​สวัสดีค่ะ เหมือนกระทู้ที่แล้วเลย 555 เราหยุดคิดไปนิดนึงแล้วประมาณ3-4อาทิตหลังจากลงกระทู้ ตอนแรกหายแบบไม่คิดเลยถึงคิดก็ห้ามใจทัน แต่ว่าหลังจากที่ปู่เราพึ่งเสียแบบกระทันหันความคิดเราก็กลับมาคิดอีกครั้ง

อาการแรกเริ่มของแม่เรา ก่อนพาไปพบแพทย์ พบช่วงอายุก่อน 60 ปี 1. เล่าเรื่องเดิมซ้ำๆ ทุกวัน วันละหลายรอบ 2. ทำกับข้าวเค็มจนลิ้นชาทุกจาน แค่นี้ก็ไปหาหมอล่ะ แต่ใครจะคิด ว่าใช่... ปัจจุบัน

ทุกคนคะ มันอาจจะยาวมาก แต่ถ้าทุกคนอ่านแล้วมันดิ่งเค้าขอโทษจริงๆนะคะ เราอายุ 15 เราอยู่บ้านกับปู่และย่า พ่อแม่ของเราไปทำงานต่างจังหวัด พ่อเรารู้ดีว่าปู่เรานิสัยแย่มาก ด่าคนอื่นด้วยคำหยาบที่หยาบมากๆ แต

สวัสดีค่ะ มีปัญหาหนักใจอยากมาปรึกษาค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เราเติบโตมาโดยมีปู่กับย่าเลี้ยงมา พ่อกับแม่ไปทำงานต่างจังหวัด ย่าบอกว่าที่ผ่าน พ่อกับแม่ไม่เคยส่งเงินค่าเลี้ยงดูเราเลย ไม่เคยถามถึงว่าเรามีเงินไป

 คือเราเป็นคนชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว เพราะเมื่อต้องอยู่กับใครซักคนหรือมากกว่านั้น มันทำให้เรารู้สึกอึดอัด ด้วยสายตาที่บางคนชอบจ้องมองเรา ทำให้เราโมโห ซึ่งปู่กับย่าเราก็ชอบจ้องเรา เราเข้าเข้า

เรากับแม่และพ่ออยู่กันคนละบ้าน โดยที่เราจะอยู่กับปู่และย่าตั้งแต่เด็กปู่กับย่าจะเลี้ยงเรากับพี่ชายมาและส่งเสียเล่าเรียนเรากับพี่จนจบ ด้วยความที่ปู่เราชอบเด็กผู้หญิงเลยจะรักเราเป็นพิเศษ ให้เราทุกๆอย่าง

( ผังบ้านพ่อ ) หลังจากที่นอนกับปู่ย่า ก่อนวันกลับบ้าน 1 คืน เราก็เตรียมตัวกลับบ้านเก็บของทุกอย่างยกเว้นตุ๊กตาที่อยู่หน้าบ้าน เราเลยเอาตุ๊กตาเข้ามาในบ้านใส่กระเป๋าเอาไว้ตรงลานบ้าน เราก็ทำกิจวัตรประจ

เริ่มแต่แรกพ่อแม่เราแยกทางกัน พ่อทิ้งพวกเราไปมีครอบครัวใหม่โดยไม่ส่งเสียเลี้ยงดูน้องเราเพราะตอนนั้นน้องเรากำลังจะเข้ามหาลัย ไม่พอยังไม่รับผิดชอบหนี้สินที่สร้างมาด้วยกันกับแม่เราอีก ส่วนตัวเราเลยไม่สนใ

ขอเริ่มที่ตัวต้นเรื่องเลยนะคะ ขอเรียกทุกคนในนี้ ว่า เขา เธอ ฉัน เรา เรื่องมีอยู่ว่า เขามีเพื่อนคนนึง ที่คอยโทรหาตลอดเวลา ทั้งกลางวันกลางคืน ตีหนึ่งตีสองก้อโทร จนตัวเขาก้อบ่นให้ฟังว่าโทรมาทำไมไม่รู้ โท