาน “อชิ นี่ร้านกาแฟที่ฉันบอกว่าบาริสต้าใจดีสุ